هرگز از چیزی که واقعا میخوای دست نکش، صبر کردن سخته، اما حسرت خوردن خیلی سخت تره.

تو زندگی دنبال پسری باشید که جیگر داشته باشه، واسه پیش قدم شدن، واسه به دست آوردن، واسه جنگیدن، واسه نگه داشتن، جیگر واقعا‌ مهمترین چیزه.

از یه سنی به بعد ترجیح میدی با کسی باشی که شهامت ناراحت کردن یه نفر دیگه رو برای ناراحت نشدن تو داشته باشه.

رابطه لانگ دیستنس اینجوریه که:

یه‌نفر از پشت گوشی کاری با قلبت می‌کنه که آدمای نزدیکتر نتونستن بکنن،
یه‌نفر که کیلومتر ها ازت فاصله داره طوری آرومت می‌کنه و حواسش بهت هست که هیچکس حواسش نیست،
یه‌نفر که تا حالا ندیدیش انقدر زیاد دوستت داره و بهت توجه می‌کنه که آدمای کنارت تورو ندیدن ،
هواتو نداشتن،
رابطه مجازی یعنی من از آدمای بدرد نخورِ دورم پناه میبرم به جایی که میتونم ینفرو توش پیدا کنم، عاشقش بشم،
دلتنگش بشم بدون اینکه دیده باشمش،
بدون اینکه دستاشو گرفته باشم،
بدون اینکه بغلش کرده باشم،
بدون اینکه لمسش کرده باشم.
رابطه مجازی یعنی یه‌نفر از اون طرفِ دنیا ،
منو از همه آدمای دورم بی نیاز کرده ،

و این آدم ارزش اینو داره که هرچقدر دیر هرچقدر طولانی واسه دیدنش صبر کنم?

یه تئوری هست که میگه:
وقتی دو نفر همو پیدا میکنن و بهم شبیه‌ان،نزدیکن و حس میکنی وجودشون بهم وصله.
خدا خاکشون رو از یجا برداشته
همینقدر قشنگ.

یادت نرود؛
من و تو . . .
یک عکسِ مشترکِ دو نفره
به این دنیا بدهکاریم.

شبتون آروم?

شاید هنوزم دیر نیست

باید تورو پیدا کنم

دلگیرم از این شهر سرد