تو برای شناخت پیدا کردن از آدم‌ها ناچاری یک بها و حتی تاوانی رو بدی پس تا اینجاش رو نمیشه کاریش کرد و مجبوری به یک سطحی از آسیب خوردن تن بدی ولی اگه بعد از شناخت باز هم درس نگرفتی و مسیر قبلیت رو ادامه دادی، حالا دیگه داری به دنیا میگی که حق و لیاقت من همینه، که باهام اینطوری رفتار بشه.

اندوه ما از این نبود که زخم می‌خوردیم
بخاطر این بود که از کسانی زخم می‌خوردیم که در آغوششان گرفته بودیم !

ما مقصر هیچکدوم از آسیب‌هایی که توی زندگیمون خوردیم خودمون نبودیم، اما مسئولیت خوب کردن زخماش رو همیشه خودمون تنهایی به دوش کشیدیم، پس نپرس چرا خسته‌ای‌.

من واقعا نباید وابسته هیچ انسانی باشم، خانواده، دوست، پارتنر، هر کی، کوچیکترین تغییر رفتارشون میتونه نابود و افسرده‌ام کنه.

حالم از این روزا خوب نیست. از خستگیایی که هرچی میخوابم درست نمیشه و از بغضایی که هرچی گریه میکنم تموم نمیشه.

‏ترن آن؟
‏«یه دوش بگیرم حاضر شو میام دنبالت»
‏هم خبر از تمیزی میده، هم بیرون و گشت و گذار، هم وقت کافی برا آماده شدن.

‏آدم‌هایی که سر کوچیک‌ترین کاری که واسشون انجام می‌دی، قدردانی می‌کنن و نشونت میدن که حضورت چقد براشون ارزشمنده، برام ده هیچ از بقیه جلوترن.