بعضی از آدما یه کارایی می‌کنن که تو نه ازشون ناراحت می‌شی نه عصبانی می‌شی، نه متنفر.
فقط به یه نقطه خیره می‌شی با خودت می‌گی:
واقعا نمی‌فهمه؟!??‍♂️

@mobtala100

هرچی بیشتر خودتو میگیری براشون جذاب‌تر به نظر میای!
چون هنوز متوجه نشدن که گرفتن خود و الکی کلاس گذاشتن مهارت آدماییه که از درون پوچ و توخالی هستن!
دقیقا برعکس، آدمای تو پُر، فهمیده و عمیق بسیار خاکی و صمیمین.
چون انقدر از درون قوی و غنی هستن
که نیاز ندارن با قیافه گرفتن ابراز وجود و خودنمایی جلب توجه کنن،
یادمون باشه این خودِ ما هستیم که تعاریف رو عوض کردیم
و مجالی ایجاد کردیم تا افرادی درون تهی و بی‌فرهنگ تبدیل به الگوهامون شده و برامون عرض اندام کنن.?

[لطفاً سطحی نگر نباشیم]

گویا تو برون می‌روی از سینه وگرنه،
جان دادنِ کس این‌همه دشوار نباشد.

یعنی رفتن جان از بدن، راحت‌تر از رفتن یاره... تا این حد عشق...?

@mobtala100

به زبان خويش گفتی، که گذر کنم به کویت
مگُذر ز گفته‌ی خود، گذری نمای مارا?

@mobtala100

ما را دردِ همین
نفهمیدن می‌کشد
نه زخم‌ها •••!?

@mobtala100

مولانا تو مثنوی معنوی توصیف بامزه‌ای داره از درک افراد از جهان هستی میگه که :
مگسی بر پرِكاهی نشست كه آن پركاه بر ادرار خری روان بود.
مگس مغرورانه بر ادرار خر كشتی می‌راند و می‌گفت:
من علم دريانوردی و كشتیرانی خوانده‌ام.
در اين كار بسيار تفکر کرده ام.
ببينيد اين دريا و اين كشتی را و مرا كه چگونه كشتی می‌رانم.
او در ذهن حقیر خود بر دريا كشتی می‌راند
آن ادرار، دريای بی‌ساحل به نظرش می‌آمد، و آن برگ كاه، كشتی بزرگ. زيرا آگاهی و بينش او حقیر و اندک بود.

جهان هر كس به اندازه درک و بينش اوست.
آدمِ مغرور و كج انديش مانند اين مگس است. و ذهنش به اندازه درک ادرار الاغ و برگ كاه....

@mobtala100

هیچ قلبی نیست که در پی آرزوهایش باشد، ولی رنج نبرد? @mobtala100

هیچ قلبی نیست که
در پی آرزوهایش باشد،
ولی رنج نبرد?****

@mobtala100

یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش
بگذار که دل حل بکند مسئله‌ها را...!?****@mobtala100