«هل الدین الا الحب و البغض»

مَنْصُورٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: قُلْتُ إِذَا أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ لَا أَرَى إِمَاماً أَئْتَمُّ بِهِ مَا أَصْنَعُ قَالَ فَأَحِبَّ مَنْ كُنْتَ تُحِبُّ وَ أَبْغِضْ مَنْ كُنْتَ تُبْغِضُ حَتَّى يُظْهِرَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ.

منصور از مردى نقل مى كند که به امام صادق علیه السلام عرض كرد: هرگاه روز را صبح و شام كنم و امامى را كه از او پیروى كنم نبینم چه كنم پس حضرت فرمودند:
آنكه را باید دوست داشته باشى دوست بدار و آنكه را باید دشمن بدارى دشمن بدار تا آنکه خداى عزوجل او را ظاهر كند.

كافی ج‏۱،ص۳۴۲
كمال الدين ج‏۲،ص۳۴۸
إثبات الهداة ج‏۵،ص۵۹

قِيلَ لِلصَّادِقِ إِنَّ فُلَانَا يُوَالِيكُمْ إِلَّا أَنَّهُ يَضْعُفُ عَنِ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّكُمْ فَقَالَ: هَيْهَاتَ كَذَبَ مَنِ ادَّعَى مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ يَتَبَرَّأُ مِنْ عَدُوِّنَا.

به امام صادق علیه‌السلام عرض شد: فلان شخص از موالیان شماست ولی در بیزاری از دشمنان شما ضعیف است.
حضرت فرمودند:
هرگز چنین نیست، دروغ میگوید هر کس که ادعای محبت ما را دارد درحالی که از دشمنان ما بیزاری نمیجوید.

بحارالانوار ج۲۷،ص۵۷

ای شاه شاهان جهان الله، مولانا على
ای نور چشم عاشقان الله، مولانا على

حمد است گفتن نام تو ای نور فرخ نام تو
خورشید و مه هندوی تو الله، مولانا علی

خورشید مشرق خاوری در بندگی بسته کمر
ماهت غلام نیک پی الله، مولانا علی

خورشید باشد ذره ای از خاکدان کوی تو
دریای عمان شبنمی الله، مولانا علی

موسی عمران در غمت بنشسته بد در کوه طور
داود میخواندت زبور الله، مولانا على

آدم که نور عالم است عیسی که پور مریم است
در کوی عشقت در هم است الله، مولانا علی

داود را آهن چو موم قدرست نموده کردگار
زیرا به دل اقرار کرد الله، مولانا علی

آن نور چشم انبیا احمد که بد بدر دجا
می گفت در قرب دنا الله، مولانا على

قاضی و شیخ و محتسب دارد به دل بغض علی
هر سه شدند از دین برى الله، مولانا علی

گر مقتدای جاهلی کردست در دین کاهلی
تو مقتدای کاملی الله، مولانا على

شاهم على مرتضى بعدش حسن نجم سما
خوانم حسین کربلا الله، مولانا على

آن آدم آل عبا دانم علی زین العباد
هم باقر و صادق گوا الله، مولانا علی

موسی کاظم هفتمین باشد امام و رهنما
گوید علی موسی الرضا الله، مولانا على

سوی تقی آی و نقی در مهر او عهدی بخوان
با عسکری رازی بگو الله، مولانا علی

مهدی سوار آخرین بر خصم بگشاید کمین
خارج رود زیر زمین الله، مولانا على

تخم خوارج در جهان ناچیز و ناپیدا شود
آن شاه چون بیدار شود الله، مولانا على

دیو و پری و اهرمن اولاد آدم مرد و زن
دارند این سر در دهن الله، مولانا على

اقرار کن اظهار کن مولای رومی این سخن
هر لحظه سر من لدن الله، مولانا على

ای شمس تبریزی بیا بر ما مکن جور و جفا
رخ را به مولانا نما الله، مولانا على

مَثَل قل هو الله
ز لسان نبی الله

مَثَل على فى الناس كمثل قل هو الله احد، في القرآن.

مَثَل مولانا علی در آدمیان چو مَثَل «قُلْ هُو اللّه ُ أحدٌ» (سوره اخلاص) در قرآن است.

مناقب مرتضوی ص۸۱

يا عليّ مثَلُكَ في اُمّتي مَثَل «قُلْ هُو اللّه ُ أحدٌ» ؛ فمَن أحَبّكَ بقلبِهِ فكَأنّما قَرأَ ثُلُثَ القرآنِ و مَن أحبَّكَ بقلبِهِ و أعانَكَ بلسانِهِ فكأنّما قَرأَ ثُلُثَـي القرآنِ و مَن أحبَّكَ بقلبِهِ و أعانَكَ بلسانِهِ و نَصرَكَ بيدِه فكأنّما قَرأَ القرآنَ كلَّهُ.

اى على! مَثَل تو ميان امّتم مَثَل «قل هو اللّه احد» است؛ هر كه در دل تو را دوست داشته باشد چنان است كه يک سوم قرآن را خوانده و هر كه تو را در دل دوست بدارد و به زبان يارى ات دهد گويا دو سوم قرآن را خوانده و هر كه تو را در دل دوست بدارد و به زبان يارى ات دهد و با عمل ياورى ات نماید چنان است كه همه قرآن را خوانده باشد.

خصال ج۱،ص۵۸۰

ذِكْرُ عَلِيٍّ عِبَادَةٌ

پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمودند:
ذکر (یاد کردن) مولانا علی عبادتست.

عمدة ج۱،ص۳۶۵
المناقب ج۳،ص۲۰۲
بحارالانوار ج۳۸،ص۱۹۹
وسائل الشیعه ج۱۶،ص۳۴۸

اَلنَّظَرُ إِلَى وَجْهِ عَلِيٍّ عِبَادَةٌ.

پیامبر صل الله علیه وآله فرمودند:
نگاه کردن به صورت مولا علی عبادت است.

العمدة ج۱،ص۳۶۷
کشف الیقین ج۱،ص۴۰۵
بحارالانوار ج۳۸،ص۱۹۵

**سخنان سلمان محمدی
سه روز بعد شهادت نبی

أَمَا وَ اَلَّذِي نَفْسُ سَلْمَانَ بِيَدِهِ لَوْ وَلَّيْتُمُوهَا عَلِيّاً لَأَكَلْتُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَقْدَامِكُمْ وَ لَوْ دَعَوْتُمُ اَلطَّيْرَ لَأَجَابَتْكُمْ فِي جَوِّ اَلسَّمَاءِ وَ لَوْ دَعَوْتُمُ اَلْحِيتَانَ مِنَ اَلْبِحَارِ لَأَتَتْكُمْ وَ لَمَا عَالَ وَلِيُّ اَللَّهِ وَ لاَ طَاشَ لَكُمْ سَهْمٌ مِنْ فَرَائِضِ اَللَّهِ وَ لاَ اِخْتَلَفَ اِثْنَانِ فِي حُكْمِ اَللَّهِ وَ لَكِنْ أَبَيْتُمْ فَوَلَّيْتُمُوهَا غَيْرَهُ فَأَبْشِرُوا بِالْبَلاَيَا وَ اِقْنَطُوا مِنَ اَلرَّخَاءِ**

قسم به خدایی که جان سلمان در دست اوست اگر مولا علی را پیشوا و والی خود قرار می‌دادید از آسمان و زمین روزی می‌خوردید حتی اگر پرندگان آسمان و ماهیان دریا را می‌خواندید خودشان به سویتان می‌آمدند، دیگر دوستان خدا فقیر و گرفتار نمی‌شدند. تمام واجبات الهی برپا می‌شد، دیگر هیچ دو نفری در حکم خدا اختلاف نمی‌کردند اما خودتان نخواستید و پیشوا و والی خود را غیر او انتخاب نمودید پس در انتظار بلا باشید و دیگر از آسایش ناامید شوید.

الاحتجاج ج۱،ص۱۱۱

أَنَّ اَلدِّينَ وَ أَصْلَ اَلدِّينِ هُوَ رَجُلٌ وَ ذَلِكَ اَلرَّجُلُ هُوَ اَلْيَقِينُ وَ هُوَ اَلْإِيمَانُ وَ هُوَ إِمَامُ أُمَّتِهِ وَ أَهْلِ زَمَانِهِ فَمَنْ عَرَفَهُ عَرَفَ اَللَّهَ وَ دِينَهُ وَ مَنْ أَنْكَرَهُ أَنْكَرَ اَللَّهَ وَ دِينَهُ وَ مَنْ جَهِلَهُ جَهِلَ اَللَّهَ وَ دِينَهُ وَ لاَ يُعْرَفُ اَللَّهُ وَ دِينُهُ وَ حُدُودُهُ وَ شَرَائِعُهُ بِغَيْرِ ذَلِكَ اَلْإِمَامِ كَذَلِكَ جَرَى بِأَنَّ مَعْرِفَةَ اَلرِّجَالِ دِينُ اَللَّهِ.

امام صادق علیه‌السلام فرمودند:
همانا دین و اصل دین همان مردی هست که آن مرد همان یقین و همان ایمان و همان امام امت و اهل زمانش هست پس هرکه او را شناخت، خدا و دینش را شناخته و هرکه او را انکار کرد، خدا و دینش را انکار کرده و هرکه به او جاهل گشت، به خدا و دینش جاهل گشته و بغیر آن امام، خدا و دینش و حدودش و شرایعش شناخته نمی‌ گردند و چنین جاری ساخت که همانا معرفت رجال (مردان)، دین خداست.

بصائر الدرجات ج۱،ص۵۲۶

لَا خَیْرَ فِیمَنْ لَا یَتَفَقَّهُ مِنْ أَصْحَابِنَا یَا بَشِیرُ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ إِذَا لَمْ یَسْتَغْنِ بِفِقْهِهِ احْتَاجَ إِلَیْهِمْ فَإِذَا احْتَاجَ إِلَیْهِمْ أَدْخَلُوهُ فِی بَابِ ضَلَالَتِهِمْ وَ هُوَ لَا یَعْلَمُ.

بشیر گوید: امام صادق علیه السلام فرمودند: هر یک از أصحاب ما که فقیه (دین شناس) نباشد خیری در او نیست.
ای بشیر! هر مردی از اصحاب ما که از نظر تفقه و فهم دین بی نیاز نباشد ناچار به مخالفین نیاز پیدا می کند و چون به آنها نیازمند شد او را به در گمراهی خویش وارد کنند بی آنکه او بداند.

کافی ج۱،ص۳۴