هنوز میپرستمت…
هنوز ماه من تویی…♥️?

مزخرف ترین فیلمی که امشب میتونستیم ببینیم: talk to me.
چی بود آخه؟ بدنم مور موره هنوز?

چند روزیه که حالم خوبه و مودم پایین نیومده. نمیدونم تاثیر پاییزه؟ هورموناست؟ یا چی؟ چون دقیقا قبلش بدترین مود رو داشتم و حوصله ی هیچی رو نداشتم. دیشب دلم میخواست وقتی موقع فیلم دیدن و خندیدن اشک از چشمامون میومد زمان رو متوقف کنم. این منی که چند روزه، خودش و زندگی رو بیشتر دوست داره، دوست داشتنی تره برام.

یهو به خودت میای و میبینی این همه ماه و سال گذشته و هیچی نفهمیدی. ترسناکه. از این جا به بعد زیاد شدن سنم غمگینم میکنه.

زمان یه جوری برام روی دور تنده که باورم نمیشه. به محمد میگم تو باورت میشه حدودا یک سال شد که خونه ی خودمونیم؟ چرا انقدر زود داره میگذره؟

دو ماه پیش اینطورا، من و دوستام برای محمد و پسرا بلیط پارک آبی گرفتیم و رفتن اُپارک. کلی هم اومدن واسه ما تعریف کردن. من آخرین باری که پارک آبی رفته بودم چند سال پیش بود و خیلی دوست نداشتم، در کل تجربه ی خوبی نبود که بخوام دوباره برم.(البته من جای دیگه رفته بودم.) خلاصه دو روز پیشم پسرا برای ما بلیط گرفتن و من و دوستام باهم رفتیم. من با اینکه خیلی مایل به رفتن نبودم و به زور دوستام رفتم اما آقا خیلی مزه داد! خیلی هیجان و حس خوب داشت. انقدر که الان همش به محمد میگم دلم میخواد باز برم.? دقیقا شده بودم مثل اونایی که به زور میبرنش بعدش هم باید به زور بیارنش بیرون??‍♀️

وقتی چند روز پشت سر هم نمینویسم معمولا یا حوصله ندارم یا وقت نمیکنم، که در اکثر مواقع دلیلش همون اولیه. بعدشم دیگه نوشتن به کل یادم میره و نمیدونم چی بنویسم.??‍♀️

دو شب پیش که سی تیر رفتیم، با دوستامون اتاق فرار «کمپ آلفا» رو رفتیم. از اون اتاق فرارایی بود که ترسناک نبود اصلا ژانرش، هیجانی بود فقط. من یکم ترسناک تر میپسندم ولی اگه اتاق فراری میخواین برین که ترسناک نباشه یا کلا برای بار اول میخواین اتاق فرار برین، کمپ…

همه ی اینا رو هر چند وقت یه بار برای خودم یادآوری میکنم. نه فقط اینا، هر سختی ای که بوده و ردش کردیم. امروزم وقتی در خونه رو قفل میکردم و میومدم بیرون فکر نمیکردم شب قرار نیست برگردم خونه. فکر نمیکردم صبح که محمدو بغل کردم و راه انداختم قراره انقدر حالش بد شه که بره زیر سرم و بهم بگه تو نیا که مریض نشی. اما باز همه ی اینا رو مرور کردم. فقط به این نتیجه رسیدم این که آدم نمیدونه چی انتظارش رو میکشه و کِی آخرین باره، خیلی دردناکه….