جوزف جان کمبل
Joseph John Campbell
۱۹۰۴ -۳۰ اکتبر ۱۹۸۷ اسطوره‌شناس آمریکایی، تخصص او اسطوره‌شناسی و دین‌شناسی تطبیقی بود. کارهای او شامل وجوه متعدد تجربه انسانی است.
تأثیر او بر سینماگران زبانزدست. برخی از ایشان:
جورج لوکاس، آلن واتس، جیم موریسون، کریستوفر وولگر، دان هارمونKeith BuckleyBuddy Nielsen چاک پالانیکDave Carter

زمانی‌که آثار جیمز فریزر و جُزِف کَمبِل را می‌خواندم چنین به‌نظرم رسید که این‌دو درصدد ارایه‌ی جمع‌بندی‌ای از شباهت‌ها و هم‌سانی‌های تصاویر متحرک کهن (اساتیر) هستند. از این‌رو بود که تصور چنین دسته‌بندی‌ای در مورد تصاویر متحرک فعال امروزین در این پژوهش‌ را در بررسی لحن و گونه (ژانر) هدف قرار دادم.
برگرفته از پیش‌گفتار هفت گونه سینما نوشته‌ی علیرضا کاوه
@filmgenres👈

#هالووین: سینما و توهم حاصل از آیین‌ها
از بخش #گونه‌ی_وحشت کتاب هفت گونه سینما نوشته‌ی علیرضا کاوه
انسان باستان نیمه‌ی آبان را شروع زمستان و فصل ترس و وحشت از اهریمن می‌‌دانست. این آیین که درایران باستان رایج بود، بعدها به کشورها و مذاهب دیگر نیز راه یافت.
"فیلم از پیش‌پرده‌ی هالووین (کارپِنتِر ۱۹۷۸) "، فهرست و مشخصات ۱۳ فیلم هالووین از آغاز تا امروز.
پیش‌پرده‌ی ۱۲ فیلم ساخته شده بر اساس شخصیت مایکل مایِرز (از ۱۹۷۸ تا ۲۰۲۱) و اعلان هالووین پایان می‌یابد (گُردُن گرین ۲۰۲۲-) را
در یوتیوب ببینید. برای عضو شدن روی subscribe بزنید.

@filmgenres👈

‏فیلمهایی که از روی انیمه الهام گرفته شدن و باهم شباهت دارن:

اینسپشن: paprika
ماتریکس: ghost in the shell
گزارش اقلیت: psycho_pass
قو سیاه: perfect blue
ون هلسینگ: vampire hunter d
اواتار: Princess mononoke
لوپر: Akira
اینترستلار: voices of a distant

انیمه‌ی پاپریکا: paprika

کارگردان: Satoshi Kon

سال انتشار: November 25, 2006 (Japan)

موسیقی: Susumu Hirasawa

ساتوشی کن از آن دست فیلم سازانی است که مرگشان واقعا زود بود. افرادی که نه تنها در حرفه فیلم سازی سرآمد بوده اند بلکه به عنوان یکی از کارگردانان مولف همیشه فیلم ها و ایده هایش مورد استفاده دیگر کارگردانان بزرگ دنیا قرار گرفته است. افرادی مثل دارن آرنوفسکی و حتی کریستوفر نولان که اقتباس های خوبی را از روی آثار ساتوشی انجام داده اند. ساتوشی تقریبا تنها کارگردانی است که آثار تولیدی او مفاهیمی عمیق و خاص در زمینه های روانشناسی، جامعه شناسی، فلسفی و ... را به مخاطب ارائه می کند. آثاری که حتما شما را به فکر وا می دارند تا برای فهمیدنش حتما چند بار آن ها را ببنید.

پاپریکا آخرین اثر ساتوشی قبل از مرگ اوست. این اثر که در سال 2006 اکران شده است از همان ابتدای اکران خود توجهات بسیاری را به خود جلب کرد. اثری سورئال که دنیای به نمایش در آمده در آن به قدری عجیب و پیچیده است که شاید شما حتی تصور آن را نیز نتوانید بکنید. آثار سورئال از آغاز سینما همواره موارد خاصی بوده اند. از فیلم مطب دکتر کالیگاری بگیرید تا برسید به پاپریکا، آثاری که درون مایه آن ها ترسیم دنیای عجیب و غریبی است که تقریبا از هیچ قانون خاصی تبعیت نمی کند. مثل خود فیلم های سورئال که تقریبا قوانین کلاسیک ساخت فیلم از جمله ساختار سه پرده ای در فیلم نامه نویسی و یا قوانین ساخت و پرداخت شخصیت را به هیچ وجه در ساختار خود رعایت نمی کنند و همواره به دنبال ساختار شکنی قوانین سینمایی هستند. دنیای درون فیلم های سورئال نیز دنبال شکستن قوانین موجود در دنیای فیلم هستند. مکتبی که نشان می دهد نباید قوانین دست و پا گیر را نگه داشت، بلکه باید قوانین را شکست تا اثری خلاقانه ارائه شود. پاپریکا نیز به همین نوع مکتب فیلم سازی وفادار است. دنیایی عجیب و غریب همراه با شخصیت های عجیب تر و صد البته ساختار داستان گویی یا شخصیت پردازی که با هیچ کدام از ساختار های سینمایی مشابهت ندارد و نشان می دهد که ساتوشی کن چرا به حق یکی از خلاقانه ترین کارگردانان جهان است. کارگردانی که گاهی با هیچکاک یا دیوید لینج در سبک فیلم سازی اش مقایسه می شود.

انیمیشن

آبی تمام عیار
Perfect Blue 1997

به همراه زیرنویس فارسی

@cinema_apparatus