#مقامات_شیخ_احمد_جام

⭕️چنین منقول است که چهل مفتی ملازم درس او (امام محمد غزنوی) بودند. عزم کعبه کرد. چون به جام رسید، لباس تاجرانه پوشید و مخفی در وقت که حضرت شیخ مجلس می‌گفت در مسجد درآمد و در پس ستونی بنشست. او را از معارف حضرت شیخ، حالتی عظیم ظاهر شد.
و بعد از آنک شیخ از مجلس فارغ شد، خادم خربزه درآورد. شیخ فرمود که هرکسی را یک پهلو بده. خادم پاره کرد و هر کس را یک پهلو داد و مردم قریب به پانصد تن بودند. چون همه را رسیده، امام محمد ازین حال بسیار متعجب شد و اعتماد او زیادت شد. یک پهلو خربزه زیادت آمد. پیش شیخ آورد و نهاد. شیخ فرمود که محمد غزنوی، چرا خود را نهان می‌داری؟ بیا و این پهلو خربزه بستان. امام محمد می‌گوید که چون مرا نمی‌شناخت و درین مجلس نمی‌دید، ازین حالت تعجب من زیادت شد. پیش آمدم و شیخ آن پهلوی خربزه به من داد. مرا در دل اثری عظیم پدید آمد و مرید شدم.

🔸خلاصه‌المقامات/ خواجه ابوالمکارم بن علاءالملک جامی
درویش ستیهنده/ محمد رضا شفیعی کدکنی/ صفحه 187
.
@oshtorkhajou
.

#خواندن ⭕ شرق خراسان، به شکل قابل توجهی، هر گوشه‌اش، مزار پیری است. و این پیرها، پنجره‌‌هایی هستند که ما را به تماشای تاریخی باستانی می‌برند. فراوانی این مزارهای بی‌نام و پرت‌افتاده، نشان از باورهایی دارد که احتمالا روزگاری در همه گستره، گسترش داشته‌اند.…

خواننده : جبار رحمتی

نوازنده دوتار : استاد عسگریان
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
با ما باشید از پایتخت موسیقی مقامی ایران تربت جام
@jamtorbat ?شهرعرفان

#فعل‌ها_و_واژه‌ها

?شماری از اصطلاحات که اوقات شبانه‌روز را بر مبنای مؤلفه‌های طبیعی نشان می‌دهد.

?خروس‌خو: خروس‌خوان. وقت سحر

?سفیده صبح: سپیده صبح، روشنایی که وقت سحر در آسمان تاریک دیده می‌شود

?روز‌سحر: هوای گرگ و میش

?افتوزده: آفتاب‌زده؛ وقتی که نماز صبح قضا می‌شود؛ اول طلوع آفتاب

?روززده: معادل آفتاب‌زده

?افتوتُنُک: آفتاب‌تُنُک، هنگامی که آفتاب، گسترده شده باشد

?افتو زِلّاق: اوج تابش آفتاب؛ سر ظهر

?افتو زرد: آفتاب‌زرد. ساعت پیش از غروب

?روز‌پریده: عصر، نزدیک غروب

?روزشیشته: روزنشسته، نزدیک غروب

?افتوزوال: آفتاب‌زوال. وقت غروب

?افتوگرد: آفتاب‌گرد. وقت غروب

?افتوپرش: آفتاب‌پرش، وقت غروب

?هواتاریکی: سر شب

?شو‌نصبه: نصف شب
.
@oshtorkhajou
.

#خواندن

⭕ مرحوم ابراهیم شکورزاده بلوری، در کتاب فرهنگ مردم خراسان، نوشته در قدیم مردم اعتقاد داشته‌اند هر کس در شب جمعه هفت بار این شعر را بخواند، به مراد دلش می‌رسد.

رفتم به سوی صحرا
دیدم سوار تنها

گفتم سواره، کیستی؟
گفتا عزیز مصطفا

گفتم چه داری در بغل
گفتا کتاب پرغزل

گفتم بخوان تا گوش کنم
گفتا چه خوانم این غزل

آسمون آراسته
مؤمنین برخاسته

می‌زنیم طبل علا
می‌رویم سوی خدا

ای خدای خوش‌نام
صد هزار و یک نام

ما همه بنده تو
بنده شرمنده تو

می‌خوریم لقمه تو
می‌پوشیم کهنه تو

کاشکی مو مرغی بودم
مرغ سیمرغی بودم

آب زمزم می‌خوردم
ریگ بیابون می‌چیدم
.
@oshtorkhajou
.

⭕️ در مشهد، در خیابان آخوند خراسانی، مزار پیری بوده به نام «خواجه‌روشنایی». این مزار و گورستان اطراف آن، در ساخت و سازها از بین رفته. در شهر نیشابور هم، آرامگاه پیری به نام «خواجه‌روشنایی» وجود دارد. همچنین در بخش «زاوین» شهرستان کلات نادری، روستایی کوچک و…

⭕️ در مشهد، در خیابان آخوند خراسانی، مزار پیری بوده به نام «خواجه‌روشنایی». این مزار و گورستان اطراف آن، در ساخت و سازها از بین رفته. در شهر نیشابور هم، آرامگاه پیری به نام «خواجه‌روشنایی» وجود دارد. همچنین در بخش «زاوین» شهرستان کلات نادری، روستایی کوچک و پرت‌افتاده به نام همین خواجه است؛ یعنی خواجه‌روشنایی.
در شهر کابل و در ولسوالی(شهرستان) چهارپولک بلخ هم آرامگاه‌هایی به نام خواجه‌روشنایی وجود دارد؛ نیز روستایی هم در ولسوالی اُرُزگان به همین نام هست.
کسی از دوستان کانال، چیزی از پیشینه این نام یا این شخصیت می‌داند؟
.
@oshtorkhajou
.

⭕️ این چند تا پابیتی را هم جناب آقای مهدی رحمانی، از اعضای هنرمند کانال و از اهالی محترم کسرینه کاشمر فرستاده‌اند؛ که از لطف همیشگی‌شان، ممنونم.

?هله ای جانِ من سوخت جانِ من سوخت
ز شیرینی لبت دندانِ من سوخت

?هله ای دل غمینه دل غمینه
رُخُم زرد از فراقِ نازنینه

?ای وای گلِ من
تو خوش باشی چه غم داره دلِ من

?هله وای نارِ نیم‌رَس نارِ نیم‌رس
خداوندا به فریادِ دلوم رس

?هله وای تو نمیری من نمیرم
که بازگشته سفر روی تور ببینم

?هله وای داد و بیداد داد و بیداد
زمین با نعل کوشات بوسه میداد

?وای دل ندارم دل ندارم
سرا و خانه و منزل ندارم

?هله وای توو بمردُم توو بمُردم
که نونای دست تور هرگیز نخوردُم
.
@oshtorkhajou
.

#فعل‌ها_و_واژه‌ها

⭕️گیلانی‌ها آیینی دارند به نام «نوروز بَل» که اشاره به آتشی دارد که به نشانه برپایی جشن، در موعد نوروز برافروخته می‌شود. «بَل» در آن مناطق به معنای آتش، روشنایی آتش است.
آیا ممکن است بین این «بل» با «بَل‌بَل» زدن به معنی برق زدن و روشنایی نشان دادن، که در شرق خراسان متداول است، ارتباطی وجود داشته باشد؟
.
@oshtorkhajou
.