Looking alive, ain't no zombies in the morgue
Don't need no battles, ain't tryna start no war
'Cause peace belongs to me.

این جمله کشش عمیق به یک احساس گمشده و رویازاد رو خوب توصیف می‌کنه:«آرزویم نه‌تنها دستیابی به تنِ او، بلکه در آغوش گرفتن انسانی بود که درونِ او می‌زیست.»

همین‌طوره دین وینچسترِ عزیز؛ نه تنها نمی‌دونی چطوری باید به زبون بیاریش، بلکه فکرمی‌کنی گفتنش هم چیزی رو درست نمی‌کنه.

مقصودم از زن، جمعِ جزئیاتِ تحسین‌برانگیز و ظرافتیه که به قدرت ختم می‌شه نه صرفا جسمِ زنانه، نه اندامی‌که حتما باید جنسیت مونث به یکنفر ببخشن!
زن... درعین سرزندگی شبیه به یک غمِ زیباست.
شبیه طلوعه، اگر غروب باشه اگر تیره باشه شبیه یاقوتِ سرخه. تراش‌خورده‌است آنچنان که اگر اون رو یک تندیس درنظر بگیری، سازنده‌اش ماه‌ها و یا حتی سال‌ها برای خلق جزئیاتش وقت گذاشته و عجب شاهکاری نتیجه‌ی کاره.

And suddenly life wasn't about living, it was about surviving.

And suddenly life wasn't about living, it was about surviving.

?