ترجمه این ترم‌ نه تنها قراره منو از مشروط شدن نجات بده، بلکه احتمالا باید استاد ترجمه‌مو بفرستم پیش بقیه‌ی استادها برام ده بگیره ازشون.

من واقعا در وضعیت" ولم کنین نمی‌خوام برم دانشگاه"ی قرار دارم. چرا ولم نمی‌کنن نرم دانشگاه.

یه راه میانبری بود چهارشنبه‌ها ازش میومدیم زودتر برسیم. رفتیم، بسته بودنش، کلش رو یه دور دیگه برگشتیم.✨ چهارشنبه‌ها.✨

بالا نیارم.🕯🕯🕯🕯🕯🕯🕯🕯

تپی به طور عجیبی تحویلم می‌گیره و مهربون شده و چسبیده بهم. ملیکای مظلوم نمای درونم دلش می‌خواد بگه:" انقدر حالم بده، این بچه‌هم حس کرده." بعد با بغض به دست کشیدن لای موهای نرمش ادامه بده.

منتظر سابرینام من. اونم جزو شخصیت‌های مورد علاقه‌م بود.

سردردمم خوب نمی‌شه.

خواب‌های بدم می‌بینم. از اینا که یهو خیس عرق از خواب می‌پری می‌شینی دور و برت رو نگاه می‌کنی و چند دقیقه طول می‌کشه تا بفهمی خواب بود و خیالت راحت شه.

بلایی که گذر زمان سر آدم‌ها میاره ترسناکه. اینکه ببینیشون و یادت بیاد یه روزی کی بودن و دیگه نیستن. حالا چه تو خیابون باشه، چه تو آلبوم، چه تو استوری یا حتی تو آینه.