@seyedmohammadbeheshti

@seyedmohammadbeheshti

@seyedmohammadbeheshti

@seyedmohammadbeheshti

«حکایت پیروزی، محاکات رستگاری» ✒️ مقدمه‌ای برای کتاب نمایشنامه «خان نهم» اثر ابوالقاسم غلامحیدر که به تازگی انتشار یافت. ▪️ داستان‌های رستم و سهراب، رستم و اسفندیار، و سیاوش در شاهنامه جزء ادبیّات فارسی طبقه‌بندی می‌شود. مترجمان عموما ادبیّات را معادل لیترچر…

«حکایت پیروزی، محاکات رستگاری»
✒️ مقدمه‌ای برای کتاب نمایشنامه «خان نهم» اثر ابوالقاسم غلامحیدر که به تازگی انتشار یافت.

▪️ داستان‌های رستم و سهراب، رستم و اسفندیار، و سیاوش در شاهنامه جزء ادبیّات فارسی طبقه‌بندی می‌شود. مترجمان عموما ادبیّات را معادل لیترچر (literature) اروپایی قرار می‌دهند. اما این دو تفاوتی ماهوی با هم دارند. لیترچر که درون خود کلمه لِتر (letter) بمعنی «نوشته حاوی حروف الفبا» را حمل می‌کند، یعنی نصّ یا پیکری متشکل از مجموعه‌ای از نوشته‌ها. اما ادبیّات مجموعه دانسته‌هایی درباره ادب است، و ادب در زبان فارسی واژه‌ایست که بار معنایی بسیار سنگینی را بر عهده خود دارد؛ فرهنگ‌های لغت در معانی ادب و آداب چنین گفته‌اند: فرهنگ، پرهیخت، هنر، دانش، فضل، معرفت، تربیت، آزرم، حرمت، مراعات، پاس، آئین، آرایش، راه و رسم، و ... .
پس در حالی که لیترچر فقط به بسته‌ای از نگاشته‌ها دلالت می‌کند، ادبیّات مفهومی بزرگ و مفصل را دربرمی‌گیرد که به پرورش انسانیت در نوع بشر توجه مخصوص دارد:
اوستادان کودکان را می‌زنند آن ادب سنگ سیه را کی کنند (مثنوی مولوی)
گذشتگان ما چرا به ادبیّات چیزی معادل لیترچر نمی‌گفتند؛ مثلا منصوصات یا نگاشته‌ها یا ... ؟ نه فقط لیترچر نمی‌گفتند بلکه حتی لیترچر تولید هم نکردند؛ چه هم قله‌های رفیع آثار زبان فارسی و زبان‌های محلی و هم غالب آنچه فرهنگ عامه مردم ایران می‌خوانیم نیز از جنس ادبیّات است. وقتی جامعه‌ای در مقیاس تاریخ و جغرافیایی گسترده و ژرف دسته جمعی به این نتیجه می‌رسد که لیترچر تولید نکند، لابد دلیلی محکمه‌پسند داشته است... ??

@seyedmohammadbeheshti

@seyedmohammadbeheshti