قبول کردم اگه کسی قرار باشه تو زندگیم بمونه میمونه و کسی که قرار باشه بره میره و من کاری نمیتونم بکنم، من جلو جلو نباید تصویرسازی الکی کنم، قبول کردم کسی اگه براش مهم باشم بهم نشون میده، پذیرفتم چیزهایی که بهم آسیب میزنن رو باید رها کنم حتی اگه دوستشون داشته باشم، به این درک رسیدم که احترام به خودم برام احترام بیشتری میاره✌🏻💎

از دید منی که به همه چیز زیاد فکر می‌کنم و هر نکته‌ و رفتاری را از زوایا و جهات مختلفی می‌سنجم، معاشرت، سخت‌ترین کار دنیاست... آدم‌ها گاهی خوبند، گاهی بد، گاهی خوشحال، گاهی ناخوش‌احوال، گاهی مضطرب، گاهی آرام و اینکه در لحظه با دیگران چه برخورد و رفتاری داشته‌باشند، قبل از هرچیزی بر می‌گردد به اینکه حال خودشان چطور باشد و با خودشان چند چند باشند؟! تو آدمِ غمگینی را پیدا نمی‌کنی که حالِ خوب تکثیر کند و آدمِ خشمگینی که آرامش ببخشد و آدمِ آسیب‌دیده و آزرده‌ای که عمیق و درست رفتار کند.
رفتار آدم‌ها از شرایطشان نشات می‌گیرد و تویی که در تعامل با دیگرانی، ناگزیری برای چراغ همسایه‌ات، نور آرزو کنی! هرکجا که از آدم‌ها رنجیدی، کاملا بالغانه به این فکر کن شاید آدمی که با تو رفتار یا برخورد درستی نداشته، در شرایط خوبی نبوده! زود دلگیر نشو و پیش از هر قضاوتی این را در نظر بگیر که گاهی خشم و قهر آدم‌ها، واکنشِ از سرِ استیصالی‌ست که نسبت به جهان و شرایط نابسامان خودشان دارند و هیچ ارتباطی با تو ندارد. آدم‌ها معمولا بد نیستند، این ماییم که در زمان نامناسبی آنان را ملاقات کرده‌ایم... معلوم است که آدمِ در حالِ غرق شدن، جز دست و پا زدن و نجات یافتن، به چیز دیگری فکر نمی‌کند!
کاش پیش از هر مواجهه‌ای از آدم‌ها بپرسیم: الآن در وضعیت روحی مناسبی هستی؟ ذهنت آرام است؟ خسته نیستی؟ اصلا خوبی و حوصله‌ای برای معاشرت داری؟!
شک ندارم که اینجوری کدورت‌ها و دلخوری‌ها کمتر می‌شد و تمام معاشرت‌ها از روی شعور بود و کمک کننده بود و عزیز بود و عمیقا به جان می‌نشست.

خاف اموت وما اشوفك
ديربالك على عيونك لا يذبلهه الغياب...
وخاف اروح وما ابوسك...
تدري بيه شگد احبك
حطلي خدك عالتراب
ومن تخلص الفاتحه
بس گول احبك
حَتى توصلني الاحبچ بالثواب...

«می‌ترسم بمیرم و تو را نبینم
مواظبِ چشمانت باش مبادا نبودم چشمانت را پژمرده کند
و می‌ترسم بی‌آنکه ببوسمت بروم...
میدانی که، چقدر دوستت دارم...
گونه‌ات را بر خاکم بگذار... 
و چون خاکسپاریم تمام شد، فقط بگو دوستت دارم...
که "دوستت دارمت"
برایم خیرات آخرت برسد.»

که این دیوانه هم دیگر برایم "دل" نخواهد شد..
•محمدعزیزی

‏به نظرم از جذاب ترین آدما اینایی‌ان که بعد ازینکه باهات بیرون بودن بهت تکست میدن که فقط بگن چقد بهشون خوش‌گذشته:)

"رایتک اماناً ، والدنیا کلها حروب..."
در دنیایی که سراسر جنگ است،
تو پناهگاه منی...!

همه‌ی ما یه نفرو داریم که عمیق‌ترین و دلی‌ترین حرف‌ها و غصه‌هامون رو فقط میتونیم به اون بگیم تا آروم شیم.
‌ به قول محمود درویش:
«بعضی حرف‌ها خلق شده‌اند که فقط یکبار و فقط به یک نفر زده شوند و بعد از آن دیگر هیچ معنایی ندارند.»

دلم میخواد رو کنم سمت خدا
مثل سعدی بگم:

خستگانت را شکیبایی نَماند
یا دوا کن یا بُکش یک‌بارگی:)

‏أتىٰ و گأنه روحاً لروحي.
«آمد و انگار نفسی برایِ روحم...»

به قول نیما یوشیج:

«باید از هر خیال
اُمیدی جُست‌
هر اُمیدی، خیال بود نخست.»