دلم میخواست یه متن ترتمیز و در شأن بنویسم اما اون بمونه برای نامه‌ی شخصی که برات کنار گذاشتم.
یه روانشناسی میگفت وقتی میخوای شریک زندگیت رو انتخاب کنی با خودت بگو ایشون میتونه مادر/پدر مناسبی برای فرزند آینده من باشه!
وقتی این جمله رو شنیدم ذهنم مشغول شد با خودم گفتم مامان یه از خودگذشتگی و صبر بالایی داره، چنان تلاشگر و شجاعِ، انقدر انرژی بالایی داره که قبل من بیدار میشه و بعد من خوابِ، انقدر به موقع و درست صحبت می‌کنه و نقد پذیرِ که انگار واقعا از یه آدم چنین چیزی بعید بنظر میاد
وقتایی که بار زندگی رو شونه هات سنگینی میکنه و دلهره به دل قشنگت میوفته به غرورم برمی‌خوره که چرا از دستم هنوز کاری برنمیاد! پس شاید بهتره بگم که ما وارث غیرت، شجاعت، صبر، فروتنی و عشق از سمت مادرمون هستیم
ومن چقدر خوشحالم و عزیزم برای خدا که لایق داشتنتم ...

روز فرشته های زمینی مبارک?.

این دو سه روز اخیر سینوزیت تقریبا محترم خودشو لوس کرده و انقدر داره اذیت میکنه که هر کی زنگ میزنه میگه خواب بودی؟ و از فردا امتحانات بازم تقریبا محترم دارن شروع میشن و حالا که تبم اومده پایین تازه دارم حجم کارای مونده رو با تک تک سلول هام حس میکنم ولی بقولی شکر که بدتر نشد
تا چی پیش بیاد و چقدر توان به خرج بدیم خلاصه..

از صمیم قلب آرزو میکنم سردیِ ناامیدی از خونه هاتون دور و گرمیِ محبت و آرامش مهمانتون باشه.
به قدر تک تک دونه های انار های خلق شده روی زمین و هر هفت آسمونِ خدا نعمت و برکت نصیب و روزیتون باشه.
فال روزگارتون به شیرین کامی و خوشی باشه.
درد و غم از زندگیتون به دور و شادی سرشار لحظاتتون باشه.
و تندرستی، سلامت جسم و روح هدیه‌ی خدا به وجود خودتون و عزیزانتون باشه.
"یلدای ۱۴۰۳"