Բառերով գրավում են աշխարհը, մարդկանց, իսկ մենք իրար գրավեցինք առանց հարց

Սիրտս հավասար անում եմ դիլիմ, հարազատիս համար անուշ լինի 🌚

Թափառում եմ երկար,
Չգիտեմ ուր եմ քայլում,
Ժամանակի խորը կտավի մեջ լոկ պատկերներն է իմ մուգանում:
նա իմ կյանքն է նկարում,
Լոկ օրերում մռայլված🌚

Մեկ մեկ ձեռքերս այնքան կարճ են, քեզ գրկելու համար, որ նույնիսկ բառերս են թերորեն արտասանում քո ջերմությունը 🕷🕸

Ապուշները չեն փոխվում, նրանք կատարելագործվում են։

Ուղեղս փորձում է հանգստանալ, բայց միտքս թույլ չի տալիս…)))

Մենք ուղղակի անհետացանք իրար աշխարհներից…)

Ես սրտին կրակեցի ու չդիպավ??♠️