در آغوش بگیر مرا و امیدم بده به روزهای خوب؛

شاید این تلخ ترین تابستونی بود ک دیدم...
پر از اتفاق های بد بود برام ،امیداروم دیگه تکرار نشه?

اضطراب برای هر موضوع مهم و غیر مهم با من زاده شده، من رو رها نمی‌کنه.

‏دروغ چرا تک تک سلولام دلتنگتن ولی دیگه نمیخامت...

نیم ساعته نشستم رو تخت و پلی لیست قدیمیم پلی می‌شه. بعضیاشون با تصویر از جلوی چشمم رد می‌شن، بعضی ها صدا، بعضی ها کلمات تلخ. کلماتی از آدم هایی که دیگه نیستن ولی من موندم و خاطرات و موسیقی.

اگر گرمای الان جنوب رو می دیدید
بازم می‌گفتید حبیبی کام تو جنوب!؟?