یلدا؛ چهار هزار سال روایت نور و امید در سرزمین ایران

چهار هزار سال پیش، در سرزمین پهناور ایران، زمانی که اشکانیان بر گستره‌ای از جهان باستان حکم می‌راندند، آیینی شکل گرفت که امروز آن را یلدا می‌نامیم. این واژه که ریشه در زبان سریانی دارد، به معنای 'تولد' است - تولدی که در دل تاریک‌ترین شب سال رخ می‌دهد. این جشن که ابتدا در آیین مهر شکل گرفت و بعدها با حکمت زرتشتی درآمیخت، تنها یک جشن ساده نبود؛ بلکه نمایشی از درک شگفت‌انگیز نیاکان ما از نظام پیچیده هستی و گردش افلاک بود.

در معابد باشکوه مهری، که از کرانه‌های مدیترانه تا فلات ایران گسترده بود، موبدان رازی عمیق را در سینه داشتند: در این شب، میترا (مهر)، ایزد نور و پیمان، از دل صخره‌ای عظیم زاده می‌شد. او را تصویر می‌کردند با مشعلی فروزان در دست راست و خنجری زرین در دست چپ - نمادی از نبرد جاودانه روشنایی با تاریکی. دانشمندان باستان، با محاسبات دقیق نجومی دریافته بودند که در این شب، خورشید به پایین‌ترین نقطه خود در آسمان نیمکره شمالی می‌رسد؛ پدیده‌ای که امروز آن را انقلاب زمستانی می‌نامیم و دقیقاً در اول دی‌ماه رخ می‌دهد.

در تخت جمشید، این شکوهمندترین بنای هخامنشی، یلدا با جلالی خیره‌کننده برگزار می‌شد. در تالارهای صد ستون، آتش‌های مقدس در مشعل‌های زرین می‌سوخت و نمایندگان بیست و هشت قوم تابع شاهنشاهی، از مصریان تا هندیان، در این جشن باشکوه شرکت می‌کردند. موبدان در معابد، اوستا می‌خواندند - متونی که کهن‌ترین بخش آن، گاتها، سروده‌های خود زرتشت است. این سرودها، با زبانی شاعرانه و رمزآلود، از نبرد اهورامزدا و اهریمن، نور و تاریکی سخن می‌گفتند.

در عصر ساسانی، یلدا به اوج شکوه خود رسید. در آتشکده‌های بزرگ، موبدان آتشی ویژه می‌افروختند که نگاهبانانی ویژه داشت و تا طلوع خورشید می‌بایست فروزان می‌ماند. سفره یلدا در این دوره، به یک نمایش نمادین کامل از رازهای هستی تبدیل شد: انار با دانه‌های سرخش، نماد صدها خورشید کوچک در دل شب بود؛ هندوانه با قرمزی درونش، یادآور گرمای خورشید در سردترین شب سال؛ سنجد نماد عشق و خرد؛ و آجیل، تجلی برکتی که زمین در گرم‌ترین روزهای سال به ما هدیه می‌دهد.

پس از ورود اسلام به ایران، یلدا معنایی چندلایه‌تر یافت. حکیمان و عارفان ایرانی، از خیام و مولوی تا حافظ و سعدی، رمز و رازهای کیهانی را در اشعارشان گنجاندند. فال حافظ در شب یلدا به سنتی ماندگار تبدیل شد - این فال‌گیری، تنها یک سرگرمی نبود؛ بلکه راهی بود برای پیوند زدن روح انسان با حکمت جاودانه‌ای که لسان‌الغیب در غزل‌هایش پنهان کرده بود.

یلدا نه تنها به عنوان یک سنت کهن، بلکه به عنوان یک فلسفه زندگی چهار هزار سال دوام آورده است. این آیین به ما می‌آموزد که در تاریک‌ترین لحظات زندگی، امید به روشنایی را نباید از دست داد. این همان خرد ژرف نیاکان ماست که در قالب جشنی باشکوه به ما رسیده است.

در عصر حاضر، که فناوری و سرعت بر زندگی ما حاکم شده، می‌توانیم معنایی نو به این میراث گرانبها ببخشیم. سامانه 'به مهربانی' فرصتی استثنایی فراهم کرده تا در این شب کهن، که نماد پیروزی نور بر تاریکی است، دست یاری به سوی دانش‌آموزان کم‌برخوردار دراز کنیم و چراغ امید را در دل‌هایشان روشن نگه داریم.

بیایید امسال، در شبی که نیاکان ما زایش دوباره مهر را جشن می‌گرفتند، ما نیز زایشی دوباره را رقم بزنیم - زایش امید در دل کودکانی که شاید سفره‌شان کمتر رنگ و بوی یلدا را به خود دیده است. همان‌طور که خورشید پس از یلدا دوباره متولد می‌شود و روزها رو به بلندی می‌گذارد، می‌توانیم با مهربانی‌مان، امید را در دل کودکان سرزمین‌مان دوباره متولد کنیم.

این است راز جاودانگی یلدا: پیوند زدن خرد کهن با نیکوکاری امروز، و تبدیل تاریک‌ترین شب سال به سپیده‌دمی روشن برای آینده‌سازان این مرز و بوم. در این شب باستانی، بیایید چراغ مهر را در دل‌هایی روشن کنیم که شاید بیش از همه تشنه روشنایی‌اند. باشد که این شب کهن، آغازی باشد برای فردایی روشن‌تر برای همه فرزندان این سرزمین.

? شب یلدایتان پر از مهر و روشنایی ?

https://bemehrbani.com/

? شب شعر حافظ در آبپخش برگزار شد

جلسه ۴۱۳ انجمن دوستداران حافظ با همکاری مؤسسه خیریه دارالاکرام و کتابخانه مهر عاطفه، سه‌شنبه ۲۷ آذر در شهر آبپخش برگزار شد.

در این نشست که از ساعت ۱۹ در محل کتابخانه مهر عاطفه آغاز شد، دکتر عبدالله رضایی به شرح و تفسیر غزل شماره ۳۹۵ حافظ با مطلع "گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن، یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن" پرداخت.

این نشست ادبی با حضور علاقه‌مندان به شعر و ادب پارسی در کتابخانه مهر عاطفه شهر آبپخش استان بوشهر به انجام رسید.

#شب_شعر_حافظ
#دارالاکرام

https://bemehrbani.com/

? دورهمی کتاب‌خوانی در دارالاکرام خمین

دارالاکرام خمین هفته‌ی گذشته روز پنجشنبه ۲۲ آذرماه، میزبان دورهمی جذاب کتاب‌خوانی با حضور دانش‌آموزان پایه چهارم ابتدایی بود.

در این برنامه که با هدف ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی برگزار شد، فعالیت‌های متنوعی از جمله:

• چالش‌های خلاقانه نقاشی
• تمرین‌های تقویت تمرکز
• کتاب‌خوانی گروهی

دانش‌آموزان در پایان برنامه به خواندن کتاب "آخرین زاغ بور دشت بزرگ" پرداختند.

این رویداد در راستای اهداف آموزشی و فرهنگی دارالاکرام و با استقبال گرم دانش‌آموزان برگزار شد.

#دارالاکرام_خمین

https://bemehrbani.com/

کارگاه آموزشی حقوق بشر، حقوق شهروندی و حقوق کودک
مختص دانش آموزان دوره متوسطه (اول و دوم) و والدین ایشان

در کارگاه حقوق کودک و نوجوان می‌آموزید که حق دارید در محیطی امن درس بخوانید. می‌توانید با معلم یا مشاور صحبت کنید، زیرا آن‌ها مسئول حمایت از شما هستند. حتی داشتن شناسنامه نیز یکی از حقوق مهم شماست، چون بدون آن نمی‌توانید به مدرسه بروید یا از خدمات دیگر استفاده کنید.
برای دفاع از حقوق خود، ابتدا باید آن‌ها را بشناسید، سپس با بزرگترها صحبت کنید و در صورت نیاز از نهادهای حمایتی کمک بگیرید. رفتار محترمانه و همکاری با دیگران نیز می‌تواند در دفاع از حقوق مؤثر باشد.

تاریخ برگزاری:
جلسه اول: پنجشنبه ۱۰ آبان
جلسه دوم: پنجشنبه ۱۷ آبان

زمان برگزاری: ساعت ۱۰ الی ۱۳ - با استراحت بین کلاس

محل برگزاری:
آنلاین در لینک زیر
https://www.skyroom.online/ch/darolekram/amozeshi

حضور برای عموم آزاد است.

این ویدئو را گلنسا برایمان فرستاده و تشکر کرده است...

راستش را بخواهی این ما هستیم که باید از تو تشکر کنیم برای اینکه ما را به یاد خودمان می‌آوری و زندگی را برایمان نور می‌بخشی!

#دارالاکرام_خاش

دوست داری چه کاره بشوی؟

«وقتی بزرگ شدی دوست داری چه کاره بشوی؟»
پسر گفت: «دوست دارم آدم مهربانی بشوم.»

پسر پرسید: «به نظرت موفقیت چیست؟»
موش کور پاسخ داد: «دوست داشتن.»

موش کور گفت: «از ناب‌ترین محبت‌ها یکی این است که به خودت مهر بورزی.»

«ما معمولاً در انتظار محبت می‌مانیم... در صورتی که می‌توانیم همین الان مهر ورزیدن به خودمان را آغاز کنیم.»

«اغلب اوقات دشوارترین کسی که می‌توانی ببخشی‌اش خودت هستی.»

پسر گفت: «گاهی احساس گم‌گشتگی دارم.»
موش کور گفت: «من هم این‌طوری‌ام. ولی ما دوستت داریم، و دوست داشتن برایت خانه و سرپناه می‌سازد.»

پسر پرسید: «چه زمانی از همیشه قوی‌تر هستی؟»
«وقتی جرأت نشان دادن ضعف‌هایم را داشته باشم.»

پسر گفت: «گاهی می‌ترسم شماها بفهمید که من یک آدم معمولی‌ام.»
موش کور گفت: «عشق ازت نمی‌خواهد که غیر معمولی باشی.»

اسب گفت: «هیچ چیزی بر محبت چیره نمی‌شود. محبت آرام در دل همه چیز می‌نشیند.»

اسب گفت: «ما از فردا خبر نداریم. هر آنچه باید بدانیم همین است که یک‌دیگر را دوست داریم.»

پسر آهسته گفت: «من فهمیده‌ام که چرا ما اینجاییم... تا یکدیگر را دوست داشته باشیم.»

«گاهی هر آنچه به گوشَت می‌‌رسد نفرت است و دشمنی. اما در این جهان مهر و محبت بیشتر از آن چیزی است که تصورش را می‌کنی.»

◽️(پسر، موش کور، روباه و اسب، چارلی مِکسی، ترجمهٔ احسان کرم‌ویسی، انتشارات پرتقال، ۱۴۰۲)