ਸਾਰੇ ਗਰੁੱਪਾਂ-ਚੈਨਲਾਂ ਦੇ ਲਿੰਕ:

✊? ਪੰਜਾਬ-ਪੰਜਾਬੀ-ਪੰਜਾਬੀਅਤ
? ਖ਼ਬਰਾਂ ਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ
✍️ ਸਾਹਿਤਕ ਚੈਨਲ
? ਪੜ੍ਹਾਈ-ਲਿਖਾਈ ? ਧਾਰਮਿਕ ਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ
? ਕਲਾ ਤੇ ਫੋਟੋਗਰਾਫ਼ੀ
? ਪੰਜਾਬੀ ਗੀਤ-ਸੰਗੀਤ
? ਤਕਨੀਕੀ ਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਲ-ਮੀਡੀਆ
? ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਮ ਚੈਨਲ

?ਫ਼ੇਸਬੁੱਕ/ਵੱਟਸੈਪ/ਯੂਟੂਪ 'ਤੇ

ਵਿਆਹੇ ਤਾਂ ਬਥੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਕਿਸੇ-ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਈ ਹੁੰਦਾ...

ਸਿਆਣਿਆਂ ਨੇ ਸੱਚ ਕਿਹਾ-

ਨੰਗ ਦੀ ਪਛਾਣ ਗੱਲ ਚੱਕਵੀਂ ਕਰੇ...

ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ ਨੇ ਤੇ ਹਾਥੀ ਮਸਤ ਚਾਲ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ...

ਇੱਕ ਗੰਦੀ ਮੱਝ ਨਾਲ ਦੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲਬੇੜ ਦਿੰਦੀ ਏ...

ਛੋਟਾ ਭਾਂਡਾ ਅਕਸਰ ਈ ਛਲਕ ਜਾਂਦੈ...

ਰੂੜੀਆਂ 'ਤੇ ਸੌਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਆਉਣ ਲੱਗ ਜਾਣ, ਸਮਝੋ ਹੋਛਾਪਣ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹ ਬੋਲ ਰਿਹੈ...

ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ਦਾ ਮੋਰਚਾ

ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ਦਾ ਮੋਰਚਾ ਪੂਰਾ ਭਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਉਣ ਭਾਵ ਤਸ਼ੱਦਦ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਹਦਾਇਤਾਂ ਸਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਲਾਉਣ 'ਤੇ ਵੀ ਪਾਬੰਦੀ ਸੀ। ਹਰ ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ 'ਉੱਪਰ' ਦੱਸਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਕਿੰਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ਵਾਲੇ 'ਸਿੱਧੇ' ਕੀਤੇ।

ਇੱਕ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਿਨ ਦਾ ਥੱਕਿਆ ਖਿਝਿਆ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਥਾਣੇ ਵੜਿਆ ਤਾਂ ਮੁਨਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ, "ਅੱਜ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ਵਾਲੇ ਕਿੰਨੇ ਫੜੇ?"

ਜਦ ਮੁਨਸ਼ੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਤੇ ਖਿਝ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈ। ਇੱਕ ਨੁੱਕਰੇ ਇੱਕ ਗਰੀਬੜੇ ਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਕੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ, "ਮੁਣਸ਼ੀ, ਔਹ ਕੌਣ ਆ ਓਏ?"

"ਜਨਾਬ, ਇਹ ਫਲਾਨੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਫਲਾਣਾ ਅਮਲੀ ਹੈ। ਏਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਪਾਈਆ ਡੋਡੇ ਫੜੇ।"

ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਮਲੀ ਨੂੰ ਕੋਲ ਸੱਦ ਕੇ ਹੱਥੀਂ ਪੈ ਨਿਕਲਿਆ। ਘਸੁੰਨ, ਮੁੱਕੀ, ਥੱਪੜ ਦੇ ਜਿੱਧਰ ਪੈਂਦੇ। ਕੰਨ 'ਤੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਕਰਾਰੀ ਵੱਜਣ ਨਾਲ ਅਮਲੀ ਘੁਮੇਰ ਖਾ ਕੇ ਭੁੰਜੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਇਆ ਥਾਣੇਦਾਰ ਹੱਥ ਝਾੜਨ ਲੱਗਾ।

ਅਮਲੀ ਹੌਲੀ ਦੇਣੀ ਉੱਠ ਕੇ ਪੈਰਾਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਦੋਨੋਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੜੀ ਅਧੀਨਗੀ ਨਾਲ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, "ਹੁਣ ਜਾਣ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਮੋਤੀਆਂ ਆਲਿਆ। ਸਾਰਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਮੈਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਈ ਦੇ ਦੇਣਾ..?"

ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਜ਼ਫ਼ਰ

ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਪੰਥ ਦੋਖੀਆਂ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਵਾਲਿਆਂ ਸਿੰਘ-ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਦਾ ਕੌਮ ਬੇਹੱਦ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚ ਕਈ ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਪਾ ਗਏ ਤੇ ਕਈ ਜਿਉਂਦੇ ਕਾਬੂ ਆ ਗਏ। ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਦੋ ਕਦਮ ਤੁਰਿਆ, ਚਾਹੇ ਵੀਹ ਕਦਮ, ਚਾਹੇ ਸੌ ਕਦਮ, ਕੌਮ ਲਈ ਸਾਰੇ ਹੀ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ ਤੇ ਜਿਉਂਦੇ ਬਚਣ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘ-ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਕੌਮ ਦੀ ਪੱਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਕੁੱਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਹੋਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਉਹ ਵੀ ਸਨ ਜਿਹੜੇ ਇਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜੁਰਅੱਤ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ, ਸਗੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕਦੇ ਰਹੇ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਕੌਮੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵੀ ਹੋਰ ਸੁਪਨੇ ਸਨ, ਜਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਸਨ, ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਸਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਕੁੱਝ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਕੇ ਕੌਮ ਲਈ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਹਥਿਆਰ ਚੁੱਕਕੇ ਪੰਥ-ਦੋਖੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਲਾਹੇ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਲਮ ਦਾ ਮੋਰਚਾ ਸੰਭਾਲਿਆ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਜੁਝਾਰੂਆਂ ਨੂੰ ਠਾਹਰਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਾਮਯਾਬ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਲਈ ਭੇਤ ਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿੱਤੀ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦੇ-ਪਾਣੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਜਖਮੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਬੇਸ਼ਕ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰਾਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੀ ਸਿੰਘ-ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਧੰਨ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਕੌਮ ਦੀ ਹੋਂਦ-ਹਸਤੀ ਮਿਟਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਰੁਧ ਭਿੜੇ। ਉਦੋਂ ਵੀ ਬਥੇਰੇ ਸਨ ਜਿਹੜੇ ਸਿੱਖ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਜੰਮਕੇ ਇਹਨਾਂ-ਉਹਨਾਂ ਸਿੰਘ-ਸਿਘਣੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਦੇ-ਭੰਡਦੇ ਸਨ ਜਿਹੜੇ ਕੌਮੀ ਲੜਾਈ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ, ਅੱਜ ਵੀ ਐਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਨਹੀ। ਪਰਖ ਹਰੇਕ ਦੀ ਹੋ ਜਾਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਹੜਾ ਪੰਥ ਦੋਖੀਆਂ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਵਾਲਿਆਂ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਪੰਥ ਦੋਖੀਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ। ਪਰ ਸਭ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਘਾਤਕ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਖੁਦ ਪੰਥਕ ਹੋਣ ਦਾ ਢੋਂਗ ਕਰਨ ਪਰ ਖਾਲਿਸਤਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਜੁਝਾਰੂਆਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਦੇ ਰਹਿਣ। ਆਓ! ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸੱਚੇ ਵਾਰਿਸਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਕੇ ਉਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਈਏ ਤਾਂਕਿ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਵਰਤਕੇ ਪੰਥਕ ਕਹਾਉਂਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਕਲ ਆ ਜਾਵੇ। ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਨਕਲੀ ਵਾਰਿਸ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪੰਥਕ, ਖਾਲਿਸਤਾਨੀ ਤੇ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਸੱਚੇ ਵਾਰਿਸਾਂ ਨੂੰ ਭੰਡਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। (ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਘੁਮਾਣ)