خدایا شکرت.

مامان تو خدای منی

با بقیه مثل تراپیستا حرف میزنم به خودم میرسم روانی میشم.

آدم خسته میشه کوچک و بزرگم نداره:)

به زندگیم که نگاه میکنم میبینم روز های تلخ بسیاری داشته ام؛ که حالا تعداد کمی از آنها در خاطرم مانده، روزگار هرچقدر هم بد، و سخت باشد، خواهد گذشت، تو مراقب خودت باش.

دیگه کم‌کم دارم توانایی برقراری ارتباط با انسان‌های جدید رو به صورت کلی از دست میدم. نه اونا حرفای منو میفهمن و نه من به حرفای اونا اهمیت میدم.

نوع تنهایی که دوست دارم اینه که لوییس بونوئل میگه:
تنهایی را دوست دارم، به شرط آنکه هرزگاهی دوستی بیاید تا درباره آن باهم گپی بزنیم.