بر پا کن از نو شیوه‌ی پیغمبری را
با خود بیاور معجزات بهتری را

در بین این دیوارهای سرد و دلگیر
وا کُن به روی چشم‌های من دری را

دیوانه کن عقل تمام مردها را...
یعنی که بردار از سرت آن روسری را

غیر از هوای شرجی آغوش گرمَت...
در سر ندارم من هوای دیگری را

#پژمان_اصلانی

@med_poet

از غم مگو! تو نمی‌دانی...
عشقَت چقدر خوشایند است

آنقدر در دلم تو بلندی که...
بالاتر از تو خداوند است

#پژمان_اصلانی

@med_poet

#غزل

کشیده‌ام تَنِ خود را به غارِ تنهایی
چقدر خسته‌ام از روزگارِ تنهایی

در آسِمان، دلِ او هم گرفته است انگار...
بخوان به نامِ خداوندگارِ تنهایی

شبیهِ مَرقدِ بی‌زائری به کوهی دور...
نشسته روی دلِ من، غُبارِ تنهایی

بگو به مرگ: کمی زودتر بیاید تا...
مرا رها کند از این حصارِ تنهایی

#پژمان_اصلانی

@med_poet

‍ میان جمعِ من و شعر و بی‌کَسی‌هایم
حضورِ هر‌شبه‌ی چَشمَت اتفاقی نیست

بیا! که بین غزالانِ چشمْ جادویی...
کَسی شبیه تو ای ماه دشت! یاغی نیست

چه حاصل از من و این دست و پا زدن؟ وقتی...
که هیچ‌وقت هوای تو باتلاقی نیست

تو رفته ای و پس از تو هزاره‌هاست گُلَم!
که بر زمین اثری از حیات، باقی نیست

#پژمان_اصلانی

@med_poet

دور از تو از همه‌ی شهر بی‌خبر

تنها و غم‌زده...

هر شام تا سحر...

بی‌وقفه می‌زنم

بر سازِ بیستونِ دلم

زخمه‌ی تبَر

آه ای خیال روی تو هر روز تازه‌تر!

بی تو چگونه آورَم این عُمر را به سر؟

بی تو چگونه آورَم این عُمر را به سر؟

#پژمان_اصلانی

@med_poet

ای که گیسوی تو پایانِ مُسلمانی‌هاست
عشقِ ممنوع تو جُرم همه زندانی‌هاست

سُرخیٍ هر دو لبَت، مثل انار ساوه...
خیسیِ موی تو هم، شرجیِ گیلانی‌هاست

خَم ابروی تو و مُنحنیِ نرخ دلار
نُقل هر محفل و شیرینیٍ مهمانی‌هاست

پدرم گفت که یک مرتبه عاشق نشوی!!!
پسرم! آخرِ این راه، پشیمانی‌هاست

سرِ یعقوب اگر در بغل راحیل است
حاصلِ آن همه بیگاری و چوپانی‌هاست

آه از غربتِ شاعر که شبیهِ یوسف...
شاهِ مصر است، ولی بَرده‌ی کنعانی‌هاست

#پژمان_اصلانی

@med_pom

در پیشگاه شاه کریمی شبیه تو...
از تو به جز تو خواستن، آری گدایی است

تنهایی است فطریه ی عیدهای من
زیرا که قوتِ غالب عاشق جدایی است

#پژمان_اصلانی

#عید_فطر_مبارک

@med_poet

مرا ببَر به همان روزهای کودکی‌ام
به سوی خانه‌ی بالِشتیِ عروسکی‌ام

مرا ببر به جهانِ مدادرنگی‌ها
از این جهانِ پُر از گریه‌ی یواشکی‌ام

هنوز هم که هنوز است، وقتِ تنهایی...
به یاد مادر و یک جرعه چای و پولکی‌ام

میان کوچه‌ی ویران، کنارِ پلّه‌ی سرد
هنوز منتظر مرد زالزالکی‌ام

مرا ببر به همانجا که غیرِ رنگ نبود
هزار خانه در این شهر بود و... جنگ نبود

#پژمان_اصلانی

@med_poet

#غزل

به آسمان ببَر آن شیشه‌ی بلورینَت
که مستجاب کنی هر دعا به آمینَت

بخوان به نام خودت در حَرای لبهایم
که من در آمده‌ام قرنها به آیینَت

دوباره رونق بازار زلف را بشکن
بباف باز از آن فرشهای نایینَت

شرابِ چشم تو کافیست تا که سرخ شود
تمام میکده از پرتقال خونینَت

#پژمان_اصلانی

@med_poet

گذشت سوز زمستانی و بهار رسید
ز تُنگ، ماهیِ غمگین به جویبار رسید

میان موی تو این دل چو قایقی آرام...
به شانه های تو، یعنی به آبشار، رسید

رسید نامه‌ی من دست تو خدا را شکر
خبر ز «آهوی تشنه» به «چشمه سار» رسید

بریز روی رُخَت تارهای مویت را
بگو به مژده که پایان شام تار رسید

بگو به دخترِ صحرا دوباره کِل بکشد
بهارِ رفته دوباره به این دیار رسید

#پژمان_اصلانی

@med_poet