@imconjurer
چنل جدیده دوس داشتید جوین شید.

اینجارو دیگه فقط میخوام برا خودم‌ نگه دارم هر از گاهی واس خودم‌ توش تکس بزارم، میتونید لف بدید.

چرا سفید رو ول کردی و از سیاه خلق کردی؟

حالا رفتی و من تنها ترین عاشقم رو زمین.

در اعماق این ذهن بیمار او هنوز سالم ترین بخش من بود.

ولی من دلم‌ میخواست روزام برا تو تعریف میکردم.

درخت پیرم، حال این روزام بخوام برات توصیف کنم باید بگم که، حس اون پیرزنی دارم که دنج ترین و خلوت ترین جای شهر خونه داره و تنهاس کنار پنجره هروز سیگارش میکشه به کوچه خلوت خیره میشه به امید اینکه یروز یه آشنا به سمتش قدم برداره، مثل اون ادمیم که تو زمان سفر کرد که شاید از غم فرار کنه ولی بازم به غم رسیده، مثل اون پروانه ایم که از شوق زیادش برای شمع اینقد دورش چرخید تا سوخت و خاکستر شد، درخت پیرم، من.. من مثل یه رود خونه ای میمونم که از دور آبش زلال و رون بنظر میرسه ولی وقتی که نزدیکش میشی توش پر از جلبک و ماهی های مردس از تو لجن بسته، شدم مثل پیرمردی که هروز صبح به امید قدم زدن با معشوقش تو پارک میره و قدم‌میزنه ولی تنها چیزی که باهاش راه میاد غمه، درخت پیرم، روح خسته من حتی دیگه شبیه غم یا درد هم‌ نیست، میدونی دیگه حس میکنم‌ هیچم یه هیچ تو خالی.

هیچوقت به اندازه‌ی الان حس بی پناهی نداشتم

تهران کنارت³.

درخت پیرم، این دلتنگی چیه که تو وجود من ریشه کرده، توهم داریش؟ جاش خیلی درد میکنه هروز ریشه‌اش عمیق تر داره تو پوست و جونم فرو میره، اگه یروز میوه داد میوش اسمش میشه پیشمونی؟ درخت پیرم، یعنی تو دلتنگ کی هستی که اینجوری ریشه کردی تو دل زمین و اینقد رشد کردی و پیر شدی، دلتنگی خوب نمیشه؟ فراموش نمیشه؟