? سقراط پیش‌بینی کرده بود که آتن سرانجام به واقعیت پی خواهد برد، و چنین شد.
باور کردن این رستگاری دشوار است. ما فراموش می‌کنیم که از میان رفتن تعصبات و کاهش حسادت‌ها به زمان نیاز دارد. این داستان ما را ترغیب می‌کند تا عدم محبوبیت خود را نه با چشمان ریشخندآمیز اعضای هیئت منصفه‌های محلی بلکه با طریق دیگر تفسیر کنیم.
سقراط را پانصد مرد ابله محاکمه کردند که شک‌ها و بدگمانی‌هایی غیرعقلانی در دل داشتند، زیرا آتن در جنگ پلوپونزی شکست خورده بود و این متهم، مشکوک و عجیب به نظر می‌رسید. با وجود این، سقراط عقیده به داوری دادگاهی وسیع‌تر را از دست نداد.
هر چند در هر زمانی فقط در یک مکان ساکن هستیم، ولی به کمک این مثال می‌توانیم خلاقیت به خرج دهیم و خود را در سرزمین‌ها و ادوار و اعصار دیگری تصور کنیم که نوید می‌دهند با عینیت و بی‌طرفی بیش‌تری دربارۀ ما داوری خواهد شد.
شاید نتوانیم به موقع اعضای هیئت منصفۀ محلی را برای کمک به خود قانع سازیم، ولی می‌توانیم با چشم‌انداز نویدبخش حکم آیندگان تسلی یابیم.

[بُرشی از کتاب «تسلّی‌بخشی‌هایِ فلسفه» \- به‌قلمِ «آلن دوباتن» \- به‌ترجمه‌یِ «عرفان ثابتی» \- انتشارات ققنوس \- ص ۵۱]

#تسلی‌بخشی‌های_فلسفه
#ازروزگاررفته_حکایت
#فریادها_و_نجواها
#یه_چیکه_کتاب
#ذهن_ما
?@Az_Daste_Khishtan_Faryaad

`? پشیمونی ?

ترانه:
امان منطقی

آهنگ و تنظیم:
انوشیروان روحانی

آواز:
عارف عارف‌کیا`

|برای فیلمِ سینماییِ «آب‌نبات چوبی»(امان منطقی-۱۳۵۱) |
#سبدی_از_سینما
#یاد_بعضی_نفرات
#یه_قاشق_موسیقی
?@Az_Daste_Khishtan_Faryaad

`? پشیمونی ?

ترانه:
امان منطقی

آهنگ و تنظیم:
انوشیروان روحانی

آواز:
عارف عارف‌کیا`

| "فرید زَلاند"
(متولّد ٩ مرداد ١٣٣۴)
که از خانواده‌یِ اهلِ موسیقیِ افغانستان است
و بورسِ تحصیلیِ «هنرستان موسیقی» را در ایران کسب‌کرده
و اهلِ نوازندگی است،
در تنها تجربه‌یِ بازیگری در هفده‌سالگی،
در صحنه‌ای
در میانِ جمعی از جوانانِ معتاد با ظاهری هیپی‌وار،
آهنگی غمگین را اجرا کرده
و روی صدایِ "عارف" لب می‌زند.

"آرشاک قوکاسیان"
هم در فیلم دوبلورِ نقشِ اوست. |

[تصویر:
بُرشی از فیلمِ سینماییِ
«آب‌نبات چوبی»
- ساخته‌یِ "امان منطقی" - سال ۱۳۵۱]#آواونما
#چند_فریم_فیلم
#سبدی_از_سینما
#یاد_بعضی_نفرات
?@Az_Daste_Khishtan_Faryaad

? منون [اشراف‌زاده‌ای مغرور از سرزمین تسالی] با اطمینان به سقراط می‌گفت مرد بافضیلت کسی است که ثروت زیادی داشته باشد و بتواند چیزهای نیک را به دست آورد.
سقراط سؤال دیگر از او می‌پرسد:

سقراط: و مقصودت از نیک، چیزهایی مانند تندرستی و توانگری است؟ یا سیم و زر و مناصب دولتی نیز از آن قبیلند؟
منون: آری، سیم و زر و جاه نیز از آن قبیلند.
سقراط: ... نمی‌خواهی دست‌کم به آن تعریف بیفزایی «سیم و زری که به عدالت و درستی به دست آید؟» یا معتقدی که آن چیزها را از هر راه به دست آوریم، دارای فضیلت می‌گردیم؟
منون: البته زر و سیم باید به درستی فراهم آید.
سقراط: پس می‌گویی تحصیل سیم و زر باید با عدالت و خویشتنداری و دینداری یا دیگر اجزای فضیلت همراه باشد وگرنه تحصیل سیم و زر به تنهایی، با این که خوب است، فضیلت نیست؟
منون: آری، چنین می‌گویم.
سقراط: اگر کسی از به دست آوردن سیم و زر، آن‌جا که تحصیل آن‌ها ظلم و عنان‌گسیختگی همراه است، خودداری ورزد، این به دست نیاوردن نیز فضیلت است؟
منون: چنین می‌نماید.
سقراط: پس معلوم می‌شود به دست آوردن یا به دست نیاوردن چیزهایی که نیک می‌شماری، نه از فضیلت آدمی می‌کاهد و نه بر آن می‌افزاید و فقط هر چه با عدالت همراه است موافق فضیلت است و آنچه با ظلم همراه است بدی و رذیلت.
منون: گمان می‌کنم راستی همین است.

[بُرشی از کتاب «تسلّی‌بخشی‌هایِ فلسفه» \- به‌قلمِ «آلن دوباتن» \- به‌ترجمه‌یِ «عرفان ثابتی» \- انتشارات ققنوس \- صص ۲۷\-۲۶]

#تسلی‌بخشی‌های_فلسفه
#یه_چیکه_کتاب
#ذهن_ما
?@Az_Daste_Khishtan_Faryaad

? در گفتگوها، من ترجیح می‌دادم مورد قبول و علاقۀ طرف مقابل باشم، نه این که حقیقت را بگویم. میل به جلب رضایت سبب شده بود که به لطیفه‌های پیش پا افتاده بخندم، درست مثل پدری در شب افتتاحیۀ نمایشنامۀ مدرسه‌ای.
رفتار من با غریبه‌ها شبیه رفتار نوکرصفتانۀ دربانی بود که به مهمانان ثروتمندِ هتل خوشامد می‌گوید- اشتیاق کف‌آلود ناشی از میل کورکورانۀ بیمارگونه به جلب محبت.
من نسبت به آرا و عقاید اکثریت مردم، به طور علنی، ابراز شک و تردید نمی‌کردم. من در پی جلب تأیید و موافقت صاحبان قدرت بودم و تا مدت‌ها پس از ملاقات با آن‌ها، نگران این بودم که آیا مرا خوشایند یافته‌اند یا نه. در هنگام عبور از گمرک یا رانندگی در کنار ماشین‌های پلیس، آرزوی مبهمی در دل داشتم که ای کاش مأموران اونیفرم‌پوش، نظر خوبی راجع به من داشته باشند.

ولی سقراط در برابر عدم محبوبیت و محکوم شدن از طرف حکومت، متزلزل نشد. او به سبب گله و شکایت دیگران از افکار خود دست برنداشت.
علاوه بر این، اعتماد به نفس او ناشی از امری ژرف‌تر از تندخویی و شجاعت احمقانه بود. این اعتماد به نفس ریشه در فلسفه داشت. فلسفه به سقراط عقایدی داده بود که می‌توانست در هنگام رویارویی با مخالفت دیگران به این باورها اعتمادی عقلانی، و نه هیستریک، داشته باشد.
[...]
زندگی و مرگ سقراط دعوتی به شکاکیت هوشمندانه است.

[بُرشی از کتاب «تسلّی‌بخشی‌هایِ فلسفه» \- به‌قلمِ «آلن دوباتن» \- به‌ترجمه‌یِ «عرفان ثابتی» \- انتشارات ققنوس \- صص ۱۴\-۱۳]

#تسلی‌بخشی‌های_فلسفه
#یه_چیکه_کتاب
#ذهن_ما
?@Az_Daste_Khishtan_Faryaad