تفاوت نهیلیسم منفعل و نهیلیسم فعال در #چنین_گفت_زرتشت

اینجا بشنوید

دیدگاه هایدگر درباره‌ی حقیقت عمدتاً با رویکردهای سنتی فلسفه، به‌ویژه آنچه در تفکر افلاطون و آریستوتل، دکارت، کانت و حتی نیچه و هوسرل **دیده می‌شود، تفاوت دارد.

هایدگر در آثار خود به‌ویژه در کتاب‌هایی مانند “وجود و زمان” (1927) و “مفهوم حقیقت” (1930) سعی کرده است مفهوم حقیقت را با رویکردی پدیدارشناسانه و هرمنوتیکی بررسی کند.حقیقت به عنوان الثیا (Aletheia) یکی از مهم‌ترین و بنیادی‌ترین مفاهیم هایدگر درباره‌ی حقیقت، بازگشت به معنای اصلی و یونانی واژه‌ی الثیا (Aletheia) است که در** همین کانال یعنی کانال هایدگرشناسی بارها از آن‌ سخن به میان آورده‌ایم.

**در زبان یونانی باستان، الثیا به معنای “ناپوشیدگی” یا “آشکارگی” است.

هایدگر در تحلیل خود از این واژه، حقیقت را نه به‌عنوان “انطباق با واقعیت” یا “نظریه‌ای از جهان”، بلکه به‌عنوان پرده‌برداری از آنچه پنهان است، می‌بیند.

برای هایدگر، حقیقت به معنای کشف و آشکار شدن چیزی است که قبلاً پنهان یا نادیده گرفته شده است.

در این معنا، حقیقت برای هایدگر بیشتر یک فرآیند است تا یک وضعیت ثابت و قطعی.

او معتقد است که حقیقت نه تنها در قالب مفاهیم یا گفته‌های معین بلکه در تجربیات و دنیای وجود به تدریج آشکار می‌شود.

به عبارت دیگر، حقیقت همیشه در حال گشوده شدن است.

برای توضیح** بیشتر در این باره لایو خواهیم داشت

📚🖌 مقاله ی جلسه ی نخست هرمنوتیک
#ابوذرشریعتی

«مرگ، خود نابودکننده است اما اندیشه‌ی به مرگ نجات‌بخش»

اما چطور و چگونه؟ اینجــا
بشنوید

این عبارت را یالوم از هســتی و زمــانِ مارتین #هایــدگر گرفته است.

جوردانو بر‌ونو که بود و چه کرد؟

خلاصه‌ی زندگی و آثار او را در کانال تخصصیِ «خلاصه‌ی فلاسفه» بخوانید و بشنوید 👇🏻👇🏻👇🏻
خـلاصـــه‌ی‌فلاســـفه

نامه‌ی‌ جوردانو که منجر به سوزانده شدنش شد

اینجا بشنوید

انسان ناتوانی ماندن است و باز از ترک این مکان عاجز است.
#مارتین_هایدگر م‌م: ۳۶۵

در فلسفه‌ی مارتین هایدگر، “واقع‌بودگی” یا واقعیت (Wirklichkeit) مفهومی کلیدی است که با سایر مفاهیم بنیادی او نظیر هستی (Sein) و دازاین (Dasein) پیوند دارد. برای فهم واقع‌بودگی در فلسفه‌ی هایدگر، باید جایگاه آن در پروژه‌ی کلی او یعنی تحلیل هستی‌شناسی بنیادین روشن شود.1. واقع‌بودگی به‌مثابه چیزی فراتر از امور موجود در سنت فلسفی پیش از هایدگر، واقعیت غالباً به معنای عینیت موجودات (entities) و تحقق آن‌ها در جهان فهم می‌شد. اما هایدگر این مفهوم را به چالش می‌کشد و بیان می‌کند که واقعیت موجودات تنها در چارچوبی از هستی **معنا پیدا می‌کند. برای هایدگر، پرسش اصلی این است که “هستی چیست؟” نه اینکه صرفاً چه چیزی وجود دارد.

در این راستا، واقع‌بودگی صرفاً ویژگی موجودات نیست، بلکه به امکانِ ظهور موجودات در پرتو هستی مرتبط است. به عبارت دیگر، واقع‌بودگی وابسته به نحوه‌ی گشودگی دازاین به جهان است.**

1. واقع‌بودگی و دازاین در کتاب هستی و زمان (Sein und Zeit)، هایدگر مفهوم “دازاین” (بودن-آنجا) را برای اشاره به نحوه‌ی خاص هستی انسان به کار می‌گیرد. دازاین نه یک موجود مشخص بلکه شیوه‌ای از بودن است که در آن هستیِ موجودات برای ما آشکار می‌شود. در این زمینه:
   • واقع‌بودگی تنها در بستر فهم دازاین از جهان معنا دارد.
   • واقع‌بودگی به‌عنوان پدیداری (phenomenon) دیده می‌شود؛ یعنی چیزی که خود را به دازاین نشان می‌دهد.

2. تمایز میان واقع‌بودگی و حقیقت برای هایدگر، واقع‌بودگی به معنای صرفاً “وجود داشتن” یا “حضور داشتن” در برابر ما نیست. او به مفهوم عمیق‌تری از حقیقت به نام آلتیا (aletheia) **یا گشودگی اشاره می‌کند. واقعیت موجودات تنها در زمینه‌ی این گشودگی قابل درک است.

هایدگر در اینجا به یک نکته اساسی اشاره دارد:
• موجودات واقعیت دارند، اما هستیِ آن‌ها وابسته به افق معنایی است که دازاین آن را ممکن می‌سازد.
• بنابراین، واقع‌بودگی وابسته به تجربه‌ی انسانی از حقیقت هستی است.**

1. واقع‌بودگی و جهان‌بودگی واقع‌بودگی برای هایدگر جدا از مفهوم جهان‌بودگی (In-der-Welt-sein) نیست. هایدگر معتقد است که دازاین همواره درون جهانی است که در آن زندگی می‌کند و با موجودات درگیر می‌شود. در این جهان:
   • واقع‌بودگی چیزی است که از طریق ارتباط ما با جهان و سایر موجودات آشکار می‌شود.
   • هایدگر واقع‌بودگی را نه به‌عنوان یک امر ثابت، بلکه به‌عنوان یک فرایند پویا درک می‌کند که به واسطه‌ی بودن ما در جهان تحقق می‌یابد.

2. انتقاد از واقع‌گرایی سنتی هایدگر در نقد واقع‌گرایی سنتی و دکارتی، استدلال می‌کند که واقع‌بودگی مستقل از انسان یا ذهن نیست. او به جای اینکه واقعیت را به معنای مطلق ببیند، آن را وابسته به معنای هستی و تجربه‌ی دازاین می‌داند.

3. جمع‌بندی واقع‌بودگی در فلسفه‌ی هایدگر مفهومی پویا و هستی‌شناسانه است که به شرایط ظهور و آشکارگی موجودات در جهان وابسته است. این مفهوم با پرسش از معنای هستی، تجربه‌ی دازاین **و ارتباط ما با جهان گره خورده است. برای هایدگر، واقعیت نه یک داده‌ی صرف، بلکه یک پدیدار است که در افق گشودگی هستی معنا می‌یابد.

این نگاه بنیادین هایدگر باعث شد که فلسفه‌ی او تأثیر عمیقی بر حوزه‌هایی مانند اگزیستانسیالیسم، هرمنوتیک، و پدیدارشناسی بگذارد.**#هایدگرشناسی#واقع‌بودگی

درس‌هایی از فلسفه
این بار از فلاسفه‌ی وجودی خاصه هایدگر بیاموزیم
انسان و غایات پوچ
اینجا بشنوید

جهت شرکت در لایو #فلسفه‌درمانی اینجا لمس کنید: 👇🏻

https://t.me/abouzar_shariati?livestream=76958871ae3782f5f2