What if I only needed time to be?
Would you have stayed awake to wait for me?

اکثر روزای هفته (در واقع هرروز) خسته‌م. جوری خسته میشم که انگار هزار سالمه و با اینکه کارام رو انجام میدم بازم وقت کم میارم. بعضی وقتا هم همون کارایی که انجام میدم کیفیتشون خوب نیست و مجبور میشم دوباره و دوباره انجامشون بدم. نمیدونم بابت اینکه سرم شلوغه خوشحال باشم یا ناراحت اما یکمی به وایسادن زمان نیاز دارم چون دیگه چیزی به اسم کمر و مغز سالم ندارم. و میشه گفت یه هفته‌ست که درست حسابی کتاب نخوندم چون یا خیلی خسته‌م و تمرکز ندارم یا اصلا وقت نمیشه. تنها چیزی که تو زندگیم عوض نشده سریال دیدنه چون اگه اینم نبود قطعا روانی میشدم.

Hate to forgive when I'm hurting
That's the price of a promise
And I don't think I'm ready
For you to forget me

حسودیم میشه به کسایی که هنوز لوکی ندیدن.

من دیگه واقعا نمی‌دونم که چیکار کنم که بتونم به همه‌ی کارهای خودم برسم و فکر کنم که دارم مغزم رو از دست میدم.

جوری که تنهاییم رو با کتاب خوندن، عکس گرفتن، فیلم و سریال دیدن می‌گذرونم خیلی خوش می‌گذره و روزایی که اینطوری می‌گذرن بیش‌تر با خودم و زندگیم کنار میام.

هرروز میلیون‌ها بار به یکی از آهنگای isaac gracie گوش میدم و روزی میلیون‌ها بار هم میمیرم.

'Cause we don't even care no more
No, we can't even feel you anymore

There are infinite numbers between 0 and 1. There's .1 and .12 and .112 and an infinite collection of others. Of course, there is a bigger infinite set of numbers between 0 and 2, or between 0 and a million. Some infinities are bigger than other infinities. A writer we used to like taught us that. There are days, many of them, when I resent the size of my unbounded set. I want more numbers than I'm likely to get, and God, I want more numbers for Augustus Waters than he got. But, Gus, my love, I cannot tell you how thankful I am for our little infinity. I wouldn't trade it for the world. You gave me a forever within the numbered days, and I'm grateful.
(The fault in our stars, john green)

«انگار همیشه ترس رو با خودت همه‌جا بردی و باهاش زندگی کردی که حالا یادت رفته زندگی بدون ترسیدن چه شکلیه. ولی واقعا زندگی بدون احساس ترس چطوریه؟»