‏به آدمایی که همه چیو راحت رها می‌کنن واقعاً حسودی می‌کنم چون من تا خودم رو بابت قضیه‌ای که ناراحتم کرده ذره ذره نابود‌ نکنم ولکن نیستم.

روزی که من نبودم برای شادی روحم به حیوانات غذا بدید، چه دست هایی که تا آرنج توو عسل کردیم و آدمی‌زاد گاز گرفت.

‏من رو نکشت،قوی ترم هم نکرد،صرفا فرسوده و دلسردم کرد.

آدم ندید بدید داشتنش راحته، نگه داشتنش سخته، آدم چشم و دل سیر داشتنش سخته، نگه داشتنش راحته و این جمله چقدر به واقعیت نزدیکه

غم بودی ، سر کشیدمت - >

به حرف نیست که به حرف که باشه همه هم رفیقن، هم بامرامن، هم عاشقن و هم دل‌خسته ولی حرفو که همه بلدن بزنن ببینید وقتش که رسید کی ثابتش می‌کنه، کی وقتی ازش دور شدید سعی می‌کنه خودشو بهتون نزدیک‌تر کنه تا به دنیاش برتون گردونه، کی وقتی تا شب آنلاین نشدید زنگ می‌زنه ببینه کجایید، کی وقتی کمک خواستید همون لحظه هر جا باشید خودشو بهتون می‌رسونه، یه وقتایی یه خورده تلخ شید ببینید چند تا آدم واقعی تو زندگیتون دارید.

نیازم دارم یکی بیاد تو زندگیم که هروقت دلم گرفت یا دپ شدم با یه زنگ زدن و حرف زدن باهاش حالم خوب بشه یکی که اونقدر به هم اعتماد داشته باشیم که نیاز به چک کردن و این کصشرا نباشه یکی که اگه نبودم جای خالیم براش حس بشه و منتظر برگشتنم باشه‌ یکی که با چشماش بهم حس ارامش بده و با دستاش حس امنیت.

من اگه نتونم به کسی زور بگم، ارتباطم رو باهاش قطع می‌کنم.

آدم‌ها تورو از کرده‌ت پشیمون می‌کنن.

رختون تمیزه ولی مختون پلید