اولین نارنگی امسالم رو خوردم.

‏منم دوست دارم اجتماعی باشم ولی نه با این اجتماع.

آدم ها هنوز كه هنوزه، گيجم می‌کنند.

البته که کسی که مرد‌هارو با پرنسس خطاب کردن مسخره می‌کنه هم به همین اندازه سکسیست و منزجرکننده‌ست??

ادبیات چیز شگفتی است، وارنکا، یک چیز خیلی شگفت. من این را پریروز در کنار این آدمها کشف کردم. ادبیات چیز عمیقی است. ادبیات دل آدمها را قوی می‌کند و به آنها خیلی چیزها یاد می‌دهد و در هر کتاب کوچکی که اینها دارند چیزهای شگفت زیادی هست. چه عالی نوشته شده اند! ادبیات یک تصویر است، یا به تعبیری هم یک تصویر است هم یک آینه; بیان احساسات است، شکل ظریفی از انتقاد است، یک درس پند آموز و یک سند است.
بیچارگان-فئودور داستایوفسکی.

شراره عشقی که شد زندگانی
به یاد یاری، خوشا قطره اشکی
به سوز عشقی خوشا زندگانی
همیشه خدایا محبت دلها
به دلها بماند بسان دل ما
که لیلی و مجنون فسانه شود
حکایت ما جاودانه شود.

انگلیسی‌ها که به طور مثال آدم‌هایی بسیار غیرعاد‌ی‌تر از دیگران هستند و نیز همه‌ی آدم‌های سرشناس ثروتمند اصطلاح "دیگران چه خواهد گفت" را مسخره می‌کنند وبه خاطر هیچ‌کس ناراحتی به خود راه نمی‌دهند. جنایات و مکافات-فئودور داستایوفسکی.

وای که چقدر شادی و شیرین‌کامی انسان را خوشرو و زیبا می‌کند. عشق در دل می‌جوشد و آدم می‌خواهد که هرچه در دل دارد در دل دیگری خالی کند. می‌خواهد همه شادمان باشند، همه بخندند، و این شادی بسیار مسری است.
شبهای روشن- فئودور داستایوفسکی.

سکوت فی ذاته غنی ست، منحصر به فرد و لوکس است. گشاینده ی طرز فکر های نو برای تفکر است. سکوت از نظر من امری معنوی یا نوعی چشم پوشی از دنیا نیست، بلکه آن را بیشتر سرمایه ای حقیقی برای داشتن زندگی پر مایه و غنی می بینم. یا، به بیان ساده تر، سکوت را شکل عمیق تری از تجربه ی زندگی می دانم، عمیق تر از روشن کردن تلویزیون برای دیدن اخبار، دوباره و دوباره.

پیاده روی؛ و سکوت، در زمانه ی هیاهو