‌
از شاعرانه ماندن

ترانه‌ها را در سرم مرور نمی‌کنم. ترانه‌ها در سرم مرور می‌شوند. بدین شکل که مثلا شب می‌خوابم و صبح که از خواب بلند می‌شوم، در سرم ترانه‌ای بعضا از سالیان دور خودنمایی می‌کند و و خودش را زمزمه می‌کند؛ و انگار که این موضوع برای ساختن روزهایم کافی است.

سپهر

‌
گفتم: سلام! آمده‌ام تا دوباره بنویسمت
و هیزم کلمه ریختم آنجا.
گفتم: می‌خواهم بدانم نونِ نامت، چگونه بر تنور حس امروزم می‌چسبد
و‌ امروز نبضم چه انفجاری خواهد داشت
وقتی بگویم دوستت دارم‌.

#منوچهر_آتشی

@azshaerane

‌
#از_شاعرانه_ماندن

آسمان آبی‌تر
آب آبی‌تر
من در ایوانم، رعنا سر حوض
رخت می‌شوید رعنا
برگ‌ها می‌ریزد
مادرم صبحی می‌گفت: موسم دلگیری‌ست
من به او گفتم: زندگانی سیبی است، گاز باید زد با پوست
زن همسایه در پنجره‌اش تور می‌بافد می‌خواند
من ودا می‌خوانم گاهی نیز
طرح می‌ریزم سنگی، مرغی، ابری
آفتابی یکدست
سارها آمده‌اند
تازه لادن‌ها پیدا شده‌اند
من اناری را می‌کنم دانه به دل می‌گویم
خوب بود این مردم دانه‌های دلشان پیدا بود
می‌پرد در چشمم آب انار
اشک می‌ریزم
مادرم می‌خندد
رعنا هم.

#سهراب_سپهری

@azshaerane

‌
که ما همچنان در اینجا مانده‌ایم؛
‏مثل درخت
‏که مانده است؛
‏مثل سنگ‌ها که مانده‌اند؛
‏مثل درد که مانده است؛
‏مثل زخم،
‏مثل شعر،
‏مثل دوست‌داشتن،
‏مثل پرنده،
‏مثل فکر،
‏مثل آرزوی آزادی و
‏مثل هر چیز که از ما نشانه‌ای دارد.

#محمد_مختاری

@azshaerane

‌
جهان چون پیاله‌ای‌ست
پر از نور
که آن را بر دست‌های لرزان خود
بر دریایی از تاریکی می‌برم
و روزی من و جهان
در دریای تاریکی
غرقه خواهیم شد
و ذره‌های نور
در ابدیت تاریکی
پراکنده می‌شوند.

#بیژن_جلالی

@azshaerane

کدامین زخم
در این دل به خون‌‌نشسته
متروک است،
کز قصه‌های شبانه
هیچش به لب نمانده
به جز عشق
در خالیِ قفس!

#نصرت_رحمانی

@azshaerane

‌
ما دل سپرده‌ایم به گریه برای هم
باران به جای من، من و باران به جای هم

ابری گریست در من و در وی گریستم
تا دم زنیم، دم زدنی در هوای هم

ما تاب خورده‌ایم که ما قد کشیده‌ا‌یم
گهواره‌های چابکمان دست‌های هم

باری به پای‌بندی هم پیر می‌شویم
تا پیر می‌شوند درختان به پای هم

غم نیست نیستن که همه در تداومیم
چون ابتدای یک‌دگر از انتهای هم

تنها صداست آنچه در این راه ماندنی است
خوش باد زنده ماندنمان در صدای هم

#حسین_منزوی

@azshaerane