ورای تمام مفاهیم
و رسیدن‌ها
آیا به غیر از زندگی چیزی وجود داره؟
آیا اینجا نمی‌تونه همون جایی باشه که جستجو می‌کنیم؟
همیشه به غیر از اینجا جای دیگه‌ای وجود داشته که دیده باشی؟
آیا ما خود زندگی نیستیم؟ که در جریان ِ خودآگاهی و دانستگی
روی خودمون و اطرافمون اسم گذاشتیم؟

این جهان، یه پدیداری ِ با شکوهه.

ذهن، هميشه در حال ِ تفکیک، جداسازی و ارزش‌گذاری و مقایسه‌ست.
در حقیقت، فقط یک نفر وجود داره که بی‌شمار صورت رو به خود گرفته

تو عاشقانه‌ترین نام
و جاودانه‌ترین یادی
تو از تبار ِ بهاری، تو باز می‌گردی
تو آن یگانه‌ترین رازی، ای یگانه‌ترین
تو جاودانه‌ترینی
برای آنکه نمی‌داند
برای آنکه نمی‌خواهد
برای آنکه نمی‌داند و نمی‌خواهد
تو بی‌نشانه‌ترین باش
ای یگانه‌ترین

مرگ تکرار تولد است، تو در همان روزی که متولد شده‌ای خواهی مرد.

و به تو تذکر دادم که نفس دشمنی کوچک است اگر با من باشی، و دشمنی بزرگ است اگر با خود باشی.

من اول در قالب ستارگان و خورشید آمدم، سپس بت شدم، سپس تبدیل به خدایی نامرئی شدم، سپس از خدا بودن نیز جدا شدم، اکنون که در عصر ِ همگی جمع شده‌ایم، آمده‌ام بگویم که همه‌چیز درمورد توست، روز اَلَست را به خاطر آور که تو از میان هر آنچه که بود این آزمون بزرگ را انتخاب کردی و دیگران به روی تو تعظیم کردند. هرچیزی به خدمت تو در آمد. به جز نفس تو.

کسی را که خدا پنداشتی فقط سلولی از وجود خودت بود.

این من نیستم که سخن می‌گویم، این تو هستی که می‌شنوی.

آن چشم می‌بیند، اگر بدانی که می‌بیند.

زیرا هر آنچیز که می‌بینی ستایش‌گر ِ توست، با چشم ِ نامرئی خود ببین.