?بیانیه مشترک انجمن اسلامی و شورای صنفی قرائت‌شده توسط دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مقابل رئیس دانشگاه به مناسبت روز دانشجو:

⚫️  إِنَّا لِلَّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
ما فاتحه‌ی این دانشگاه را خواندیم، ما فاتحه این وزارت علوم را خواندیم، ما فاتحه این دولت را خواندیم.
و اما بعد.

به نام آزادی و به یاد سه ستاره‌ای که در آذر سرد ۳۲ درخشیدند و خاموش شدند

بخش یک
خطاب به هیئت رئیسه
می‌گویند تغییر کرده‌اند...
می‌گویند اصلاح شده‌اند...
می‌گویند این‌بار متفاوت است...

اما ما خوب بلدیم این نمایش تکراری را. خوب می‌شناسیم این صحنه‌آرایی‌های کهنه را. بازیگران همان و نمایشنامه همان است که بود. همان دیالوگ‌های تکراری، همان ژست‌های آشنا، همان پایان محتوم.

آقایان! این‌بار اما تماشاچیان خاموش نخواهند ماند.
این‌بار هر دانشجو یک رسانه است.
این‌بار هر کلاس یک تریبون آزاد است.
این‌بار هر گوشه این دانشگاه یک کانون مقاومت است.

متن کامل این بیانیه که در آیین بزرگداشت روز دانشجو قرائت شده را می‌توانید در تلگراف زیر بخوانید.

___?@IUT_Anjoman
? @senfi_iut

بیانیه قرائت‌شده توسط دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان مقابل استاندار اصفهان آقای دکتر جمالی نژاد به مناسبت روز دانشجو:

به نام آزادی و به یاد سه ستاره‌ای که در آذر سرد ۳۲ درخشیدند و خاموش شدند
‌ دانشگاه امروز ما در آستانه تحولی تاریخی ایستاده است. می‌شنویم که می‌گویند تغییر در راه است، می‌گویند اصلاحات آغاز شده، می‌گویند این‌بار متفاوت خواهد بود. اما ما فرزندان همان دانشگاهی هستیم که طعم وعده‌های توخالی را خوب می‌شناسد. تجربه به ما آموخته که تغییرات نمایشی، دردی از دردهای عمیق دانشگاه دوا نمی‌کند. ما خواهان تحولی بنیادین در ساختارهایی هستیم که سال‌هاست چون زنجیر بر دست و پای دانشگاه پیچیده‌اند. بگذار صریح بگوییم: تغییر چهره‌ها کافی نیست، وقتی استخوان‌بندی فرسوده همان است که بود.
می‌گویید وفاق ملی؟
کدام وفاق، وقتی صندلی‌های کلاس را با دیوارهای جنسیتی تقسیم می‌کنند؟
کدام ملی، وقتی دفتر حراست شلوغ‌تر از کتابخانه است؟
کدام اتحاد، وقتی همان مدیران دیروز، با ماسک‌های امروز، بر صندلی‌های فردا تکیه زده‌اند؟
شنیده‌ایم که می‌گویید "برای ایران"...
اما کدام ایران؟
ایرانی که در آن دانشگاه قربانگاه اندیشه است؟
ایرانی که در آن، احضاریه جای کارنامه را گرفته است؟
ایرانی که در آن، سکوت نشان رضایت است و اعتراض نشان جرم؟
بگذارید رک بگوییم:
این نمایش به پرده آخر رسیده است.
این سالن دیگر تماشاچی نخواهد داشت.
این صحنه دیگر بازیگران تکراری را نمی‌پذیرد.
هشدار می‌دهیم:
وقتی کتابخانه‌ها خالی و دفاتر حراست پُر است...
وقتی پژوهش در سایه ترس می‌لنگد...
وقتی همان سیاست‌های شکست‌خورده با بزک تازه عرضه می‌شود...
فروپاشی نه یک احتمال، که یک حتمیت است.
به همه آنان که گمان می‌کنند می‌توانند با تعویض بازیگران، همان نمایش کهنه را روی صحنه ببرند:
بدانید که این‌بار دانشجویان نه در جایگاه تماشاچی، که در مقام منتقد نشسته‌اند.
و این نمایش را تحریم خواهند کرد.
ما وارثان ۱۶ آذر
ما صدای خفتگان در خاک
ما فرزندان استقلال و آزادی
اعلام می‌کنیم:
انتخاب با شماست، اگر نهاد دانشگاه را به بازیگران بالادستی و سهم طلب بفروشید کار آن را تمام شده بدانید.
• این نمایش مضحک قابل تمدید نیست *
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان
۱۸ آذر ۱۴۰۳

__
?@IUT_Anjoman

✅رویکرد قهری با دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان

سپهر جوان، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان در گفت و گو با هم میهن گفت: «در سالهای ریاست آقای دکتر میبدی، ریاست دانشگاه صنعتی اصفهان، حرفهای دانشجویان اساتید و کارمندان شنیده نشده است و حتی از بین اساتیدی که هم جبهه با ریاست دانشگاه هستند نیز اعتراضات زیادی را می شنویم برای نمونه سال گذشته زمانی که معاون اجرایی رئیس جمهور دولت قبل به دانشگاه آمدند دانشجویان عدالت خواه و بسیج دانشجویی علیه ناکارآمدی و اینکه نظر دانشجو برای ریاست مهم نیست بیانیه دادند.»
?در بخشی از این مصاحبه به فشار های وارده به انجمن اشاره کرده که منجر به استعفای جمعی اعضای انجمن شده؛ وی در بخش پایانی افزوده : «برای بنده نیز پرونده سازی کردند و همه پستهایی که در کانال انجمن گذاشتیم و بیانیه ای که در روز دانشجو منتشر کردیم و با جمله به نام خداوند رنگین کمان شروع میشد را پرونده سازی کردند در صورتی که این موارد تابحال سابقه نداشته!»

__
?@IUT_Anjoman

*⭕️*⭕️ اطلاعیه فوری، تعلیق پنج‌ماهه‌ی انجمن**

?بدین‌وسیله با کمال تاسف به اطلاع می‌رسانیم در پی شکایت انجام شده از انجمن اسلامی دانشجویان، در رابطه با مطالب درج شده در کانال، هیئت نظارت بر تشکل‌های اسلامی به ریاستِ رئیس دانشگاه، انجمن را به توقف تمامی فعالیت‌های خود به مدت ۵ ماه (از ۳/۷ لغایت ۸/۷) محکوم کرد.

__
?@IUT_Anjoman

?بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان  دانشگاه صنعتی اصفهان در باب عملکرد هیئت نظارت و استعفای جمعی از اعضای انجمن

♦️ می‌خوانیم به نام دانشجو…
با صدایی مملو از خشم و اضطراب و با هویتی که اندک بذر امید را هم در آن خشکانده‌اند.
مگر قرار نبود دانشگاه محلی باشد برای شنیده‌شدن، برای رفع مشکلات با گفت‌و‌گو؟ پس چرا هربار لب به سخن گشوده‌شد، مهر خاموشی را بر لوح جان دانشجو کوبیدید؟
آقایان گفت‌‌وگو را فقط وقتی مطلوب می‌دانند که پشت تریبونش حرف آن‌ها زده‌شود، مخالف که حق حرف زدن ندارد.
ما اعضای انجمن اسلامی دانشجویان، همانطور که هویداست هرگاه ظلمی دیدیم، چه در حق هم‌دانشگاهی‌های‌مان چه در حق هم‌وطنان‌مان سکوت نکردیم و در حد توان و ظرفیت‌مان واکنش نشان دادیم. **اما به نظر برخی نیاز به یادآوری دارند تا بدانند که انجمن اسلامی دانشجویان یک تشکل فرمایشی نبوده و نیست.

? این اولین بار نیست که هیئت نظارت بر تشکل‌ها با تحلیل اشتباه خود از شرایط حاکم بر جامعه، با مجوز برنامه‌های انجمن اسلامی دانشجویان مخالفت می‌کند. این رویکرد تا به امروز آنقدر تکرار شده که حتی می‌توان آن را یک رویه نامید. رویه‌ای که ریشه در یک ذهنیت نادرست دارد.**البته به یقین بخشی از این مخالفت­‌ها نیز نه ناشی از تحلیل اشتباه که ناشی از عناد و کینه تعدادی از مسئولین و نهاد­های صاحب رای در هیئت نظارت، نسبت به انجمن به عنوان یک تشکل دانشجومحور است.
تفکیک کنش‌های دانشجویی به خودی و غیرخودی و محدود کردن فعالیت دانشجویی در هر زمان و شرایطی محکوم است و آن گونه که تاریخ به ما می‌آموزد، جنبش دانشجویی همیشه از پس کوچک‌ترین روزنه‌ها راه خود را پیدا کرده‌ است.

? امروز ما جمعی از اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، راهی بجز استعفا پیش پای خود نمی‌بینیم. راهی را که با شوق و امید فراوان آغاز کرده بودیم، چنان سد کرده‌اند که هرگونه امکانی برای سیاست‌ورزی را امروز مسدود شده می‌بینیم. باری برای آن عده از دوستانمان، که کماکان ایستادن و پایداری در این مسیر را برگزیده‌اند توفیق و برای جنبش دانشجویی سرفرازی و برای میهن عزیزمان آبادی و آزادی را از صمیم جان آرزومندیم.

__
?@IUT_Anjoman

با این تدوین حرفه‌ای،
سال ۱۴۰۲ را مرور کنید،
به خوب و بد و زشتش
بخندید، بغض کنید، خشمگین شوید،
و پرونده‌ی این سال نخواستنی را بایگانی کنید.

نسل ما نسل بازنده بود ولی بازنده ای که حریفش را اینقدر خسته کرد که نسل جدید آزادتر زندگی کنه.

-امیر ‌علی نبویان