دوستان به اکتبر خوش اومدید.
یک ماه وقت داریم فال این لاو بشیم‌.

همه ازم توقع دارن. این منو آروم آروم میکشه.

تو را نمیدانم اما من هنوز هم دلم برایت تنگ می‌شود این را از چشمانم هم خواهی فهمید؛ نگاه‌های عجیب نگهبان ساختمان ازارم میدهد انگار که دیوانه‌ای را میبیند که از امین اباد فرار کرده است، او نمیداند که من تویی را از دست داده‌ام که نفسم هم با کمی گرفته بودنت هم میگرفت، قسم میخورم او نمیفهمد مرا، میخواهم از این خانه هم که هر گوشه‌اش خاطرات تو را فریاد می‌زند هم فرار کنم اما در نهایت می‌ترسم اگر بروم و دیگر تو را نبینم چه؟ از پارک روبه‌روی کوچه هم میترسم چرا که تمام هفته را با شاخه رز سفیدی مرا هر عصر تا انجا میکشاندی؛ رز را به من میدادی میگفتی هدیه‌ای برای تنها نور درخشان زندگیم و من بلند میخندیدم و میگفتم دیوونه این چه کاریه اخه این دیالوگ در تمام هفت روز هفته هر روز در ساعت 18:45:10 تکرار میشد و این روزها من از ساعت هم فرار میکنم اما این ساعت لعنتی عقربه‌هایش اینجا روی 18:45:10 گیر کرده است و این خودش وحشت را به من هدیه می‌هد. از وقتی که نیستی دیوانه شدم تو را در هر گوشه این خانه، کوچه، شهر میبینم همه میگویند توهمی بیش نیستی اما بخدا قسم که من شب‌ها کوچه‌ها را دست در دست تو قدم میزنم، تمام شب برایم میخوانی اما نگاه‌های عجیب اینان مرا ازار می‌دهد می‌شود برگردی؟ نبودنت طاقت فرسا و دلگیر است گر قول بوسه و آغوش بدهم، قول خنده و دیوانه بازی بدهم بر خواهی گشت؟ نمیخواهم دلت را بشکنم اما دست من نیست گاهی این دیوانه به جنون میرسد اما تو نترس هر چقدر دیوانه که باشم برای تو همان کبریت نم کشیده بی‌خطرم.

- برای ساغر?

با تو جهانم تازه تر میشد از روزهای طبق معمولم.

گر چه او هرگز نمیگیرد ز حال ما خبر
درد او هر شب خبر گیرد ز سر تا پای ما

Hey everyone it's my birthday??

یه شب خوب و آروم به من نیومده.

هر جا که هستی باش. جایی که من هستم روزها تاریک و شبها تاریک تر است.
جایی که من هستم هوا گرم و آدمها سرد هستند. اینجا نه عشق است نه محبت نه نفرت نه لبخند. جایی که تو هستی را نمیدانم اما اینجا که من هستم ، جهنم است.
هرگز به اینجا نیا و همان جا که هستی بمان. جایت خوب است و بهتر هم میشود. اما جایی که من هستم رها شده و بین آشغال های غیر قابل بازیافت در حال فراموش شدن است.
چیزهای قشنگی اینجا نیست. قبلا که اینجا بودی باز میشد گفت یک چیز زیبا هنوز وجود دارد. اما حالا که رفته ای زشتی ها حمله کرده اند. تو رفتی و بهتر است دیگر برنگردی.
جایی که تو رفته ای حتما زیباتر از جاییست که من اسیرش شده ام.
تاریکی اطراف این سرزمین غم زده را گرفته و هیچکس هیچکاری نمیکند.
مردم ساکن این زمین غم را یاد گرفته اند. مردم زمینِ تو را نمیدانم.
داستان های زیادی در این سرزمین است. داستان هایی که اگر بخواهم برایت تعریف کنم شبیه قصه ی هزار و یک شب شهرزاد میشود. شاید به دو هزار شب هم برسد.
اما بجز داستان چیز قابل توجهی در اینجا که من هستم پیدا نمیشود.
آنجا که تو هستی هر جا که باشد قشنگتر از اینجاست که من هستم. پس بمان و برنگرد.

امسال فقط درد زایمان نکشیدم.