بیانیه‌ٔ حزب کمونیست سوریه: نه به استبداد سیاه؛ همگام با هم در مبارزه علیه استعمارگران و مزدورانشان
از روز هشتم دسامبر ۲۰۲۴، زمانی که حلقه‌ٔ تاریک‌اندیشان با یورشی نظامی، که به‌طور کامل مورد حمایت قدرت‌های استعماری و اعضای تجاوزگر ناتو بود، بر سرزمین ما، سوریه، مسلط شد، سایه‌ٔ اختناق و سرکوب بر سر مردم گسترده گشت.
در نخستین گام، این گروه حاکم با قساوتی کم‌نظیر به نابودی حقوق اجتماعی شهروندان پرداخت. ده‌ها هزار کارگر از تأسیسات دولتی و بخش عمومی اخراج شدند، بسیاری از این مراکز حیاتی به‌طور کامل منحل گشتند، و در نتیجه، بحران اقتصادی و اجتماعی ابعادی هولناک‌تر یافت.
هم‌زمان، تبعیض و جداسازی مردم بر پایه‌ٔ عقاید و وابستگی‌هایشان شدت گرفته است. انسان‌ربایی‌های سازمان‌یافته، ترورهای هدفمند، ویرانگری و غارت، همراه با اعمال فشارهای مافیایی و باج‌خواهی، به بخشی از زندگی روزمره‌ٔ مردم بدل شده است. سوریه، زادگاه تمدن و ایستادگی، به‌دست مزدوران استعمار در چنگال تاریکی و فساد فرو رفته است.
در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵، سیمای استبداد سیاسی حاکمان تاریک‌اندیش بیش از پیش آشکار شد. در این روز، نشستی گسترده با حضور رهبران ...ادامه مطلب

ازدرد و رنج تا عدالت: چرا فلسطینی‌ها به چیزی بیش از آتش‌بس نیاز دارند؟
نویسنده: شاهَد صافی ــ

ریشه‌های درد و رنج فلسطینیان ـــ اشغالگری، شهرک‌سازی‌های غیرقانونی و سیاست‌های آپارتاید ـــ باید مورد رسیدگی قرار گیرند، در غیر این صورت، هیچ امیدی به صلح پایدار در منطقه وجود نخواهد داشت.
به‌عنوان یک فلسطینی که نسل‌ها تبعید و سرکوب سیستماتیک را تجربه کرده است، نمی‌توانم آتش‌بس را جشن بگیرم. این آتش‌بس نه آزادی به ارمغان می‌آورد، نه استقلال و نه امنیت ـــ بلکه تنها توقفی موقت در برابر خشونت بی‌امان اسرائیل است.
هرگز ۱۵۰ روز نسل‌کشی را که پیش از خروج از غزه و گریختن از مرگ تجربه کردم، فراموش نخواهم کرد.
امروز، دخترعموی من در سوگ پسر هفت‌ساله‌اش نشسته است که همراه با پدرش و دیگر اعضای خانواده‌اش کشته شد. همسر یکی دیگر از پسرعموهایم تمام خانواده‌اش را از دست داد. سه نفر از عموزادگان مادرم کشته شدند. برادرم زخمی شد.
دوستان زیادی ـــ یوسف دواّس، نادیا عبد اللطیف، محمد حامو، محمود ناعوق و دیگران ـــ از میان ما گرفته شدند. هرچند جسمم زنده مانده، اما دلم هنوز در غزه گرفتار است.
کابوس بمباران‌ها و ویرانه‌ها رها...ادامه مطلب

مسئله دستمزد کارگران و بحران معیشتی
امروز، دوشنبه پانزدهم بهمن ماه، نشست کمیتهٔ مزد شورای عالی کار در وزارت کار برگزار می‌شود، اما همچنان چالش‌های اساسی پیرامون محاسبه و تعیین دستمزد کارگران بدون حل باقی مانده است. محسن باقری، نمایندهٔ کارگران در کمیتهٔ مزد، با اشاره به سه جلسۀ قبلی این کمیته، تصریح کرده است که محاسبات سبد معیشت کارگران هنوز مورد بررسی قرار نگرفته و به‌جای آن، موضوعات حاشیه‌ای مانند مسکن کارگری و ارائۀ گزارش‌های رسمی در دستور کار قرار گرفته‌اند.
این در حالی است که تعیین دستمزد کارگران باید مستقیماً بر اساس هزینه‌های واقعی زندگی و شرایط اقتصادی تعیین شود. گروه کارگری کمیتهّ دستمزد، بر پایهٔ آمارهای تورمی آذرماه، حداقل هزینه‌های زندگی یک خانوادهٔ متوسط کارگری (۳/۳ نفره) را ۲۹ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان برآورد کرده است. این رقم نشان‌دهندۀ بحران عمیقی است که زندگی قشر کارگر را تحت‌الشعاع قرار داده است.
در سال‌های اخیر، حداقل دستمزد کارگران همواره به‌میزان قابل توجهی پایین‌تر از سبد معیشت واقعی تعیین شده است. این شکاف فزاینده منجر به کاهش سطح زندگی، و افزایش فقر و بدهی خانوارهای کارگری ...ادامه مطلب

وانگ با جیشانکار در ریودوژانیرو ملاقات کرد و خواستار پیشرفت در از سرگیری پروازهای مستقیم، تبادل خبرنگاران و تسهیل روند صدور ویزا شد

وانگ یی، وزیر امور خارجهٔ چین، در دیدار روز دوشنبهٔ خود با سوبرهمانیام جایشانکار، وزیر امور خارجهٔ هند، در حاشیهٔ نشست «گروه ۲۰»، در ریو دو ژانیرو گفت: چین و هند باید هرچه سریع‌تر در زمینه‌هایی مانند از سرگیری پروازهای مستقیم، تبادل خبرنگاران، و تسهیل روند صدور روادید به پیشرفت عملی دست یابند.
وانگ یی، وزیر امور خارجه و از اعضای دفتر سیاسی کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست چین، گفت که شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، و نارندرا مودی، نخست وزیر هند، اخیراً در کازان روسیه نشستی موفقیت‌آمیز برگزار کردند که نشان‌دهندهٔ آغاز مجدد روابط چین و هند در راستای منافع اساسی مردم هردو کشور و برآورده‌کنندهٔ انتظارات کشورهای جنوب جهانی است و مسیر درست پیشرفت تاریخی را طی می‌کند.
وانگ گفت که هردو طرف باید اجماع مهمی را که توسط رهبران دو دولت به‌دست آمده است، اجرا کنند، به منافع اصلی یکدیگر احترام بگذارند، اعتماد متقابل را از طریق گفت‌وگو و ارتباط تقویت کنند، و با صمیمیت و صداقت به اختلافات ...ادامه مطلب

واقعیت تلخی که جامعهٔ ما امروز با آن روبه‌رو است این است که، از یک سو، جناح‌های مختلف سرمایه‌داری بزرگ ایران توانسته‌اند با استفاده از فرصت چهل‌سالهٔ سلطهٔ اقتصادی و سیاسی خود بر دولت و جامعه، قدرتمندترین سازمان‌ها و احزاب سیاسی و شبکه‌های مافیایی را برای تحمیل منافع طبقاتی خود به جامعه سازمان‌دهند، و از سوی دیگر، همین نیروها با تمام قدرت از هر نوع سازماندهی سیاسی نیروهای مدافع آرمان‌های انقلاب و تشکل‌یابی صنفی اکثریت کارگران و زحمت‌کشان کشور جلوگیری کرده‌اند. این عدم تعادل سیاسی و اجتماعی خود را به‌شکلی آشکار در انتخابات ریاست جمهوری نشان داد. در حالی که جناح‌های بورژوازی بزرگ از همهٔ توان اقتصادی، سازمان‌دهی سیاسی، و تبلیغات رسانه‌ای خود برای پیروزی در انتخابات و سپس قبضهٔ همهٔ پست‌ها در دولت آقای پزشکیان بهره بردند، نیروهای انقلاب و توده‌های میلیونی کارگران و زحمتکشان کشور تنها توانستند به‌صورت توده‌ای بی‌شکل و بدون سازماندهی در انتخابات شرکت کنند و به‌دادن رأی بسنده نمایند. هرچند این حضور گسترده در انتخابات توان بالاقوهٔ آنان را به‌نمایش گذاشت، اما این توان بالقوه نتوانست، و نخواهد توانست، در غیاب یک سازمان‌دهی فعال سیاسی، به یک قدرت بالفعل و مؤثر بدل شود و چون سدّی در برابر سیاست‌های مخربی که جناح‌های بورژوازی بزرگ زیر پوشش «توافق ملی» به‌ پیش می‌برند عمل کند. برطرف کردن این نقطهٔ ضعف مهم، به‌ویژه در شرایط خطیری که ایران اکنون در آن قرار دارد، عاجل‌ترین وظیفهٔ نیروهای انقلاب است.
هرچند، در مقطع کنونی، وضعیت جنگی ناشی از جنایت‌های اسرائیل در لبنان و غزه طراحان و مجریان پروژهٔ نئولیبرال و غرب‌گرای «وفاق ملی» را موقتاً ـــ البته تنها در عرصهٔ سیاست خارجی ـــ وادار به‌عقب‌نشینی کرده است، اما نمی‌توان تردید داشت که منافع طبقاتی جناح‌های سرمایه‌داری بزرگ حکم می‌کند این پروژهٔ «وفاق ملی» خود را به‌هر قیمت شده به‌دست دولت آقای پزشکیان به پیش برند و به سرانجام مورد نظر خود برسانند. و بدون شک، در غیاب یک نیروی اجتماعی سازمان‌یافته و انقلابی که بتواند به‌طور مؤثر در برابر این پروژه ایستادگی کند، در کار خود موفق خواهند شد.
ما در «کارپایهٔ سیاسی» گروه «۱۰ مهر»، که در تاریخ ۱۵ دی‌ماه ۱۴۰۲(پیش از سقوط بالگرد آقای رئیسی) انتشار یافت، در مورد مشکلات ناشی از این عدم تعادل جدی در صف‌بندی‌های طبقاتی ـ اجتماعی، و گام‌های عاجلی که نیروهای مدافع انقلاب باید در جهت اصلاح این وضعیت نامتعادل و خطرناک بردارند، توضیح داده‌ایم که بخشی از آن را در اینجا تکرار می‌کنیم

وضعیت پیشِ رو و نقش کلیدی نیروهای مدافع انقلاب- بخشی از سند تحلیلی گروه"10 مهر" تحت عنوان، محورهای سیاسی و اقتصادی «وفاق ملی» در دولت پزشکیان و پیامدهای آن برای میهن ما

با کنار رفتن مه پروژهٔ «وفاق ملی»، اکنون صف‌بندی‌ها هم در درون و اطراف حاکمیت و هم در سطح جامعه آشکار شده‌اند. در یک سوی این صف‌بندی، جناح‌های سرمایه‌داری نئولیبرال و غرب‌گرای ایران قرار دارند که جز به منافع طبقاتی خود، حتی به بهای قربانی کردن منافع ملی ایران، نمی‌اندیشند، و در سوی دیگر آن، رهبری انقلاب، رزمندگان غرورآفرین مدافع انقلاب و حاکمیت ملی ایران، و توده‌های میلیونی مردم زحمتکشی قرار دارند که از نظر طراحان پروژهٔ «وفاق ملی»، هیچ‌ جایی در محاسبات اقتصادی و سیاسی ندارند و حضورشان تنها برای رفتن پای صندوق‌های رأی و مشروعیت بخشیدن به سلطهٔ لایه‌های سرمایه‌داری بزرگ لازم بوده است ـــ توده‌هایی که باید یا با سلطهٔ طبقاتی و «توافق ملی» سرمایه‌داری بزرگ ایران «همراه» شوند. یا از صحنهٔ سیاسی حذف گردند؛ توده‌هایی که منافع طبقاتی آنان، برخلاف منافع طبقاتی سرمایه‌داری بزرگ ایران، در راستای منافع ملی ایران قرار دارد، و دفاع از منافع آنها ‌در راستای دفاع از منافع ملی است. این توده‌ها، با حضور قدرتمند ۱۴ میلیونی خود را در انتخابات نشان دادند که هیچ «توافق ملی» بدون در نظر گرفتن منافع آنها، و شرکت مستقیم‌ آنها در تعیین سیاست‌های داخلی و خارجی دولت، نمی‌تواند واقعی، و از آن مهم‌تر، «ملی» باشد.

به‌دنبال عملیات قهرمانانهٔ «وعدهٔ صادق» یک و دو، جمهوری اسلامی ایران اکنون در وضعیتی قرار دارد که بیش از هر زمان دیگر نیازمند یک «توافق ملی» واقعی است. دشمنان ایران مدت‌ها است که از قدرت بازدارندگی ایران در عرصهٔ نظامی آگاهی دارند، و از همین رو تلاش خود را بر ایجاد بحران داخلی از طریق تشدید گسل‌های اجتماعی و قومی متمرکز کرده‌اند. هدف آن‌ها از تشدید جنگ با ایران نه شکست ایران در عرصهٔ نظامی ـــ که می‌دانند امکان‌پذیر نیست ـــ بلکه استفاده از شرایط جنگی برای دامن زدن به تنش‌های داخلی طبقاتی، اجتماعی، و قومی، و در نهایت پایان بخشیدن به استقلال و تمامیت ارضی ایران است. و برای این‌کار، روی عملکرد طبقاتی جناح‌های سرمایه‌داری بزرگ ایران و پروژهٔ «توافق ملی» آ‌ن‌ها حساب باز کرده‌اند. هورا کشیدن‌های علنی آمریکا و متحدان آن برای سخنان شخصی آقای پزشکیان و ظریف در نیویورک، بی‌شباهت به هوراهایی که برای میخائیل گارباچف در روند خلع‌سلاح یک‌جانبهٔ اتحاد شوروی و در نهایت پایان بخشیدن به حاکمیت سوسیالیستی و تجزیهٔ آن کشور از درون کشیدند نیست.
هدف ما در اینجا، برخورد شخصی به رئیس جمهور کشورمان نیست. آقای پزشکیان با رأی اکثریت مردم ایران به مقام ریاست جمهوری رسیده‌اند، و ما برای ایشان به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب مردم ایران عمیقاً احترام قائلیم. آقای پزشکیان، همان‌طور که بارها تأکید کرده‌اند، خود را به نظام، به انقلاب، و به‌رهبری انقلاب متعهد می‌دانند. سوابق ایشان هم این گفته‌ها را تأیید می‌کند. از همین‌رو، ما ایشان را مسؤول مستقیم پیاده شدن پروژهٔ نئولیبرالی و غربگرای «وفاق ملی» نمی‌دانیم. از نظر ما، ایشان متأسفانه به بازیچهٔ دست نیروهای طبقاتی معینی بدل شده‌اند که به‌مدت چهار دهه سیاست‌های داخلی و خارجی آن‌ها عامل اصلی تشدید گسل‌های داخلی و نفوذ و قدرت گرفتن فزایندهٔ سرسپردگان آمریکا و غرب در کشور بوده است. باید کاری کرد که گلوی آقای پزشکیان از چنگال شوم این نیروها رها شود و ایشان بتواند به خواست قلبی خود برای شکل دادن به یک «توافق ملی» واقعی در کشور دست یابد. اما این کار به‌خودی خود عملی نیست و به ورود سازمان‌یافتهٔ نیروهای انقلاب به عرصهٔ مبارزهٔ سیاسی نیاز دارد
.
حال چه باید کرد؟

مجلۀ دانش و امید شمارۀ 25 (شهریور 1403) منتشر شد. در این شماره می‌خوانید:
_ مقالاتی پیرامون انتخاب رئیس جمهور؛
_ مقایسۀ کارایی بخش دولتی و خصوصی؛
_ رابطۀ چین با جنبش فلسطین؛
_ سخنرانی مهم زوگانوف در پلنوم حزب کمونیست فدراتیو روسیه؛
_ ترور اسماعیل هنیه و واکنش‌ها به آن؛
_ تاریخ فاشیسم در اوکراین؛
_ دروغ‌های متداول در بارۀ شوروی؛
_ آموزش به مثابه ابزار سلطۀ سرمایه؛
_ افتضاح المپیک پاریس؛
_ تحولات اجتماعی شتابنده در چین؛
_ بررسی پیامدهای انتخابات هند، ونزوئلا، و فرانسه؛
_ بخش هنر و ادبیات شامل معرفی آثار بتهوون، بالزاک، لاهوتی؛
_ و بیشتر ...

معاون روابط کار در خرداد ماه اعلام کرده بود که لایحه پیشنهادی امنیت شغلی به‌زودی به مجلس ارسال می‌شود؛ اما بعد از آن دیگر خبری از این لایحه نیست.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، یکی از مشکلات فعلی بازار کار عدم امنیت شغلی و عدم سامان‌دهی قراردادهای کار در بازار کار است، مسئله‌ای که تقریباً بخش زیادی از کارگران را درگیر کرده است.

به‌روایت آمار در زمان حاضر حدود ۹۶ درصد قراردادهای کار به‌صورت موقت هستند و مشکلاتی مانند عدم بیمه, عدم دریافت دستمزد قانونی دارند. کارگاه‌های کمتر از ۱۰ نفر نیز از این مشکلات به‌شکل دیگری رنج می‌برند, چرا که بخشی از موارد قانون کار مشمول آنها نمی‌شود.

بر مبنای قوانین حوزه کار، یکی از شرایطی که می‌تواند مانع از انعقاد قرارداد موقت کار شود، اجرای ماده ۷ قانون کار است. در تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار از سال ۱۳۶۹ دولت مکلف شده است که ماهیت مشاغل مستمر و غیرمستمر را مشخص کند. ادامه

در تابستان ۲۰۲۴، بریتانیا دوباره در معرض ناآرامی‌ها قرار گرفت. از زمان بیداری ساوتپورت در ۳۰ ژوئیه، افراط‌گرایان راست چندین تظاهرات خشونت‌آمیز در مقیاس بزرگ را در سراسر بریتانیا سازماندهی کرده‌اند. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط پلیس بریتانیا، این رویدادهای خشونت‌آمیز از حمایت گروه راست افراطی منحل‌شده، لیگ دفاع انگلیس، برخوردار است.ادامه