محبت و میل به خوبی و زیبایی به شکل ذاتی تو وجود همه‌ی انسان‌ها هست ولی نفرت احساس و ویژگی اکتسابیه که فرد در طول زندگی ممکنه به شخصیتش اضافه بشه... این اتفاق ممکنه به خاطر نوع زندگی، تجربیات فرد، رفتار جامعه و حتی آموزش بهش القا شده باشه...
اگه امروز میبینم که محبت کردنامون محدود و کمرنگ شده و جهان غرق در نفرت شده باید ببینیم کجای راه رو اشتباه رفتیم...

هیچکس دیگه تو واسم نمیشه ، حتی خودت.

عشق ، اتفاقِ قشنگیه!
میتونه روحِ مُرده‌یِ آدمو زنده کنه
میتونه به تیرگی ها رنگ بده
میتونه گریه‌ی شب هایِ تنهایی رو تبدیل به لبخند کنه
عشق قشنگه،
اگه تو زمانِ درست و برایِ آدمِ درست خرج شه،
خیلی قشنگه...
میدونم،خیلی از ماها گاردِ عجیبی نسبت بهش داریم
ولی فکر میکنم تنها دلیلش اینه که خیلی هامون
عشقمون رو خرجِ آدمِ درست نکردیم
همه‌ی آدما لیاقتِ دوست داشته شدن دارن
همه‌ی ‌ماها باید عشقمونو جایی خرج کنیم،
که لیاقتِ قلبمون اونجاست
فقط کافیه تو زمانِ درست،
عشقتون رو بریزید‌ به پایِ یه آدمِ درست!
اونموقع‌ست که می‌فهمید عشق واقعا اتفاقِ قشنگیه...

آخرین جام را می‌خورم
به سلامتی پیوندی که از هم گسست
تنهایی ما دو
اندوهِ من.

عشق یه نوع دراگه
وهردارگی
بعدیک مدت مصرف کننده خودشو نابود میکنه:)

اگر راست است که هر کسی یک ستاره روی آسمان دارد، ستاره من باید دور، تاریک و بی‌معنی باشد، شاید اصلاً من ستاره نداشته‌ام!

‏از بین اشکال هندسی، دایره‌ها دوست داشتنی ترند..!
کاش همه‌ی آدم‌ها دایره بودند؛
دایره‌ای که نه گوشه‌ای دارد برای زخم زدن،
نه مارپیچی برای دور زدن...

ما از عروسك ها كمتريم
آنها مرده بودند و زندگي مي كردند
ما زندگي مي كنيم و مرده ايم.

یک بار شده بر جگرم زخم نکاری
یک بار شده روی لبم بغض نپاشی؟!