⭕️یکی از سازوکار های دیکتاتوران فرهنگ ترسه

فرهنگ ترس در دانشگاه صنعتی اصفهان به طور جدی و خطرناک برای روحیه دانشجویان و به صورت فاحش مشخص هست.
🔻سیستم های مدیریتی نشات گرفته از روش های دیکتاتور مآبانه همیشه این رویه را دوست داشته و خواهند داشت...
با ترس آزادی تشکل ها را از آنها می‌گیرند...

"و ترسی که سلاح آنهاست"

............................................................
⏳@iut_daily_yf

پس از جنگ جهانی دوم تعداد بسیار کمی از زندانیان آشویتس در لهستان موفق شدند از آنجا جان سالم به در ببرند و زنده بمانند.

یکی از آنها دکتر ویکتور فرانکل بود...
فرانكل بعد از اتمام جنگ و آزادی از آن اردوگاه مخوف و با توجه به خودکشیها و اتفاقاتی که دیده بود از نظر علوم انسانی بسیار متبحر شده بود و چند وقتی هم در نظام آموزشی کشور آلمان به عنوان مدیر مدرسه ای فعالیت داشت.

او در آغاز هر سال تحصیلی برای معلمان مدرسه

این نامه را می فرستاد:

کسی هستم که از یک اردوگاه اسیران جان سالم به در برده است با چشمانم چیزهایی دیدم که هیچ انسانی نباید میدید...

اتاق های گازی را دیدم که توسط بهترین و ماهرترین مهندسین ساختمان ساخته شده بودند...
بهترین پزشکانی را دیدم که کودکان را شكل ماهرانه ای مسموم میکردند...
پزشک و مهندس شدن کار سختی نیست میشود با چند سال درس خواندن به آن رسید چه بسا امروز در جامعه پزشکان و مهندسان زیادی داریم
بزرگترین ثروت ما انسانیت و اخلاق ماست
که با هیچ مدرکی قابل مقایسه نیست

"برای به دست آوردن آنها تلاش کنیم...

#انسانیت

............................................................
⏳@iut_daily_yf

⁉️ در روزهای گذشته شورای صنفی رفاهی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان با انتشار متنی عجیب از عملکرد اداره تغذیه بخاطر « تلاش‌های ارزشمند و زیباسازی سالن غذاخوری » تشکر کرد!

❎ اینکه صورت چرکین سالن‌های سلف مرکزی براساس وظیفه‌ای رها شده از سوی مسئولان، اینبار نه بخاطر دانشجویان چهل‌ستون دانش و فناوری بلکه در آستانه موعد میزبانی المپیاد جهانی فیزیک و ورزش قهرمانی دانشجویان کشور سر و ظاهر رنگین‌تری پیدا کرده به کنار؛ از منظر وظیفهٔ ذاتی شورای صنفی باید پرسید که چگونه مجموعه‌ای تماما دانشجویی چنین لگد به اعتبار خود زده و درحالی‌که همواره در این سالیان اساس بود و نبودش باوجود شرایط انتخابات‌‌ها زیر ذره‌بین بوده، عملا ماهیت مطالبه‌گری خود را با دستان خود زیر سؤال برده است؟

⭕️ در شرایطی که وقایع تلخی چون « مسمومیت انبوهی از دانشجویان » در حوزه مستقیم مرتبط با تغذیه رخ داده و یا همهٔ اطلاعیه‌های موضوع « تشخیص چهره » که بدون تردید پله‌های دیگری خواهد داشت، با محوریت اداره تغذیه اطلاع‌رسانی و عنوان شده، کمک گرفتن از عبارات غلیظی چون « قابل تقدیر و الهام‌بخش » در متن شورای صنفی دانشجویان، مصداق واقعی سانتی‌مانتالیسم اخلاقی است و نه بیشتر!

↙️ در روزگاری که بعضی مجموعه‌های دانشجویی وابسته به تفکرات سیاسی معدودی از جامعه در این سو و آن سو خود را نماینده دانشجو قالب می‌کنند، آیا ایجاب نمی‌کند که این مجموعه که یگانه تریبونِ وارث صدای دانشجویی است، برای جلب رضایت دانشجویان در کنار برداشتن گام‌های عملی، در این مبالغه‌ها سنجیده‌تر عمل کرده و آگاهانه‌تر سخن بگوید؟

? درخصوص ادامه این راه‌های ناصواب دیگر چه باید گفت؟

◻️ @IUT_DAILY_YF

⚠️ سندروم جابه‌جایی بی‌قرار؟!

? طبق بعضی گمانه‌زنی‌ها، اشتهای تعدادی از مسئولان و به‌ویژه ریاست دانشگاه برای تغییر مکان برخی از مجموعه‌های دانشگاه سیری نداشته و بعد از جابه‌جایی جهاد دانشگاهی، مرکز مشاوره، حوزه معاونت دانشجویی، مرکز معارف و ادبیات و نقلیه به محل‌های فعلی و تلاش ناکام درخصوص وضعیت تشکل‌ها و معاونت فرهنگی، این بار و طی ماه‌های آینده قرعه به نام بهداری افتاده و دلیلِ اگر نه همه، بلکه دست‌کم بیشتر این‌ تصمیمات توسعه فضای خوابگاه‌ صدف عنوان شده‌است.

? گویی باید پیامدهای چنین برنامه‌هایی از جمله تحمیل هزینه‌های اضافی به بودجه و اعتبارات، تغییرات اجباری در محوطه‌های پیرامونی خوابگاه صدف و قسمت‌های مرکزی دانشگاه، از بین رفتن کارکردهای قبلی بخش‌های جابه‌جا شده بخاطر دسترسی آسان‌تر اماکن مختلف به آنها و غیره  را در گوشهٔ بی‌توجهی قرار داد تا اولویت‌های مسئولان امر را به نظاره نشست؛ اولویت‌هایی که باوجود بی‌توجهی به نیاز‌های اساسی اولیه و فوری فضاهای آموزشی و پژوهشی و حتی رفاهی اکثریت دانشجویان، تنها و تنها تأثیر احتمالی مثبت اما قابل چشم‌پوشی بر بخش اندکی از دانشجویان گذاشته و در واقع به زیانِ جمعیِ خانوادهٔ دانشگاهی تمام شده و خواهد شد.

? برای فقط یک نمونه، بهداری در حال حاضر در موقعیت نزدیکی به خوابگاه‌های صدف و صدرا قرار گرفته و فاصله با سرای الغدیر، کوی اساتید، کوی امام علی و خوابگاه امام‌ جواد در مواقع نیاز با استفاده از یک آمبولانس مرتفع می‌شود اما با برنامهٔ تدارک دیده‌شده برای این مرکز، جمعیت بزرگ خوابگاهی صدف و صدرا نیز در کنار بقیه باید به جمع محل‌های دور از بهداری اضافه شود و آیا در یک زمان، این مرکز با امکانات محدود که پیش از این نیز توانایی خدمات‌دهی آن مورد انتقاد و محل صحبت بوده، امکان پوشش مناسب‌تر همهٔ فضاها را خواهد داشت؟

? آیا دغدغه و اولویت دختران دانشگاه، توسعهٔ چنینی خوابگاه صدف و به قیمت این هزینه‌هاست یا اینکه به نوعی در دانشگاه، سندروم جا‌به‌جایی بی‌قرار در تصمیمات خودنمایی می‌کند؟

? این برنامه‌ها که بدون تردید پیامدهای بلندمدتی حتی برای آیندگان چهل‌ستون دانش و فناوری دارند، در شرایطی در پشت درهای بستهٔ مسئولان نهایی می‌شوند که در جای‌جای دانشگاه می‌توان نارضایتی از آنها را دید؛ گویی دنیای این چهل‌ستون را باید به دو بخش تقسیم کرد: جهانی که خانواده دانشگاهی در آن سیر می‌کنند و آنجا که بعضی مسئولان در آن می‌اندیشند!

◻️ @IUT_DAILY_YF

? کمک هزینه ۱۰۰ میلیون یورویی در اختیار دانشگاه‌ها، محرّکی برای آموزش عالی یا بودجه‌ای برای خرید بیل و کلنگ؟!

❗️معاون پژوهشی وزیر علوم: سال گذشته ۱۰۰ میلیون یورو از صندوق توسعه ملی برای خرید تجهیزات به دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های وزارت علوم اختصاص داده شد که ۱۰ درصد این مبلغ برای خرید هزینه اشتراک در پایگاه‌های اطلاعاتی و ۹۰ درصد این مبلغ نیز برای خرید تجهیزات اختصاص می‌یابد / تاکنون ۵۰ درصد این مبلغ به دانشگاه‌ها پرداخت شده است و تا اوایل سال جدید مابقی این مبلغ به دانشگاه‌ها پرداخت می‌شود.

? و اما: حدود ۱۴۰ مؤسسهٔ آموزش عالی زیر مجموعهٔ وزارت علوم در کشور وجود دارد و با توجه به تفاوت‌های زیرساخت‌ها، امکانات، رتبه، تعداد دانشجو و ... قطعا با تفاوت‌هایی از این اعتبار بهره‌مند شدند و خواهند شد. دانشگاه صنعتی اصفهان هم به عنوان یک دانشگاه سطح یک و بزرگ بخش کمی را در مقایسه با دیگر دانشگاه‌ها از این اعتبار به خود اختصاص نخواهد داد.

?باتوجه به ضعف شدید امکانات و فرسودگی زیرساخت‌ها و اولویت‌های آشکار و ضروری دانشگاه باید دید بار دیگر و با وجود تاکید مسئولین دانشگاه به تفاوت بودجه عمرانی با تجهیزات دانشکده‌ها، آیا گسترش جدول‌کشی، پله‌گذاری، لوگو ساختن با گچ و سیمان در وسط بیابان و ایجاد پارکینگ‌های بزرگ را که دانشجو از استفاده از آن محروم است خواهیم دید و یا رونق حداقلی را در بروزرسانی امکانات فرسوده دانشکده‌ها و تجهیزات آزمایشگاه‌های زنگ زده شاهد خواهیم بود؟ آیا بزرگترین مجموعه دانشگاهی ایران حاضر به شفاف‌سازی در این ارتباط است و یا اینکه این مسئله هم به سرنوشت دیگر مطالبات ❌#شفافیت دچار خواهد شد؟

◻️ @IUT_DAILY_YF

? محدودیت اسکان تابستان به بهانه آب و میزبانی‌های تبلیغاتی؛

❗️❌❗️چوب دو سر باخت بر سر دانشجو صنعتی!

? در شرایطی که تا پیش از سال ۱۴۰۱ و در دوره فعالیت‌های عادیِ حضوری دانشگاه، اسکان تابستانی برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی و حتی در شرایطی در کارشناسی، مسئله‌ای عادی بود اما در دو سال گذشته با بهانه‌هایی، برای این موضوع محدودیت‌هایی اعمال شد؛ اتفاقی که دیگر نباید تکرار شود.

✴️ در دوره فعالیت‌های عادی دانشگاه تا سال ۱۳۹۸، اسکان تابستانی برای ورودی‌های مختلف تحصیلات تکمیلی (هر چند با تاکید بر یک ورودی و با امکان بررسی و مساعدت با دیگر دانشجویان) و همینطور کارشناسی (به شرط فارغ‌التحصیلی با تکمیل پروژه در تابستان) صورت می‌گرفت.

❌ در سال ۱۴۰۱، نه تنها اسکان تابستانی برای دانشجویان کارشناسی ناممکن شد بلکه برای دوره‌های تحصیلات تکمیلی نیز محدودیت ایجاد شد. دلیل‌شان چه بود؟ کمبود آب به بهانهٔ خشکسالی!!

❗️در سال ۱۴۰۲، حضور در خوابگاه‌ها برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی سختگیرانه‌تر هم شد و دفاع از رساله دکتری یا جامع پژوهشی دو و یا پایان‌نامه ارشد در تابستان شرطی بود که بر سر راه دانشجویان گذاشته شد، آنهم با نوشتن دستورالعملی که گویا بنا بود برای سختگیری بر دانشجو، قانون نگارش کنند! بهانه باز هم آب عنوان شد، در شرایطی که آب بیش از سال‌های گذشته پشت سد وجود داشت. اما چون پایانی بر بهانه‌تراشی بی‌اندازه مسئولان چهل‌ستون دانش و فناوری نیست، اینبار محدودیت منابع ذخیره آب در دانشگاه توجیهی برای اعمال فشار به دانشجویان شد.

❌❗️در این بین نباید فراموش کرد که در تابستان ۱۴۰۲، دانشگاه با استناد به مصوبه شورای عالی برنامه‌ریزی آموزشی وزارت‌خانه و اعلام ناتوانی خود در برگزاری حضوری کلاس‌ها، برگزاری ترم را در مقطع کارشناسی به کلی لغو نمود آنهم درحالی که تعداد قابل‌توجهی از دانشگاه‌ها اقدام به برگزاری حضوری کلاس‌ها کردند و برخلاف صنعتی اصفهان مسئولیت را از سرشان باز نکردند!

? سال گذشته و باوجود این بهانه‌ها، بعضی از مسئولان دانشگاه با قول پیگیری ساختن منبع آب و انداختن تقصیر بر گردن پیشینیان خود، از عدم وجود مشکل با ایجاد زیرساخت‌ها برای تابستان ۱۴۰۳ سخن راندند؛ وعده‌ای که باتوجه به سئوالات متعدد درخصوص عملی شدن وعده‌ها، همچنان به سرانجام رسیدنش در ابهام قرار دارد!

? باز هم باید اضافه کرد که درحالی در دو سال گذشته کمبود آب بهانه‌ای برای محرومیت دانشجویان خود دانشگاه بوده که اسکان ۹۰۰ نفر با برگزاری المپیاد فرهنگی ورزشی در سال ۱۴۰۱ و پایان موفق آن یکی از دستاوردهای مسئولان دانشگاه به شمار می‌رفت.

? و حال در سال جاری دانشگاه باز هم عزم میزبانی دارد: برگزاری المپیاد جهانی فیزیک و ورزش قهرمانی دانشجویان کشور! میزبانی‌ای که از همین حالا علی‌محمد میبدی را بر آن داشته که آمادگی همه‌جانبه و پشتکار مضاعف دانشگاهیان را بخواهد تا موجبات سربلندی دانشگاه صنعتی اصفهان فراهم گردد؛ سربلندی اما به چه قیمت؟ باز هم سختگیری بر دانشجویان خود، ایجاد اخلال در روال عادی کارهای‌شان و دوباره، زدن چوب دو سر باختی به سرشان؟!

? سال‌ها سختگیری و ایجاد محدودیت بر سر راه دانشجویان دانشگاه و آسیب‌های جسمی و روحی به آنان با انداختن مضاعف مصوبات و دستورالعمل‌ها چه دستاوردی برای دانشگاه داشته‌است؟

⭕️ باید گفت:
▪️ در سالی که عملکرد عمرانی مسئولان دانشگاه (جدول‌کشی و پله‌گذاری) مایه مباهات بعضی دانشجویان (!!!) در نامه‌های ارسالی‌شان به مدیران بالادستی شده و به طور مشخص وعده‌های عمرانی درمورد ارتقای زیرساخت‌های تامین آب وجود دارد؛
▪️پس از دو سال محدودیت اجباری دانشگاه در اسکان تابستانی آنهم پس از عبور از سال‌های به خودی خود سخت و دشوار کرونایی؛
▪️پس از یک سال عدم برگزاری ترم تابستانی؛
▪️با وجود برنامه‌های تبلیغاتی میزبانی دانشگاه از المپیادهای ورزشی و جهانی؛
▪️و ...

? دیگر نمی‌توان از دانشجو دانشگاه صنعتی اصفهان و وقت و زندگی او خرج کرد تا هم سر تیتر خبرها و پخش دستاورد در رسانه‌ها شد و هم به راحتی مسئولیت و اولویت برنامه‌های آموزشی و پژوهشی دانشجویان دانشگاه را از سر باز کرد و آن را به گوشه‌ای نهاد.

??? دیگر چنان گذشته نمی‌شود و باید در تابستان پیش رو، محدودیت اضافه برای آموزش تابستانی مقطع کارشناسی و پژوهشی مقاطع تحصیلات تکمیلی برداشته شود.

◽️@IUT_DAILY_YF

? **برای چهل‌ستون دانش و فناوری، کدام ارزش دارد:

⁉️ باز کردن مسئولیت از سر خود با برگزار نکردن ترم تابستانی و اسکان ندادن به دانشجویان پروژه‌دار کارشناسی، قرار دادن محدودیت در فعالیت‌های پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی، میزبانی تبلیغاتی از المپیادها و یا زندگی و روح و روان دانشجویان خود؟

? در دو سال گذشته بهانهٔ نبودن آب یا منبع آن در دانشگاه، دلیلی برای سنگ‌اندازی در کارها و فعالیت‌های حضوری تابستانی عنوان می‌شد. بخاطر همین، حضور دانشجویان حتی پروژه‌دار و در آستانه فارغ‌التحصیلی کارشناسی در خوابگاه‌ها لغو، اسکان دانشجویان تحصیلات تکمیلی محدود و اما سفره بزرگ میزبانی رویدادها و در واقع تبلیغات در دانشگاه باز بود.
?**باید گفت:

▫️در سالی که عملکرد عمرانی مسئولان دانشگاه (جدول‌کشی و پله‌گذاری) مایه مباهات بعضی دانشجویان (!!!) در نامه‌های ارسالی‌شان به مدیران بالادستی شده و همینطور وعده‌های عمرانی درمورد ارتقای زیرساخت‌های تامین آب وجود دارد؛
▫️پس از دو سال محدودیت اجباری دانشگاه در اسکان و یا برگزاری ترم تابستانی؛
▫️برنامه‌ریزی دوباره برای میزبانی‌هایی چون المپیادهای ورزشی؛
▫️ و ...

❗️دیگر نمی‌توان از دانشجو دانشگاه صنعتی اصفهان و وقت و زندگی او خرج کرد تا هم سر تیتر خبرها و پخش دستاورد در رسانه‌ها شد و هم به راحتی مسئولیت و اولویت برنامه‌های آموزشی و پژوهشی دانشجویان دانشگاه را از سر باز کرد و آن را به گوشه‌ای نهاد.
? جزئیات بیشتر را در پُست بعد بخوانید ?

◽️@IUT_DAILY_YF

❗️ثبت تصویر با زور؟
⚠️ از آغاز سال نو دریافت غذا از تمامی مراکز غذاخوری دانشگاه صنعتی اصفهان تنها با تصویر چهره امکان پذیر است. 

? این تصمیم ناعادلانه پس از چند ماه بحث و جدل و علی‌رغم مخالف شدید دانشجویان توسط هیئت رئیسه دانشگاه اتخاذ و عملی شد.
حالا که شاهد به تکاپو افتادن دانشجویان در نتیجهٔ این تصمیم و در خطر بودن وضعیت رفاهیشان هستیم باید پرسید که به چه دلیل این تغییر بزرگ اتفاق افتاده است؟

? تا این لحظه هیچ یک از مسئولین دانشگاه پاسخ روشنی به سئوالات بر حق دانشجویان نداده و همواره با بهانه‌جویی سعی در فرار از مسئولیت پاسخگویی داشته اند، گویی عادت کرده اند به تصمیمات آسیب‌زا و مصون ماندن از خشم دانشجویان.

? هیئت رئیسه در پاسخ به نامه‌ها و سئوالات مکرر شورای صنفی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان مبنی برا دلایل این کار چند مسئله از جمله بهداشت و آلودگی‌های ثانویه و خرید و فروش غیرقانونی غذا را مطرح کرده است.

⁉️ حال باید پرسید چگونه دانشگاهی که به خاطر سهل انگاری(؟!) بدون هیچ پاسخ منطقی و توضیح اضافه گسترده‌ترین ابعاد مسمومیت غذایی دانشگاهی را در چند دهه اخیر در کشورمان رقم زده، امروزه مدعی حفاظت از  بهداشت دانشجو با قرار دادن سیستم تشخیص چهره شده است؟!

❎ همچنین در طی تصمیمی که در ماه‌های گذشته گرفته شد محدودیتی بر روی تعداد کدهای فراموشی مورد استفاده توسط دانشجویان اعمال شد که دلیل آن جلوگیری از فروش غیر قانونی غذا عنوان شده بود.
پس چه نیازی به هزینهٔ گزاف و ایجاد سیستم گستردهٔ تشخیص چهره نه فقط در مجموعه‌های غذاخوری بلکه در سطح دانشگاه با نصب متعدد دوربین های تشخیص چهره، خصوصا در گیت ورودی خوابگاه صدف بود؟ و یا اینکه اساسا چرا غذاها در این ابعاد امروزه خرید و فروش می‌شوند؟ آیا نباید سراغ مسئله را در پله‌پله کردن قیمت غذاها و افزایش شدید هزینه‌های رفاهی به شکلی غیرقانونی در سنوات بالاتر گرفت؟ آیا به دلیل آنچه خود مسئولان و بعضی سازمان‌های بالادستی بانی ایجاد آن بوده‌اند، باید محدودیتی تازه برای دانشجویان ایجاد شود؟

? یکی از ظن و گمان‌ها بر این بوده و هست که نیت پشت این تصمیمات کاملا مغایر با ادعاهای اعلامی مسئولان و در حقیقت به خاطر دلایل دیگری و شاید امنیتی است که مسئولان از گفتن آن ابا دارند و البته رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر درون و این توهین مستقیم به دانشجویان و حق مسلم مطالبه‌گری آنهاست.

◻️ @IUT_DAILY_YF