من مردم این شهر رو دوست دارم، چون یکیشون رو می‌شناسم.

در شهری‌ام که با تو برایم غریب نیست.

#music@OverTheNests

"آن‌ها کجایند که می‌آمدند و رفتند، افسانه‌ی خیابان می‌شدند، خانه‌ها را برمی‌افروختند، خاک را متبرک می‌کردند؟ راه درازی انگار طی شده‌‌ست. این قصه، کودکان بسیاری را شاید به خواب برده‌ باشد. من بوی خاک را می‌شنوم که در پیِ گرمای ماست. قصه همیشه از دل شب آغاز می‌شده‌ است."

"بودنت، زندگی را معنا می‌کند؛ لازم نیست کاری انجام دهی. سروِ روانِ من، همین که راه می‌روی، می‌گویی، می‌شنوی، می‌خندی، یعنی همه‌چیز. لازم نیست بر عاشقی کردنت خیال ببافی؛ همین شرمی که با خنده‌ات می‌خیزد و پولک‌هایی که از چشم‌هات می‌ریزد، یعنی همه‌چیز. گفته بودم؟…

نور دیده‌ی من، تا به حال کسی را تماشا کرده‌ای و از شادی داشتنش گریه‌ات گرفته باشد؟ یا نگاهش کرده باشی و با خود گفته باشی زندگی از برای خاطرِ وجود اوست که به جان کندنش می‌ارزد؟ دلم می‌خواهد هر بار گوشه‌ی چشم‌هایت را ببوسم و شاید ندانسته باشی، اما گاهی بی‌اختیار یک کُپه اشک جمع می‌شود پشت چشمانم و تا بیایم پس برانمشان، سخت‌تر در آغوش می‌گیرمت. روندی‌ست که زمان می‌خواهد. باید چند لحظه پلک‌ها را تند و محکم ببندم و باز کنم تا صفحه شفاف شود. بی‌جهت نیست، گریستن همواره دلیل دارد و دلیل من گوشه‌ی چشم‌هایت، مژگانت وقتی به خواب می‌روی، تارهای کوچک موهایت است که می‌ریزند روی پیشانیت و آن‌قدر دوستت دارم، هیچ دست خودم نیست، به شمایلِ گریه می‌شوم. شده از فرط اینکه ندانی با آن همه عشق چه کنی، گریه‌ات گرفته باشد؟

عزیز من، این غم است که ما را به هم محرم می‌کند.

پاکیِ سینه‌ی تو، به عمیقی مثل دریا می‌مونه.#music@OverTheNests

"هربار که نیاز داشتم به خودم یادآوری کنم که در دنیا زیبایی و خوبی نیز وجود دارد، به تو فکر خواهم کرد."

_در غیابم چه کرده‌ای؟ +غیبتت؟ تو در من بودی؛ با چمدانت در پیاده‌روهای ذهنم راه رفته‌ای.

بگو دوستم می‌داری تا زیباتر شوم؛ بگو دوستم می‌داری تا انگشتانم مطلّا شوند و ماه از پیشانی‌ام بتابد.

#music@OverTheNests