باسی من سەبارەت بە تۆڕە کۆمەڵایەتییە مەجازیه‌‌کان لە کۆبوونەوەی مامۆستایان و پله‌خاسه‌کان زانکۆکان سەقز
‌@fotuhi98
بحث من در خصوص شبکه‌‌های اجتماعی مجازی در جمع دبیران، والدین و رتبه های برتر سقز

?وقتی به جای کلاە، قابلمە را روی سرمان میگذارند...

بیتلز (گروە موسیقی مشهور انگلیسی) در حدود سالهای ١٩٦٠ در برخی از  ایالات امریکا کنسرت برگزار کردند. به حدی کنسرت وی شلوغ می‌شد که بسیاری از دست و پاها در یورش جمعیت شکسته می‌شدند، برخی بیهوش می‌شدند. در تحلیل این پدیده آدورنو فیلسوف آلمانی می‌گفت هواداران این کنسرتها همانند ظرف(قابلمه) خالی هستند و از خودبیخودشدگی آنها خالی از محتواست.

وایرال شدن هنر قابلمه‌بند نشان می‌دهد جامعه ما رنج و اشوب را تجربه می‌کند. اما نمی‌تواند این رنج و اشوب را به زبان بیاورد. جامعه دچار زبان پریشی، گیجی و اشوب شده است. جامعه سراسر قابلمه های خالی و بی‌محتواست.
☑️جامعه برای نمایش وضعیت خود به قابلمه خالی(جهت سازه‌های موسیقی) پناه می‌برد تا فقر و محرومیت خود را به نمایش بگذارد ولی از ماکسیما، سرمستی، کیلوکیلو جنس سخن می‌گوید. 
☑️قابلمه ریمیکس می‌شود یعنی محرومیت و تکنولوژی هم آغوش می‌شوند.
☑️همه سبک‌ها و زبانها، با قابلمه به هم پیوند می‌زنند و همه را یکی می‌بینند. گویی همه(سبکها و زبانها) را داخل قابلمه سوزانده شده‌اند و همه سیاه دیده می‌شوند. این یکدست سازی ، نوعی از فریب جهت نادیده گرفتن زبان و سبک‌های سلطه است.

آدورنو می‌گفت "اگر ملکە میرقصد طوری موسیقی را بنوازید که پایش لیز بخورد و به زمین بیفتد" شاید اگر آدورنو قابلمەبندها و وایرال شدن آنها را می‌دید می‌گفت: در اینجا نه تنها ملکه به زمین نمی‌افتد بلکه این نوازندگان هستند که سُر می‌خورند و می‌افتند و مردم فرودست هستند که زیر پا شکسته می‌شوند. آنان(نوازنده‌ها و فرودستان) قابلمۀ خالی و بیمحتوا را به دست می‌گیرند تا نشان دهند پر و غنی هستند. 
@fotuhi98

تاکنون تصور میشد قابلمه برای پختن و سیر کردن شکم‌هاست ولی اکنون قابلمه‌ها جهت هنر نپخته و خالی کردن مغزهاست.
@fotuhi98

✍سردار فتوحی

?کۆبوونەوەی "خۆکوشتن؛ هۆکارەکان، دەرئەنجامەکان و چارەسەرەکان" لە سەقز

▫️ ئەم کۆبوونەوە ڕۆژی چوارشەممە ٣١ی پووشپەڕ لە زانکۆی ئازاد لقی سەقز بەڕێوەچوو.
@fotuhi98

?نشست بررسی "خودکشی؛ علل، پیامدها و راهکارها" در سقز

▫️این نشست علمی، روز چهارشنبه ۳۱ مردادماه ساعت ۹ صبح در سالن اجتماعات دکتر محمد فاضلی دانشگاه آزاد واحد سقز برگزار شد.

?با زبان کوردی

بخش کوتاهی از مقاله‌ام

بدن زنده، بدنی است که حرکت می‌کند و یا پرجنب و جوش است. مواجهۀ پلیسی با بدن‌ها در جنبش «ژن، ژیان، آزادی»، کە در پی توقف بدن‌ها بود اما همین بدن در مراسم­‌های نوروز 1403 نشان داد با وجود بیشترین آسیب­‌ها، ولی همواره پرتکاپو است زیرا این بدن‌ها می‌رقصند و نشان می­‌دهند که بدن جویای زندگی است. بدن در نوروز 1403، به قول باختین(1968) دارای منطق صدق و کذب نیست بلکه دارای منطق کیفی دوسویه‌یی است که در آن بازیگر، تماشاگر نیز هست؛ بدن پوشیده، عریان نیز هست.

بدن در نوروز 1403، منزوی و خصوصی نیست، بلکه به روی دیگران گشوده است. دست­‌ها بیش از همه اعضای بدن، به نقطه اتصال و منبع انتقال انرژی مبدل شدند. زیرا در هەڵپەڕکێ(رقص) کوردی دست­‌ها است که دیگری را با خود متحد می­کند. در واقع دست­‌ها در مراسم نوروز کوردستان همانند نخ تسبیح هستند که مهره­‌های تسبیح(رقاص­‌ها) را در کنار هم قرار می­‌دهد و آنها را منظم می­کند در حین اینکه بدن در تکاپو هستند و هر لحظه متغیر است. گویی بدن در یک حالت «تکرار متقاوت» قرار گرفته است. بنابراین بدن­ها در نوروز 1403، آغاز یک رابطه هستند و در کنار هم سازنده(هەڵپەڕکێ- یا رقص) می­‌شوند.

@fotuhi98
قدرت(به معنای فرهنگ و سیاست) در حال حاضر در کشورهای خاورمیانە از حضور بدن در عرصۀ عمومی اجتناب می­کند یعنی عرصۀ عمومی خالی از بدن است. «لباس» در این میان روپوشی بر بدن شده است تا در فضای عمومی، جای آن را بگیرد. یعنی لباس به واسطه­‌ای میان بدن و حضور در عرصه عمومی تبدیل شده است. لذا لباس به مسئله تبدیل می­‌شود و انواع آرایش­‌ها و مدل­‌های لباس بدن را می­‌پوشانند ولی این به معنای مرگ یا ضعف بدن نیست، چنانچه ذکر شد بدن همواره با ماسک­های مختلف(لباسها) در عرصۀ عمومی حضور فعال دارد. بنابراین لباس خود بە مسئلە تبدیل میشود.

در مراسم نوروز به ندرت لباس غیرکوردی دیده می­شود. همچنین زنان که غالباً در مراسم­ها لباس کوردی زنانه بر تن می­کنند در مراسم نوروز 1403 شاید تنها عرصه­‌ای بود که لباس مردانه بر تن آنان دیده می­شد. جامانه[1] به وفور در دور سر و گردن زنان و مردان دیده می­شود. لباس زنان در کوردستان بیشتر به عنوان نماد زیبایی(مدل و رنگ­‌بندی­‌های مختلف)، ظرافت و لطافت هم در بین کوردها و هم در بین سایرین دیده می­شود لذا لباس زنان بیش از آنکه جنبه مقاومتی به خود بگیرد جنبۀ فرهنگی(و زیبایی­‌شناختی) آن برجسته­‌تر است ولی لباس مردانه بیشتر عرصۀ مقاومتی(جنبۀ سیاسی) در تاریخ  کوردها به خود گرفته است و همواره بیشترین تلاش در راستای تمسخر و نمایش زشتی آن از سوی غیرکوردها(حاکمیت و سایر فرهنگها) برای آن به کار گرفته شده است ولی با به تن کردن آن از سوی زنان به نوعی مقاومت عریان بدل می­شود. زنان با به تن کردن لباس مردانه، تحقیرها را تمسخر کردند. 
@fotuhi98

✍سردار فتوحی

? نوروز کوردستان در فرماسیون پر هیاهو

✍️ سردار فتوحی

نوروز 1403 در کوردستان، با وجود عناصر ثابت، دارای فرماسیون(آرایش) جدیدی از این عناصر است. لذا بیش از پیش به عنوان یک مسئله جدی در بین گروه¬های مختلف تبدیل شد و به عرصۀ نزاع فکری و عقیدتی درآمد. در این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش¬ها هستم که نوروز کوردستان 1403 چگونه امکانپذیر شد؟ چگونه تفسیر شد؟ و چگونه می¬تواند به رهایی از سلطه بینجامد؟ یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که بخشی از نوروز کوردستان به «تاریخ زندگی کوردها» واقف است اما بخشی از آن، تبدیل به لذت¬ها و زیبایی¬های نیندیشیده، کلیشه¬ها و مراسم ماشینی و ریتمی شده است. نوروز کوردستان در درجۀ اول باید بر این تناقض¬های درونی خود آگاه باشد و تا بتواند به «تاریخ زندگی کوردها» برگردد و به نفی سلطه بینجامد.
https://t.me/biruhezr

زنان که غالباً در مراسمها لباس کوردی زنانه بر تن میکنند در مراسم نوروز 1403 شاید معدود عرصه ای بود که لباس مردانه بر تن آنان دیده میشد. اینجاست که باید همچون دولوز(1994) گفت «هر چیزی که وجود دارد تجسم مسأله ای است».

لباس زنان در کوردستان بیشتر به عنوان نماد زیبایی(مدل و رنگبندی های مختلف)، ظرافت و لطافت هم در بین کوردها و هم در بین سایرین دیده می شود لذا لباس زنان بیش از آنکه جنبه مقاومتی به خود بگیرد جنبۀ فرهنگی(و زیبایی شناختی) آن برجسته تر است ولی لباس مردانه بیشتر عرصۀ مقاومتی(جنبۀ سیاسی) در تاریخ  کوردها به خود گرفته است  و همواره بیشترین تلاش در راستای تمسخر و نمایش زشتی آن از سوی غیرکوردها(حاکمیتها و سایر فرهنگها) برای آن به کار گرفته شده است ولی با به تن کردن آن از سوی زنان به نوعی مقاومت عریان بدل میشود. زنان با به تن کردن لباس مردانه، تحقیرها را تمسخر کردند.
شاید بتوان این نقطه را اوج رادیکال شدن نوروز 1403 قلمداد کرد.

@Fotuhi98

بخش کوتاهی از مقاله مفصل در خصوص نوروز 1403 کوردستان که به زودی منتشر میشود

نسخە pdf فارسی و کوردی

"زبان کودکی به مثابه خانه وجود"

@fotuhi98

نویسنده: سردار فتوحی

مترجمان ( به زبان کوردی):
ئەستێرە چابک
سینا احمدپور

منتشر در ماهنامه اندیشه انتقادی, 1400

?نوروز: سیرک یا رهایی

نیچە در کتاب «چنین گفت زرتشت» بیان میکند زرتشت، کودکی را میبیند کە خستە بە رودخانە چشم دوختە است. زرتشت به کودک میگوید:
*این درختی کە بە آن تکیە دادی را نگاە کن، هر چە بخواهد بیشتر بە سمت نور و بلندی و سرافرازی برود، ریشەهایش قویتر و بیشتر در زمین(عمق) و تاریکی(زیرزمین) فرو میرود

هر چقدر بخواهید به سمت سرافرازی و بلندی و بزرگی بروید باید بیشتر ریشه های خود را قوی کنید، والا لرزان خواهید شد و بر زمین می افتید. هر طوفانی و هر بادی شما را خواهد لرزاند و به زمین خواهید افتاد.*

نوروز امسال در کوردستان همواره حجیم تر و بزرگتر و قویتر اجرا شد اما اگر ریشه های خود را قویتر نکند و به تاریکی های تاریخ همچون حلبچه، کشتارهای دسته جمعی کوردها و انواع سرکوبهای تاریخی و ... نرود سست و لرزان خواهد بود و هر بادی (مثل ایرانشهری و ... )میتواند آن را به زمین بزند یعنی از آن خود کند یا از آن یک سیرک بسازد.

اگر رقص(هەڵپەڕکێ) نوروزیِ فراگیری که در کوردستان در حال اجراست، ریشه اش به عمق نرود(تاریخ غمناک را به یاد نیاورد) شما همچون بوزینه ای(میمون) تماشایی تصور میشوید که با رقص و پایکوبی لحظات خوشی را برای گردبادها(سلطنت طلبها و ...) فراهم میکنید، و آنان از سیرک شما خوشحال خواهند شد و برای شما دست میزنند.

شادی نوروز نباید بر فراز عبث و پوچی قرار داد تا مضحکه یا به امر تماشایی مبدل نشود، بلکه باید بر تاریخ غمناک(تاریک) خود بنیان نهاد تا مقاومت و ایستادگی را به نمایش بگذارید(تا در برابر چیزی نلرزید).
@fotuhi98
✍سردار فتوحی

وقتی با مرگ یک شی در جامعە روبرو میشویم آن  را به موزه میبریم.
موزه، قبر اشیایی است که زمانی در جامعه زنده بود. موزه ای کردن یک شی، کوچک کردن آن در مکان است.

نامگذاری روزها(روز لباس کوردی، روز زن، روز پدر و ...) نه تنها حرمتی برای انان نیست بلکه حقیر کردن آنان در زمان است.
نامگذاری روزها، موزه ای کردن آنهاست. کوچک کردن آنها در زمان است.

@fotuhi98
ما به اشتباه، یک "روز" را تسخیر میکنیم تا کسانی(یا چیزی) را نجات دهیم. برای نجات، باید کل "سال" را تسخیر کرد.

✍سردار فتوحی
@fotuhi98