အသက်ရှည်ခြင်းရဲ့အဓိကအကြောင်း...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
အသက်ရှည်ခြင်းရဲ့ အဓိကအကြောင်းတရားက ကုသိုလ်ကောင်းမှုပဲဖြစ်တယ်။

ဘာဖြစ်လို့တုန်းဆိုရင်လူရဲ့အသက်ကို ဘယ်အရာ
က ထုတ်လုပ်ထားသလဲဆိုရင် ကုသိုလ်ကံက
ထုတ်လုပ်ထားတာ ဖြစ်တယ်။

တကယ့် မူရင်းအကြောင်းက ကုသိုလ်တရားပဲ ဖြစ်တယ်။

အဲဒီ ကုသိုလ်တရားကို အားဖြည့်ပေးဖို့ရာ ပိုပြီး တော့ အဓိကကျတယ်။

အသက်ရှည်ဖို့ရာ လူတွေက ဆန္ဒပြုကြတာ မှန် တယ်။

တစ်ဦး နဲ့ တစ်ဦး တွေ့တဲ့အခါမှာ “အသက် ရှည် ကြ ပါစေ၊အသက်ရှည်ပါစေ”နဲ့ ဆုတောင်းဆုယူ ပြုကြတယ်။

မိမိကိုယ်တိုင်လည်း “အသက်ရှည်ရပါလို၏”လို့ ဆုတောင်းကြတယ်။

ဒီတော့ အသက်ရှည်ဖို့ရာ ဒီလိုဆန္ဒပြုရုံနဲ့ဖြစ်နိုင် သလားလို့ဆိုတော့ဆန္ဒပြုမှုဟာ အကြောင်းတစ်ခု မျှသာ ဖြစ်တယ်။

တကယ် အသက်ရှည်ဖို့ရာ အတွက် ကုသိုလ် ကောင်းမှု ပြုဖို့ လိုအပ်တယ်။

ဒါဖြင့် အသက်ရှည်ဖို့ရာအတွက် ကုသိုလ်ကောင်း မှု လုပ်ရုံနဲ့ပြီးသလား၊ဆေးဝါး ဓါတ်စာတွေ မလိုအပ် ဘူးလား ဆိုတော့လိုအပ်တာပေါ့။

ဆေးဝါးဓါတ်စာ အစာအဟာရဆိုတာ အသက် ရှည်ဖို့ရာ အတွက် အထောက်အကူပြုတဲ့ အရာ တွေပဲ ဖြစ်တယ်။

လောကမှာ အကြောင်းနှစ်မျိုး ရှိတယ်။

ဖြစ်ပေါ်စေတတ်တဲ့ အကြောင်းကို“ဇနက” အကြောင်း လို့ ခေါ်တယ်။

ဒါက ထုတ်လုပ်တဲ့အကြောင်းဖြစ်တယ်။

ထုတ်လုပ်ပြီးသား တစ်ခုကို ကြာရှည် ခိုင်ခန့် အောင် ထောက်ပံ့ ကူညီတဲ့အကြောင်းကို “ဥပတ္ထမ္ဘက”အကြောင်းလို့ခေါ်တယ်။

ဒီတော့ အသက်ရှည်မှုကို အဓိကဖြစ်စေတာ က ကုသိုလ်ကံ၊အဲဒီကုသိုလ်ကံရဲ့ အကျိုးတရား ကိုမှ အခုပြောတဲ့ဆေးဝါးဓါတ်စာ ရာသီဥတုစသည်ဖြင့် မိမိတို့ရဲ့ ပြုမူနေထိုင်မှုကအစကျန်းမာအောင် နေထိုင်မှုကအစ ထောက်ပံ့ကူညီတာ။

ဒါတွေဟာ အသက်ရှည်ခြင်းအတွက် အထောက်
အကူပဲ ဖြစ်တယ်တဲ့။

လူတွေမသိ ပညာရှိများချီးမွမ်းတဲ့ အပ္ပမာဒများ သော အားဖြင့် လူတွေက အသက်ရှည်ဖို့ အတွက် လိုအပ်တယ်ဆိုတာ သိကြတယ်။

အထောက်အကူ အကြောင်းတွေ ကိုသိကြတယ်။

အသက်ရှည်ဖို့အတွက် ဆေးကောင်းဝါးကောင်း
လိုအပ်တယ်။

အစာအဟာရကောင်းကောင်း စားရမယ်၊ ရာသီ ဥတု ကောင်းတဲ့နေရာမှာ နေရမယ် ဆိုတာတွေက လူတိုင်းသိတဲ့ အရာဘဲဖြစ်တယ်။

လူတွေ မသိတဲ့ အရာကို မြတ်စွာဘုရားက
ဟောတာ။

“အသက်ရှည်မှုကို လိုလား တောင့်တမယ်ဆိုရင် ကုသိုလ်ကောင်းမှု၌ မမေ့မလျော့ခြင်းဆိုတဲ့ “အပ္ပမာဒ”တရားကို ပညာရှိများကချီးမွမ်းကြ တယ်” တဲ့။

ကုသိုလ်ကောင်းမှုကိုမမေ့ပါနဲ့ကုသိုလ်ကောင်းမှု လုပ်ပါလို့ ဆိုလိုတာဖြစ်တယ်။

ဒါကြောင့် “အပ္ပမာဒ” ဆိုတာ မြန်မာလို ပြန်တော့
မမေ့မလျော့ခြင်းတဲ့။

ကုသိုလ်ကောင်းမှုပြုဖို့ အမှတ်ရတဲ့ သတိ ကို ပြောတာပေါ့။

ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်
ဒေါက်တာ နန္ဒမာလာဘိဝံသ

[ကမ္ဘာပျက်တာလား ကပ်ဆိုက်တာလား]

ခုခေတ်လူတွေ မယုံမရှိကြနဲ့။

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်း၂၆၀၀ကျော်က
မြတ်စွာဘုရားဟောထားတဲ့ တရားတော်တွေဟာ ယနေ့ခေတ်လူတွေနဲ့ ကိုက်ညီနေတယ်။

အခုခေတ်လူတွေဟာ ကြမ်းတမ်းလာတယ်။
ရုပ်ဝတ္ထုတွေ အထွဋ်အထိပ်ရောက်လာတယ်။
အဏုမြူလက်နက်တွေ တိုးပွားနေတယ်။
ခါးသီးတဲ့အမုန်းတရားတွေ ပွားများလာကြတယ်။

#မြတ်စွာဘုရားက ဟောထားတယ်
တိထ္တော အာဂတောတဲ့"Terrorism ဆိုတာ ခါးသီးတဲ့အမုန်းတရားကြောင့် ဖြစ်လာတာမျိုးတဲ့
တိန္နာနိ-အစွမ်းထက်ကုန်သော
သတ္တာနိ-လက်နက်တို့ကို
ဂိတွာ-စွဲကိုင်၍ တိုက်ခိုက်လာကြလိမ့်မယ်။

အဲ့ဒီ စစ်ပွဲကြီးမှာ(၇)ရက်အတွင်း လူတွေ
သေကြေပြီး လူတွေကုန်သလောက် ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။
စိတ်ကောင်းရှိသူ လူအနည်းငယ်သာ ကျန်ခဲ့လိမ့်မယ်။

ကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေဟာ အချင်းချင်း ပြန်ဆုံဆည်းတဲ့အခါ "မသေလို့ တွေ့ကြတယ်"ဆိုပြီး ဖက်ပြီးငိုကြလိမ့်မယ်။
မေတ္တာစိတ်တွေ ဖြစ်ကြမယ်။
မေတ္တာ အကြင်နာတွေ ယိုဖိတ်မှုကြောင့်
ရာသီဥတုတွေလည်း ပြန်ကောင်းလာမယ်။
သစ်ပင်တွေလည်း ပြန်ပေါက်လာကြမယ်။
လူတွေရဲ့ ရင်ထဲနှလုံးသားထဲမှာ အသိတရားတွေ ပြန်ဝင်လာမယ်။
မယုံမရှိကြနဲ့နော်..
ရင်ထဲမှာ မေတ္တာတရားကိန်းသူ ကြည်လင်အေးမြသူ ပြုံးရွှင်ဖော်ရွေသူမှာ မိတ်ဆွေများ လူချစ်လူခင် ပေါသကဲ့သို့ မေတ္တာရိပ်ကြောင့် သစ်ပင်လေးတွေလည်း ပြန်ရှင်သန်နိုင်သလို သတ္တဝါလေးတွေလည်း အချင်းချင်း ချစ်ချစ်ခင်ခင် မေတ္တာကူးစက်စွာနဲ့ အဲ့သလို မှီတင်းနေထိုင်ကြတဲ့အခါကျတော့
ကမ္ဘာကြီးဟာလည်း ပြန်လည်စိုပြေ လန်းဆန်းအသက်ဝင်လာမယ်။

အေး~ဒါဟာ ကမ္ဘာပျက်တာလားဆိုရင်
ကမ္ဘာပျက်တာတော့ မဟုတ်သေးဘူးနော် ကပ်တစ်ခုဆိုက်သွားမှာ ဒီလိုဆိုတာနော်။

ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး?????

" မနာလိုစိတ် အားကြီးလာပြီ " ဆိုရင်...
ကောက်ကျစ်တတ်လာကြတယ် ။

" ကောက်ကျစ်တဲ့စိတ် အားကြီးလာပြီ " ဆိုရင်...
ယုတ်မာတတ်လာကြတယ် ။

" ယုတ်မာတဲ့စိတ် အားကြီးလာပြီ " ဆိုရင်...
ရက်စက်တတ်လာကြတယ် ။

ရက်စက်မှု အားကြီးကြီးနဲ့ လုပ်ပြီးရင်...
ကြောက်စိတ် ဝင်လာတတ်ကြတယ် ။

" ကြောက်စိတ် အားကြီးပြီ " ဆိုရင်..
အယောင်ယောင်အမှားမှား လုပ်လာကြတယ် ။

အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေ လုပ်ရင်းနဲ့
နောက်ဆုံး ပျက်စီးကျဆုံးသွားကြတာပါပဲ ။

" ဣဿာ မစ္ဆရိယ " ဆိုတဲ့ မနာလိုဝန်တိုတဲ့စိတ်ဟာ
အမှန်တကယ် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဖျက်ဆီးနေတဲ့စိတ်ပါပဲ ။

" ပျက်စီးချိန်တန်လာပြီ " ဆိုရင်လည်း...
ဘယ်လိုအဆောင်၊ ဘယ်လိုယတြာမျိုးကမှ
မစွမ်းနိုင် မကယ်နိုင်တော့ဘဲ
ကျိန်းသေ ပျက်စီးကြရတော့မှာပါပဲ ။

ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါချုပ်မောက္ခဆရာတော်
ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ
???

စိတ်ညစ်ရင် အကောင်းဆုံးကတော့ ကုသိုလ်တရားနဲ့အာရုံပြောင်းလိုက်ပါ...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
#အဆိုးလောကဓံကို
ဘယ်သူမှမကြုံချင်ကြဘူး။

ဒီတော့ကြုံလာရင် စိတ်ညစ်မယ်။ပုထုဇဉ်ပဲညစ်ပေါ့။

#အေး ကိုယ့်စိတ်တိုင်းကျ စိတ်ညစ်ပြီးရင်တော့
ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ကြဖို့ပဲ။

စိတ်ညစ်စရာလည်း ညစ် တစ်နေ့တာ ကိုယ်လုပ်စရာ
ရှိတာလည်းလုပ်ပေါ့။

#အဓိက ကတော့ စိတ်ညစ်စရာရှိပေမယ့်
တစ်နေ့တာ ကိုယ်လုပ်ရမယ့် ဒါန သီလ ဘာဝနာဆိုတဲ့ ကုသိုလ်တရားအလုပ်လေးတွေ ပျက်မသွားဖို့ပဲ အရေးကြီးတယ်နော်။

#ဒီတော့ စိတ်ညစ်တဲ့အခါ အကောင်းဆုံးကတော့
ကုသိုလ်တရားနဲ့ပဲ အာရုံပြောင်းလိုက်ပါ။

#ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်
ဒေါက်တာ နန္ဒမာလာဘိဝံသ

သင်္ကန်းမြင်တော့ ကျွဲက တရှူးရှူးဖြစ်လာပြီး
ဆရာတော်ကြီးနောက် လိုက်တယ်တဲ့။
အဲဒီလို လိုက်တဲ့အခါမှာ ဆရာတော်ကြီးက
မေတ္တာပို့တာ၊ မေတ္တာပို့ပေမယ့်လို့ ကျွဲကမရပ်ဘူး
လိုက်လာတယ်။ နောက်တော့ လမ်းကလူတစ်ယောက်က
ခဲလုံးကောက်ပြီး ကျွဲကို ထုလိုက်တယ်။

ချိုကိုမှန်တဲ့အခါမှ ကျွဲကြီးက နောက်ပြန်ပြေးသတဲ့။
အဲဒီအခါမှာ ဆရာတော်ကြီးက ပြောတယ်။
“မင်း ခဲ က ငါ့မေတ္တာထက်ကို စူးရောက်ပါပေတယ်”
လို့။ အဲဒီလို “ခဲ” ကူရတာမျိုးလည်း
ဖြစ်တတ်သေးတယ်နော်။

အဲဒီတော့ မေတ္တာဆိုတာ အလေ့အကျင့် လုပ်ပေးရတယ်။
အလေ့အကျင့် မလုပ်လို့ရှိရင် စူးရောက်မှုတော့ ရှိမှာ
မဟုတ်ဘူး။ တကယ်အလေ့အကျင့် လုပ်ပေးလို့ရှိရင်
မေတ္တာရဲ့ စွမ်းအားတွေဟာ တက်လာမှာပါ။
ဒါကြောင့် မေတ္တာဆိုတာ မနောကံ။
မနောကံ မေတ္တာကို အလေ့အကျင့်လုပ်ပြီး
ပွားပေးဖို့ လိုအပ်တယ်တဲ့။ ။

ကျေးဇူတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်
ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ
???

“မေတ္တာ စူးရောက်အောင် ဘာလုပ်ရမတုန်း”

ပရိတ်ကြီး (၁၁)သုတ်ထဲမှာ ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ် ဆိုတာ
ရှိတယ်။ အားလုံး ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် သူတော်စင်တွေ
ကြားနာဖူးကြတယ်။ အချို့လည်း နှုတ်တတ်ဆောင်ပြီး
ထားကြတယ်။ နေမကောင်း ထိုင်မသာ ရှိတဲ့အခါမှာ
ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်ကို ရွတ်ဖတ်ကြ၊နာကြားကြတယ်ဆိုတဲ့
အလေ့အထ မြန်မာလူမျိုးတွေမှာ ရှိတယ်။

ဒီဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး နားလည်ဖို့ ဒီကနေ့
“ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်အနှစ်ချုပ်” တရားကို ရွေးချယ်ပြီး
ဟောပါ့မယ်။

ပရိတ်ကြီး (၁၁)သုတ်ထဲမှာ ပါတာဖြစ်သည့်အတွက်
ပရိတ်ကြီး (၁၁)သုတ်လာ ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်ရဲ့
နိဒါန်းအနေနဲ့ ရေးသားပြီးတော့ထားတာ။
“ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်” မူရင်းကတော့ သံယုတ်ပါဠိတော်မှာ
ပါတယ်။ “ရှင်မဟာကဿပ”မကျန်းမမာဖြစ်တဲ့
အခါ မြတ်စွာဘုရားက ဗောဇ္ဈင်္ဂ(၇)ပါး ဟောကြားတယ်။
ကြားနာပြီးတဲ့အခါမှာ ကျန်းမာ သွားတယ်။

ထို့အတူပဲ ရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန် မထေရ်မြတ်
မကျန်းမမာ ဖြစ်တဲ့အခါမှာလည်း မြတ်စွာဘုရားသခင်
ကိုယ်တော်မြတ် ကြွရောက်ပြီး ဒီ ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ္တန်ကို
ဟောလိုက်တဲ့အခါ ရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်
မထေရ်မြတ်လည်း ကျန်းမာသွားတယ်။

မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်လည်း
သွေးနဲ့သားနဲ့ကိုယ် ဖြစ်သည့်အတွက် မကျန်းမမာ
ဖြစ်တဲ့အခါမျိုးရှိတယ်။ အဲဒီလို မကျန်းမမာ ဖြစ်တဲ့အခါ
ရှင်သာရိပုတ္တရာ ရဲ့ ညီတော်ဖြစ်တဲ့ “စုန္ဒ”ဆိုတဲ့
မထေရ်ကိုဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ် ရွတ်ဖတ်ခိုင်းပြီး၊
မြတ်စွာဘုရားက နာယူတယ်။ အဲဒီလို နာယူပြီးတဲ့
အဆုံးမှာလည်း မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်
ကျန်းမာသွားတယ်။ အဲဒီ မူရင်းသုတ္တန်တွေက
သံယုတ်ပါဠိတော်မှာ ပါတယ်။

ပရိတ်ကြီးမှာပါတာက အဲဒီသုတ္တန်တွေရဲ့ အကြောင်းကို
ဖွဲ့ဆိုထားတဲ့ ဂါထာလေးတွေနဲ့ သစ္စာပြုပုံ
ရေးထားတာ။
မူရင်း ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်မှာ သစ္စာပြုပုံ မပါဘူး။

ပရိတ်ကြီးဆိုတာ “ပရိတ္တ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးက
လာတာ။ဘေးရန်အန္တရာယ်ကို အကာအကွယ်ပြုခြင်း၊
စောင့်ရှောက်ခြင်းဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ရတယ်။
ဘေးရန် အန္တရာယ်တွေကို ကာကွယ်နိုင်ဖို့ရန် အတွက်
မြတ်စွာဘုရားက ပရိတ်တရားတော်များကို
ဟောတယ်။ ပရိတ်တရားတော်တွေကို မြန်မာနိုင်ငံမှာ
တစ်စုတည်း စုဆောင်းပြီး ပရိတ်ကြီး (၁၁)သုတ်လို့
ရိုက်နှိပ်ထားတယ်။

သို့သော် ပရိတ်ကြီးက (၁၁)သုတ်တင် ရှိသလား
ဆိုတော့ (၁၁)သုတ် မကဘူး။

မြန်မာနိုင်ငံ နောက်ဆုံး သာသနာပိုင်ဖြစ်သွားတဲ့
တောင်ခွင်ဆရာတော်ကြီးက ပိဋကတ်ထဲမှာပါတဲ့
ပရိတ္တခေါ် အကာအကွယ်ပြုမယ့် သုတ်တွေကို
စုပေါင်းပြီး ရေးသွားတာ ရှိတယ်။

အဲဒါကို ဒီကနေ့ခေတ်မှာ သိပ်ပြီး မသိကြတော့ဘူး။
သင်ရိုးအနေနဲ့ သင်နေတာကတော့ ပရိတ်ကြီး
(၁၁)သုတ်ပဲပေါ့။ ကျက်လည်း ကျက်မှတ်ကြတယ်။
နာလည်း နာကြတယ်ပေါ့။

ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်ဟာ မူရင်းသုတ် မဟုတ်ဘဲ နေ့စဉ်
ရွတ်ဖတ်ပူဇော်မှုအတွက် အသုံးဝင်အောင် စီရင်
ရေးသားထားတာ။

တနည်းအားဖြင့် ဗောဇ္ဈင်္ဂ တရားဆိုတာက လူတိုင်း
အဆင့်မြင့်မြင့် ပွားနိုင်ကြတာ မဟုတ်သည့်အတွက်
ဗောဇ္ဈင်္ဂတရား ကြားနာလို့ ဒီရောဂါပျောက်ဖို့ဆိုတာက
အင်မတန်မှ ခဲယဉ်းသွားလိမ့်မယ်။ အဲဒါကြောင့်မို့
သစ္စာစကား အနေနဲ့ ရောဂါဝေဒနာ ပျောက်အောင်
ပရိတ်ထဲက ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်မှာ သစ္စာစကားကို
ထည့်ရေးထားတာ။

“မတ်ေတာ နဲ့ သစ်စာ”

ပရိတ်တရားကို ကြည့်မယ်ဆိုရင် အဓိကဘာကို
အသုံးပြုပြီးတော့ မြတ်စွာဘုရားက အကာအကွယ်
စောင့်ရှောက်မှု ဖြစ်စေသလဲဆိုရင် မေတ္တာနဲ့ သစ္စာကို
အသုံးပြုပြီး အကာအကွယ် ဖြစ်စေတာ။
မေတ္တာကို အသုံးပြုပြီး အကာအကွယ်ပေးတယ်။
သစ္စာဆိုပြီး အကာအကွယ်ပေးတယ်။
မေတ္တာတရားဟာလည်းပဲ အကာအကွယ် ဖြစ်တယ်။

ဒါကြောင့်မို့လို့ လူတွေက ပြောကြတယ်
“မေတ္တာခြုံမှလုံတယ်”လို့။ အေး…မေတ္တာပို့မယ်
ဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ့်အပေါ်မှာ ဘေးအန္တရာယ်တွေ
မရောက်နိုင်ဘူး။ မေတ္တာထားမယ်ဆိုရင်
ဘေးအန္တရာယ်တွေ ကင်းနိုင်တယ်ပေါ့။

ဆိုပါစို့ မြတ်စွာဘုရားကို အန္တရာယ်ပြုဖို့ မူးနေအောင်
အရက်တွေတိုက်ပြီး လွှတ်လိုက်တဲ့ နာဠာဂီရိ
ဆင်ကြီးသည်ပင်လျှင် မြတ်စွာဘုရားက မေတ္တာ
ပို့လိုက်တဲ့အခါ အမူးပြေပြီး မြတ်စွာဘုရားရှေ့မှာ
ဒူးထောက်ပြီး အရိုအသေပြုတဲ့ အဆင့်ရောက်သွားတယ်။
ဒါမေတ္တာရဲ့ စွမ်းအားပေါ့နော်။

အဲဒီတော့ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ မေတ္တာတန်ခိုးကတော့
အင်မတန်မှ ကြီးမားတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုရင်
“လေ့ကျင့်ထားလို့”။

ဘုန်းကြီးတို့တစ်တွေ ရွတ်ရုံနဲ့ အဲဒီလိုရမှာမဟုတ်ဘူး။
ဘာဖြစ်လို့ မရတုန်းဆိုရင် ဘုရားမေတ္တာလောက်
လေ့ကျင့်ထားတာ မဟုတ်လို့။ မေတ္တာတရားကတော့
စွမ်းရည်သတ္တိ ထက်တာ မှန်တယ်။ သို့သော်
လေ့ကျင့်တဲ့ အပေါ်မှာ မူတည်ပြီး အစွမ်းထက်တာနော်။
အလေ့အကျင့် မရှိရင် ကိုယ့်ရဲ့မေတ္တာက
စူးရောက်ချင်မှ စူးရောက်မယ်။

“မေတ္တာ စူးရောက်အောင် ဘာလုပ်ရမတုန်း”

အဲတော့ စူးရောက်အောင် ဘာလုပ်ရမတုန်းဆိုရင်
အလေ့အကျင့် ပြုရတယ်တဲ့။ မေတ္တာနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး
ပုံပြင်လေးလိုပြောတဲ့ စကားတစ်ခု ရှိတယ်။

လယ်ကွင်းကိုဖြတ်ပြီး ဆရာတော်ကြီး တစ်ပါး
ခရီးကြွတဲ့အခါမှာ ကျွဲတစ်ကောင်နဲ့ တွေ့တယ်။
ကျွဲက သင်္ကန်းကို မြင်တဲ့အခါ သင်္ကန်းနီနီ သူတို့
စိတ်ထဲမှာ သိပ်ပြီးတော့ မတည့်ဘူး။
သူတို့ရဲ့ ဒေါသစိတ်ကို နှိုးဆွပေးသလို ဖြစ်တယ်။

"မဟာသမယသုတ်ကိုရွတ်လို့ နတ်ချစ်တာမဟုတ်ဘူး"

မဟာသမယသုတ်ထဲက ဘဝနေနည်းတွေကို နတ်တွေက ကြည်ညိုကြတာ။

မဟာသမယသုတ် ၇ သုတ်မှာ "ကလဟဝိဝါဒ သုတ်" ဆိုတာကြားဖူး ရွတ်ဖူးတယ်မလား။

ဒီသုတ္တန်ရဲ့ တစ်နေရာမှာ တဏှာလေးမျိုးအကြောင်းပြောချင်တာရှိတယ်၊ ဒီထဲကမှ လူတွေကို လောကီဆရာတွေကိုယ်တိုင် ပြုစုပေးတဲ့ တဏှာဟာ "ဝိဿဇ္ဇန တဏှာ" လို့ခေါ်တယ်။

ဥပမာ.... မဟာသမယသုတ်ရွတ်ရင် နတ်ချစ်တယ်၊ မေတ္တာသုတ်ရွတ်ရင် နတ်ချစ်တယ်ဆိုတာမျိုး ။

ဒုက္ခဆင်းရဲရောက်နေရင် ဘာရွတ်ဆိုတာမျိုးဟာ မပြောအပ်တဲ့ အရာတဲ့။

"ဝိဿဇ္ဇန တဏှာ" ဆိုတာ တစ်ခုခုကို ရချင်လို့ ကောင်းမှုကိုလုပ်တာ၊ တစ်ခုခု ကိုလိုချင်လို့ ကောင်းတာလုပ်တဲ့သဘော။

တစ်ခါတလေ လူတွေက အစွဲထားကြတယ်၊ ဒါလုပ်ရင် ဒါဖြစ်မယ်ဆိုတာ... မဖြစ်လာတော့ ဓမ္မကို blame ကြပါလေရော..။

ကံကိုမြှင့်ဖို့ ဘယ်အရာကို ရွတ်ဖတ် ပူဇော်ပါလို့ ဆိုလိုက်တဲ့အခါ ရွတ်ဖတ်ပူဇော်တဲ့လူရဲ့ စေတနာပေါ်မူတည်ပြီး လူတန်းစားတွေကွာခြားကုန်တယ်။

သံဗုဒ္ဓေဂါထာကို ရွတ်တဲ့အခါ ပွင့်ထွန်းပြီးကုန်သော မြတ်စွာဘုရားများကို ပူဇော်ရွတ်ဖတ်သူရယ်၊ စျေးရောင်းကောင်းချင်လို့ ရွတ်တဲ့သူရယ် ကွာကုန်ပါတယ်။

ဒီတော့ .... သတ္တဝါတွေ ချမ်းသာရာရဖို့၊ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ ဘဝအဆက်ဆက်က ဆွေမျိုးတွေ အမျှရကြဖို့ စိတ်နှလုံးငြိမ်းကြဖို့ကို စိတ်လေး အရင်ထားပေးဖို့လိုပါတယ်။

ဥပမာ.... လူတော်တော်များများ လှူကြ၊ ဆုတောင်းကြတဲ့ "လောကပါလယက္ခ" မယ်တော်ကို၊ ဒါလှူလိုက်လို့ ငါဘာပြန်ရ
မလဲဆိုတာကို တွေးနေပြီးလှူတာထက်၊ အလှူပြုနေချိန်မှာတကယ်ကို မယ်တော် ဒီအလှူကိုရပါစေ။

မွှေးပျံ့သော အာဟာရ၊ ပန်းမာန်နံ့သာ အစရှိတာကို ရပါစေဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ အရင်ဆုံးပေးလှူပေါ့။

ဒီလိုပဲ မေတ္တာသုတ်ရွတ်တယ် မေတ္တာပို့တယ်ဆိုတာကလည်း
ငါ့ကို လူတွေချစ်ကြပါစေဆိုတာထက်.. သတ္တဝါတွေ အေးငြိမ်းကြပါစေလို့ဦးတည်ပေါ့။

ဘာလုပ်လုပ် သဒ်ဓါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ ဦးစီးပြီး လုပ်တာမှန်သမျှ ဆုပန်တာမှန်သမျှ တည့်မတ်ပြည့်မြောက်ပါတယ်။

ကောင်းမှုတွေကို "ဝိဿဇ္ဇနတဏှာ" နဲ့ ပြုလုပ်ခြင်းဟာ ဘုရား ရဟန္တာတို့ မနှစ်သက်အပ်ပါဘူး....။

(သတိပြု ဆင်ခြင် နိုင်ကြပါစေ)

#ပါချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး
#ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံ

မိဘတွေဆုံးရှုံးသွားတတ်တယ်
သားသမီးတွေဆုံးရှုံးသွားတယ်
အဲဒီလိုဆုံးရှုံးသွားပြီဆိုရင် လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ
ယူကြုံးမရ သောကဆိုတာဖြစ်ကြတယ်
အဲ့ဒီသောကကို ဘာနဲ့လွတ်မြောက်အောင်
ကြိုးစားမလဲဆိုရင် ဒီမြတ်စွာဘုရားပေးတဲ့ကျင့်စဉ်နဲ့ပဲ
လွတ်မြောက်အောင်လုပ်နိုင်မှာဖြစ်တယ်။ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ဆုံးရှုံးသွားပြီဆိုရင်လည်း
လူတွေဟာ ငိုကြွေးကြရတယ်
ရင်ထဲကသောကတွေဖြစ်ကြရပြန်
ဥာတိဗျသန - ဆွေမျိုးတွေရဲ့ပျက်စီးမှု
ဘောဂဗျသန - စည်းစိမ်ဥစ္စာရဲ့ပျက်စီးမှု
ရောဂဗျသန- ပျက်စီးစေတတ်တဲ့အနာရောဂါဖြစ်မှု ကနေ့ခေတ်မှာဆိုလို့ရှိရင်
မယ်ရီဂယ်ရှက်ဂတ်လုပ်လိုက်လို့
နေမကောင်းထိုင်မသာလို့ ဆေးသွားစစ်တဲ့အခါမှာ အခြေအနေဆိုးတဲ့ ကင်ဆာမျိုးလို့သာ သိလိုက်ရရင် လူတွေမှာ စိတ်ဓာတ်တွေကျသွားတယ်
သောကတွေဖြစ်ကြရတယ်ပေါနော်
အဲဒီစိတ်သောကတွေက လွတ်မြောက်အောင်
ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ
သောကကို မထိန်းနိုင်ဘူးဆိုလို့ရှိရင်
ပရိဒေဝဆိုတဲ့ ငိုကြွေးမှုတွေ လုပ်ကြရပြန်တယ်
အဲ့ဒီ သောကပရိဒေဝဆိုတဲ့ ရင်ထဲကအပူတွေကို
ကျော်လွှားပစ်ဖို့ရာဆိုရင်လည်းပဲ ဒီလမ်းကြောင်းကပဲ
လျှောက်လမ်းရမှာပဲဖြစ်တယ်။

သမ္မာသတိကို ဦးတည်မှုပေးထားတဲ့
ဝိပဿနာကျင့်စဉ်လမ်းကြောင်းကြီးကို ကျင့်ပြီးတဲ့အခါမှာ
ကြံခိုင်တဲ့စိတ်ဓာတ် ရရှိပြီးတဲ့အခါမှာ
ရင်ဆိုင်ရတာဖြစ်တယ်ပေါ ဒီတစ်ခါ ရင်ဆိုင်ပြီးရင်တော့ ရင်ထဲကရှိတဲ့အပူတွေကို ငြိမ်းသတ်ပြီးရင်
နောက်ဘယ်တော့မှ ကြုံနိုင်စရာမရှိတော့ဘူးလို့
ဒီလိုဆိုတယ်။

နောက်တစ်ခုက
" ဒုက္ခ ဒေါမနဿနံအတ္ထင်္ဂမာယ "လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ
ကိုယ်ဆင်းရဲခြင်းဆိုတာ ကြုံတွေ့ရတယ်
စိတ်ဆင်းရဲခြင်းဆိုတာလည်းပဲ ကြုံတွေ့ရတယ်
အဲဒီကိုယ်ဆင်းရဲမှု စိတ်ဆင်းရဲမှု ဒီနှစ်မျိုးနဲ့
ကြုံတွေ့ရတဲ့အခါမှာလည်းပဲ
ဘဝကြီးဟာ စိတ်ပျက်စရာ ငြီးငွေ့စရာကောင်းတယ်
အဲ့ဒီကိုယ်ဆင်းရဲမှု စိတ်ဆင်းရဲမှုဆိုတာကိုလည်း
ဘယ်သူမှ မလိုချင်ဘူး ဒါပေမဲ့လို့
ကြုံတွေ့လာရတတ်တယ်ပေါ။

အဲဒီလို ကြုံတွေ့လာတဲ့
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေ နောင်ဘယ်တော့မှ
မကြုံအောင် ချုပ်ငြိမ်းသွားစေဖို့အတွက်ဆိုရင်လည်း
ဟော့ဒီ ဝိပဿနာတရားကျင့်စဉ်ကို
ကျင့်ကြံကြိုးကုတ်အားထုတ်ခြင်းဖြင့်သာလျှင်
လုပ်နိုင်မှာဖြစ်တယ်
နောက်ဆုံး ဗုဒ္ဓဘာသာတွေရဲ့ရည်မှန်းချက်က
နိဗ္ဗာန်ပဲဖြစ်တယ်။

နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ
နိဗ္ဗာန်ဆိုတဲ့ သဘာဝတရားဟာ
လိုချင်စရာအားလုံးက လွတ်သွားတယ်
လိုချင်စရာတွေကို လိုချင်နေတဲ့ တဏှာကနေ
အရှင်းလွတ်သွားတာ အရှင်းလွတ်သွားတဲ့အခါမှာ
လိုချင်မူတွေ ဇာတ်သိမ်းသွားလို့ ခန္ဓာငါးပါး
ရုပ်နာမ်တရားတွေ ဘယ်တော့မှ မရတော့ဘူးဆိုတဲ့
အနေအထားမျိုးရောက်တယ်
အဲဒီလိုမရတော့ဘူးဆိုတဲ့အခါကျတော့မှ
ခန္ဓာမရမှ အိုခြင်းနာခြင်းသေခြင်း
ကိုယ်ဆင်းရဲခြင်း စိတ်ဆင်းရဲခြင်းဆိုတာတွေ
လွတ်မြောက်နိုင်မှာဖြစ်တယ်။

ခန္ဓာရှိနေသမျှကာလပတ်လုံးတော့
ဒုက္ခတွေက တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုရောက်လာနိုင်တယ်လို့
ဒါကြောင့် အဲ့ဒီနိဗ္ဗာန်လမ်းကြောင်းကို တွေ့ဖို့
ဘယ်လမ်းကသွားမှာလဲ သွားရမယ့်လမ်းကြောင်းကို
ဖော်ဆောင်တာဟာလည်းပဲ " ဥာယဿအဓိဂမာယ "
နိဗ္ဗာန်လမ်းကြောင်းကို တွေ့ဖို့ဆိုတာလည်းပဲ
ဒီလမ်းကြောင်းကပဲသွားပြီး ရှာရမှာပဲဖြစ်တယ်ပေါ။

နောက်ဆုံး နိဗ္ဗာန်ကိုမျက်မှောက်ပြုဖို့ဆိုတာလည်း
ဒီလမ်းကြောင်းကပဲ သွားတယ်လို့
အဲတော့ ဝိပဿနာကျင့်စဉ်တစ်ခုကို မကျင့်ဘဲနဲ့
ရင်ထဲက တွယ်တာမှုတွေ မုန်းတီးမှုတွေ
မဖယ်ရှားနိုင်သေးသမျှကာလပတ်လုံး
လူတွေ ကြုံတွေ့ရမည့် ဆင်းရဲဒုက္ခတွေဟာ
ဘယ်တော့မှ အဆုံးမသတ်နိုင်ဘူးလို့ဆိုတဲ့
အဖြေတစ်ခုကို ထုတ်တာပဲဖြစ်တယ်။
အဲ့ဒီအဆုံးသတ်ဖို့အတွက်
အနည်းနဲ့အများ ဝိပဿနာဥာဏ်ဖြင့် ရှုမြင်သုံးသပ်တတ်ဖို့
မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာနဲ့ ကြုံကြိုက်တဲ့အခါမှာ
ဆင်ခြင်စဉ်းစားတတ်ဖို့လိုအပ်တယ်ပေါ။

ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော် ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ
???

ဘုန်းကြီးတို့တစ်တွေဟာ
ဘဝသံသရာလို့ ဘဝတစ်ခုကို ရထားကြတာ
လူတိုင်းလူတိုင်းပဲ ဘဝကိုရထားတဲ့
သတ္တဝါတိုင်းသတ္တဝါတိုင်းဟာ

ဘဝဆင်းရဲဒုက္ခလို့ခေါ်ရတဲ့
အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းကို
ဘယ်သူမှလွန်ဆန်နိုင်တာ မဟုတ်ဘူး
သို့သော်လည်း မသိကြဘူးလား
လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ အိုကြရမယ် နာကြရမယ်
သေကြရမယ်ဆိုတာ မသိကြဘူးလား သိကြတယ်။

သိကြသည့်အတွက်ကြောင့်
ဒီလိုအခြေနေဆိုးကြီးက
ရုန်းထွက်ဖို့ကြိုးစားကြလားဆိုတော့
မကြိုးစားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က အများကြီးပဲ
ဘာ့ကြောင့် အခြေအနေဆိုးကြီးထဲမှာ
ပျော်နေနိုင်တာလဲ
တစ်ဖက်က စဉ်းစားကြည့်ရမယ်ဆိုရင်

ကြက်ခြင်းထဲက ကြက်တွေဟာ
သေဖို့အချိန်အလွန်နီးနေသော်လည်းပဲ တွန်ကြတယ်တစ်ကောင်တစ်ကောင် ဆိတ်ကြတယ်
အဲဒီလို အချိန်တိုလေးမှာတောင် မိမိတို့ရဲ့ဘဝမှာ
လူတွေဟာ သတ္တဝါတွေဟာ အခြေအနေတစ်ရပ်ကို
မေ့မျော့ မေ့လျော့ထားပြီးတော့
ပျော်နိုင်ကြတယ် ပါးနိုင်ကြတယ်
ထောင်သွင်း အကျဉ်းချလို့
ထောင်ထဲမှာ ဆင်းရဲဒုက္ခခံနေရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက
ထောင်ကနေလွတ်ဖို့ ကြိုးစားကြတယ်။

သံသရာဆိုတာ တကယ်ကြည့်မယ်ဆိုရင်
ထောင်သွင်းအကျဉ်းချထားတဲ့ အခြေအနေမျိုးကြီးပဲ
ထောင်ထဲမှာရှိနေတဲ့အချိန်မှာ
အိုခြင်းဆင်းရဲနဲ့ တွေ့ရမယ်
နာခြင်းဆင်းရဲနဲ့ တွေ့ရမယ်
သေခြင်းဆင်းရဲနဲ့ တွေ့ရမယ်
သေပြီးတဲ့နောက် လွတ်သွားပြန်လားဆိုတော့
မလွတ်သေးဘူး နောက်ထပ်ပြန်လည် မွေးဖွားခြင်းဆိုတာနဲ့ ကြုံတွေ့ရမယ် ပြန်လည် မွေးဖွားပြီးတဲ့နောက်မှာ
အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းဆိုတဲ့
တစ်ပတ်တစ်ကျော့ပြန်လာတယ်။

သူတော်စင်သူတော်မြတ်တွေကျတော့
ဒီအိုခြင်းနာခြင်းသေခြင်းဆိုတာကို
မိမိတို့ရင်ဆိုင်ရတဲ့ဟာ ဒုက္ခဘဝပြဿနာအဖြစ်
ရှုမြင်ကြတယ်ပေါ
သာမာန်ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေကတော့
ဒါ လူ့သဘာဝချည်းပဲလို့ဆိုပြီး ပြဿနာအနေနဲ့
ရှုမြင်ခြင်းအနေနဲ့ မရှိကြဘူး ရှုမြင်နိုင်စွမ်း မရှိကြဘူး။

ဒါကြောင့်မို့ ဒီပြဿနာက
ရုန်းထွက်ဖို့ဆိုတာ မကြိုးစားကြခြင်းပဲဖြစ်တယ်ပေါ
တကယ်တော့ ပြဿနာနဲ့ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါမှာ
အိုရမှာ မကြောက်ဘူးလား
နာရမှာ မကြောက်ဘူးလား
သေရမှာ မကြောက်ဘူးလားဆိုတော့
တကယ်တွေ့လာလို့ရှိရင် ကြောက်ကြတာချည်းပဲ
လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ ကြောက်တော့ကြောက်တယ်
ကြောက်သော်လည်းပဲ လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း
ကြိုးပမ်းအားထုပ်မှု ပြုလုပ်ဖို့ကျတော့
လုပ်သူက အင်မတန်မှ နည်းသေးတယ်ပေါ။

ဒါ ဘာကြောင့်လဲလို့ဆိုရင်
သံသရာထဲမှာ ကြုံတွေ့နေကြရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့
ရင်ထဲနှလုံးထဲမှာ ဘဝကိုတွယ်တာခြင်းလို့ဆိုတဲ့
ဘဝတဏှာဟာ အလွန်ကိုကြီးမားအားသန်နေလို့သာ
ဖြစ်တယ် အဲ့ဘဝတဏှာ အားသန်နေအောင်
အမှန်မသိစေတဲ့ အဝိဇ္ဇာကလွှမ်းမိုးထားတာဖြစ်တယ်
အဝိဇ္ဇာလွှမ်းမိုးထားလို့ အမှန်မသိတဲ့အခါမှာ
ဘဝသံသရာရဲ့အပြစ်ကို မမြင်ဘဲနဲ့
ချမ်းသာစရာလေးကိုသာလျှင် ရှုမြင်သုံးသပ်ပြီးတော့
ဘဝမှာ ပျော်စရာအဖြစ်နဲ့ နေထိုင်နေကြတာဖြစ်တယ်။

သက်တမ်းတိုတဲ့ ဒီကနေ့ခေတ်မှာဆိုလို့ရှိရင်
ပို၍ပို၍ အချိန်တွေဟာ တိုတောင်းလာတာဖြစ်တယ်
တိုတောင်းလာသည့်အတွက်ကြောင့် ဒီလိုသံသရာ
ခရီးထဲမှာ လျှောက်လမ်းသွားနေကြရတဲ့အခါမှာ
ဘဝဒုက္ခတွေကို သက်သာနိုင်သမျှသက်သာအောင်
ဘဝက ဒုက္ခတွေကနေ ကွင်းလုံးကျွတ်လွတ်ပြီးသော
ထာဝရအငြိမ်းဓာတ်ဆိုတဲ့ နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာရအောင်
လမ်းကြောင်းကြီးပွင်းနေတုန်း ကြိုးစားကြရမှာဖြစ်တယ်။

ဒီလမ်းကြောင်းဆိုတာ
တစ်ခုတည့်သောလမ်းကြောင်းပဲဖြစ်တယ်
အဲ့ဒီတစ်ခုတည့်သောလမ်းကြောင်းဆိုတာကို
မြတ်စွာဘုရားက
သမ္မာသတိဆိုတာကို ဦးတည်ပြီးသော
မဟာသတိပဋ္ဌာနသုတ်မှာ ဟောကြားဆုံးမခဲ့တယ်
" ဧကယာနော အယံ ဘိက္ခဝေ မဂ္ဂေါ "
ဒီလမ်းကြောင်းကြီးဟာ တစ်ခုတည့်သော
လမ်းကြောင်းကြီးပဲ တစ်ခြားလမ်းရွေ့စရာမရှိဘူး။

ဘာအတွက်လဲဆိုရင် " သတ္တာနံ ဝိသုဒ္ဓိယာ "
သတ္တဝါတွေရဲ့ရင်ထဲနှလုံးထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့
စိတ်ရဲ့အညစ်အကြေးလို့ဆိုတဲ့ ကိလေသာတွေ
စင်ကြယ်ဖို့အတွက် ဒီလမ်းကြောင်းကြီးဟာ
တစ်ခုတည့်သောလမ်းကြောင်းပဲ။

ရုပ်ခန္ဓာကိုယ်မှာ
ရေနဲ့ဆေးလို့ သန့်ရှင်းနိုင်သော်လည်းပဲ
လူတွေရဲ့သန္တာန်မှာဖြစ်တဲ့စိတ်
စိတ်ရဲ့အညစ်အကြေးတွေကိုကျတော့
ရေနဲ့ဆေးလို့မရဘူး
သတိပဋ္ဌာန်ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ပြီးတော့
မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး ရေစင်နဲ့ ဆေးကြော့မှသာရနိုင်တာဖြစ်လို့..

သတ်တာနံ ဝိသုဒ်ဓိယာ-
သတ္တာဝါတွေ စင်ကြယ်ဖို့ဆိုတာ
သတိပဋ္ဌာန်ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ပြီးတော့မှ
ကိလေသာအညစ်အကြေးတွေက စင်ကြယ်နိုင်တယ်လို့ အဲတော့ ကိလေသာအညစ်အကြေး
စင်ကြယ်ဖို့ဆိုတာ စင်ကြယ်သွားတဲ့အခါကျတော့
ဘာဖြစ်မလဲလို့ဆိုရင်

" သောက ပရိဒေဝါနံ သမတိက္ကမာယ "
လောကလူတွေက နေကြထိုင်ကြရတဲ့အခါမှာ
အမြဲတမ်းပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့စွာ နေကြရတာမဟုတ်ဘူး
စိတ်ညစ်စရာတွေ ကြုံရတဲ့အခါမျိုးတွေနဲ့
ကြုံတွေ့နေကြရတာ ကြုံတွေ့နေပြီ
ဆုံးရှုံးမှုတွေနဲ့ကြုံတွေ့ရတယ်။

ဘာတွေဆုံးရှုံးတတ်တုန်းဆိုရင်
ဆွေတွေမျိုးတွေ ဆုံးရှုံးသွားတတ်တယ်
ကိုယ့်ဆွေမျိုးတွေထဲက သေဆုံးသွားတယ်

မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့အဆုံးအမတွေဟာ
လောကလူတွေ ယုံကြည်ယူဆသလို
အများစုက ဘာသာတရားကိုကိုးကွယ်တယ်ဆိုတာဟာ ဆုတောင်းဖို့နှင့် ဆုယူဖို့ မျှော်လင့်ဖို့တွေနဲ့
လူတွေဟာ အားသန်နေကြတယ်။

ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေလည်းပဲ ဒီတိုင်းဘဲ
လက်တွေ့ကျင့်သုံးဖို့ဆိုတဲ့အနေအထားမျိုးကို
သိပ်စိတ်မဝင်စားဘဲနဲ့ ဘယ်ဘုရားကသွားပြီးတော့
ဘယ်ဒေါင့်ကထိုင်ပြီးဆုတောင်းလိုက်မယ်ဆိုတဲ့
အတွေးပဲတွေးတာဖြစ်တယ် နော်....

ဘုရားကို ပန်းလှူပြီးတော့ဆုတောင်းမယ်
တောင်းတယ်ဆိုတဲ့အတွေးတွေက တောင်းတာဆိုတာ လောဘနဲ့တောင်းတာကများတယ်ပေါ့နော်...။
ရချင်ရလိုမူ သို့သော်..

မြတ်စွာဘုရားကဟောထားတာလေးကို
သတိထားဖို့လိုတယ် ဆုတောင်းရုံနဲ့ရမယ်ဆိုလို့ရှိရင်တဲ့ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး သူမသာကိုယ်မသာဘဲဖြစ်မှာပဲ
ဘာဖြစ်လို့တုန်းဆိုရင် လူတိုင်းလူတိုင်းဟာ ဆုတောင်းလို့ရနိုင်မယ်ဆိုရင် ဆုပဲတောင်းကြမှာဘဲလေ
အလုပ်လုပ်ကြမှာမဟုတ်ဘူး။
မြတ်စွာဘုရားက အလုပ်လုပ်ရမှာလို့ဟောတယ်။
ကြိုးစားရမယ်။

အဲ့တော ဆုတောင်းဆုယူနေရုံနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး
လုပ်ဆောင်မှသာဖြစ်တယ်လို့
အဲ့ဒီထိအောင် စဉ်းစားဖို့လိုအပ်တယ်ပေါ့။

အလုပ်လုပ်ပြီဆိုရင် ဘယ်နေ့ပဲဖြစ်ဖြစ်
ကောင်းတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ထားရင် ကောင်းကျိုးချမ်းသာ
ပေးမှာပဲ အဲ့ဒီမှာလည်း လူတွေကထပ်ပြီးတော့
ခေတ်နွဲကြပြန်သေးတယ် ဒီနေ့ကပြဿနေ့ကြနေ့ကျနေသေးတယ် ဒီနေ့လုပ်လို့မဖြစ်သေးဘူး နောက်ရက်ကျမှ ရက်ရာဇာကျမှလုပ်ပါမယ်ဆို ခဏထပ်ရွေ့ပြန်တယ်
ပြဿဒါး ရက်ရာဇာဆိုတာ ဘုရားဟောတဲ့ဟာတွေ
မဟုတ်ဘူးနော် ဒါကနော်..ပြဿဒါး ရက်ရာဇာဆိုတာ
ဘုရားဟောတာမဟုတ်ဘူး။

ရွှေတိဂုံဘုရားတက်ရင်တောင်မှပဲ စနေသားဆိုရင် စနေ့ဒေါင့်ဆီကိုသွားပြီး ရှိခိုးချင်တဲ့အကျင့်ကရှိတယ်
ဘယ်ဒေါင့်ကရှိခိုးရှိခိုး ကိုသိုလ်ရဖို့က အဓိကပဲ
ရင်ထဲကဖြစ်ရမည့် ကုသိုလ်စေတနာသာဖြစ်တယ်
ဒေါင့်ကအကျိုးပေးတာမဟုတ်ဘူး ဒေါင့်ကအကျိုးပေးရင် ကိုယ့်အိမ်မှာဒေါင့်ကလေးပဲ ချိတ်ထားလိုက် နော်...

တစ်အိမ်လုံး စနေသားဆိုရင်
စနေစနေအကုန်ရေးထား တနင်္လာဆိုရင်
တနင်္ဂလာရေးထား အဲ့ဒါတွေဟာ အကျိုးပေးတာမဟုတ်ဘူး၊ အဲ့တော ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေက
ရောထွေးပြီးတော့ နေကြထိုင်ကြတာဖြစ်တယ်။

ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး
ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ
???