? بدترین کنترل دیگران از نظر روانشناسی :

۱. گسلایتینگ (Gaslighting)تصور کنید فردی به بصورت روش‌مند شما را متقاعد کند که حافظۀ شما اشکال دارد، احساسات شما نادرست است و انسان واقع‌بینی نیستید. این یعنی تلاش عامدانه برای بهم ریختن و فکر و ذهن دیگران که اصطلاحا گسلایتینگ نامیده می‌شود.
رفتاری که در جریان آن، فردی بطور سیستماتیک، بذر شک و تردید دربارۀ واقعیات را در ذهن دیگری می‌کارد و او را وادار می‌کند درک، حافظه و حتی عقل خود را زیر سوال ببرد.
این تاکتیک از فیلم «1944 Gaslight» سرچشمه می‌گیرد؛ جایی که شوهری همسرش را آنچنان تحت تاثیر قرار می‌دهد تا اوباور کند که عقلش را ازدست داده!
تاکتیک به طرز نگران کننده‌ای در روابط سمّی رایج شده و یک شکل موذیانه‌ای از شکنجه روانی است. در موارد شدید، فرد مهاجم حتی می‌تواند قربانی خود را متقاعد کند که کل وقایع ساختگی هستند و به این ترتیب منجر به سردرگمی عمیق عاطفی در او و ایجاد «شک به خود» می‌شود.
قربانی ممکن است فکر کند که «آیا واقعاً این را گفتم؟ آیا من بیش از حد واکنش نشان می‌دهم؟». نه، شما مشکلی ندارید. «گسلایتینگ» در بدترین حالت خود، نوعی دستکاری عاطفی است؛ زیرا به آرامی اعتماد به نفس فرد را از بین می‌برد و فرد برای همیشه به مهاجمی که افکار او را دستکاری کرده، وابسته می‌ماند.
۲. بمباران عشق (Love Bombing)
اگر در رفتار «گسلایتینگ» دستکاری افکار به آهستگی انجام می‌شود، در رفتار «بمباران عشق» عکس آن است. این رفتار زمانی دیده می‌شود که شخصی در مراحل اولیه یک رابطه، با هدف به دست آوردن کنترل طرف مقابل، توجه و محبت و تمجید بیش از حدی را نسبت به او نشان می‌دهد.
اما واقعیت آن است که همۀ آن خیره شدن‌های عاشقانه و دیدارهای غافلگیرکننده با گل، «عشق» نیست بلکه تلاش برای کنترل شماست و به محض اینکه شما به دام عشق او افتادید، احساسات او شروع به عقب‌نشینی می‌کند و شما را در حالی ترک می‌کند که مانند یک معتاد محتاج عشق و تماس با او شده‌اید.
این تاکتیک روانشناختی، معمولاً هم در روابطی دیده می‌شود که یک نفر به دنبال سوءاستفاده از طرف مقابل است، و هم در برخی فرقه‌ها برای جذب افراد (بله، برخی فرقه‌ها نیز از بمباران عشق استفاده می‌کنند).
در این وضعیت، فردی که به دنبال تسلط است، اوج‌ و فرودهای شدید روحی شما را تنظیم می‌کند و به‌تدریج قربانی را از نظر عاطفی وابسته به خود می‌کند؛ بعد کنترل فرد قربانی بسیار آسان است.
بنابراین باید در قبال رابطه‌ای که خیلی سریع پیشرفت می‌کند، احتیاط کرد.
۳. احساس گناه (Guilt-Tripping)
احساس گناه، احساس بدی است که مثلا هنگامی که ناخواسته پا روی پنجه سگ خود می‌گذارید یا آخرین تکۀ پیتزا را بدون توجه به خواست دیگران می‌خورید، به شما دست می‌دهد. اما برخی با دستکاری این احساس سعی می‌کنند از آن مانند سلاحی علیه فرد قربانی استفاده کنند
«باج‌گیری عاطفی» زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی از احساس گناه استفاده می‌کند تا شما را وادار به انجام کاری کند که خودش می‌خواهد و شما را قانع می‌کند که در قبال خوشبختی‌ با بدبختی او احساس مسئولیت کنید.
جملاتی مانند «بعد از تمام کارهایی که برای تو انجام دادم...» یا «اگر مرا دوست داشتی، باید این کار را انجام می‌دادی...» برخی از راههای کلاسیک باج‌گیری احساسی هستند.
هدف از این کار نیز به دام انداختن فرد قربانی در شبکه‌ای از تعهدات است؛ زیرا تمایل شما به اجتناب از احساس گناه، کنترل کردن شما را آسان‌تر می‌کند.
در این حالت، دستکاری‌کنندۀ احساسات شما، بطور ماهرانه‌ای مسئولیت مشکلاتش را به گردن شما می‌اندازد و شما را سرزنش می‌کند و مطمئن می‌شود که آنقدر درگیر احساس گناه هستید که دیگر نمی‌توانید واقعییت را ببینید .
۴. مثلث سازی (Triangulation)
این اصطلاح نیز برگرفته از فیلم «Mean Girls» است و زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی برای حفظ کنترل بر دیگران، شخص ثالثی را وارد یک درگیری یا یک رابطه پویا می‌کند تا کنترل او را به دست بگیرد.
در این حالت دستکاری‌کننده، مانند کارگردان سریال تلویزیونیِ خودش عمل می‌کند و دیگران بازیگران ناخواستۀ آن می‌شوند.
گاه ممکن است از این راه، دوستان را در برابر یکدیگر قرار دهند یا یک پارتنر پیشین را در یک رابطه فعلی درگیر کنند و به این ترتیب «مثلث سازی» در یک فضای درام رشد می‌کند.
بدیِ رفتار «مثلث سازی» این است که رقابت، حسادت و سردرگمی ایجاد می‌کند و قربانی به جای اینکه از دستکاری کننده ناراحت شود، ناگهان به رویارویی با نفر سوم و تعقیب او می‌پردازد. دستکاری‌کننده هم عقب می‌نشیند و این آشفتگی را تماشا می‌کند.
??....
?@TalareAndisheH

*?«وقتی بی‌عدالتی قانون شود، مقاومت وظیفه خواهد شد.»
?توماس جفرسون
?*?...
?**@TalareAndisheH

?**در مسیر زندگی،
ما خودمان را دوباره و دوباره،
به هزاران لباس مبدل،
ملاقات می‌کنیم.

?یونگ
?از کتاب " استمرار یادآوری تمرین "
??...
?**@TalareAndisheH

?"آزادی"

بر دفتر مدرسه
بر نیمکت قدیمی
بر درختان جنگل
نام تو را می‌نویسم

بر تمامی خاطره‌هایم
با نیروی کلمه‌ها
نام تو را می‌نویسم
آزادی!

?پل_الوار
??...
?@TalareAndisheH

?چگونه جباریت شکل میگیرد؟

مانس اشپربر در کتاب نقد و‌ تحلیل جباریت،

که متنی بسیار روان و جذاب دارد، با تحلیل روانشناختی شخصیت و رفتار جباران، نشان می دهد که جباران به خودی خود جبار نمی شوند بلکه آنها محصول رفتار توده هایی هستند که خلق و خوی جباریت بخشی از وجود آنهاست. برای آن که جباریت و دیکتاتوری برای همیشه از جامعه ای رخت بربندد باید روحیه جباریت توده ها از بین برود

اشپربر نشان می دهد که
چگونه شخصیت روانی یک جبار به تدریج و در طول زمان تحول می یابد و او را از یک زندگی معمولی محروم می کند به گونه ای که جبار به تدریج دچار سادیسم (دیگر آزاری) و در مراحل بعدی دچار مازوخیسم (خودآزاری) می شود.

در واقع از نظر اشپربر، جباران بیمارانی هستند که بیماریشان در هیاهوی توده ها، برای خودشان و برای دیگران مخفی می ماند و به همین علت فرصت درمان نیز از آنها ستانده می شود.

اشپربر با دسته بندی انواع ترس نشان می دهد که جباران دچار «ترس تهاجمی» هستند و در واقع بخش بزرگی از رفتار آنها ناشی از این نوع ترس است. اشپربر معتقد است :
اعتیاد به دشمن تراشی و ایده «دشمن انگاری هر کس با ما نیست» از سوی جباران محصول ترس عمیقی است که در وجود آنها نهفته است.

او از قول افلاطون می نویسد
«هر کس می تواند شایسته صفت شجاع باشد، الا فرد جبار». و
بعد خودش به زیبایی و با تحلیل روانشناختی نشان می دهد که این سخن افلاطون چقدر دقیق است. در واقع نشان می دهد که جباریت ویژگی است که جایگزین فقدان شجاعت می شود.
و این رفتار در همه سطوح قدرت (پدر، معلم، رئیس اداره، پلیس محله و ….) نمود دارد.
اما وقتی احاد توده های شخصیتاً جبار در عالم واقع با یکی از جباران همراهی می کنند و او را حمایت می کنند، از او یک حاکم به تمام معنی دیکتاتور می سازند.

اشپربر نشان می دهد که
چگونه ترس در طول زمان به نفرت تبدیل می شود و آنگاه توده ها برای ارضای حس نفرتشان از عده ای، جباری را یاری می کنند تا آنان را نابود کند. و بعد دوباره زمانی می رسد که توده ها به علت نفرت از همین جبار، او را به کمک جبار دیگری به چوبه دار می سپارند.
او به زیبایی نشان می دهد که
چگونه جباران با ساده کردن مسائل پیچیده زندگی، راه حل های عامه پسند ـ اما غیر قابل اجرا ـ می دهند و اصلا هم نگران عدم قابلیت اجرای این ایده های خود نیستند
چرا که آموخته اند وقتی راه حلشان به نتیجه نرسید به راحتی می توانند با انداختن مسئولیت این ناکامی به گردن دیگران (دشمنان فرضی)، این ناکامی را تبدیل به فرصتی کنند تا نشان دهند که دشمنانشان چقدر قدرتمنداند و نمی گذارند تا آنها به اهدافشان برسند.

اشپربر البته تحلیلش را معطوف به شخصیت سیاسی خاصی نمی کند اما برخی مثالهایش را از رفتار دیکتاتورهای زمانه اش (استالین و هیتلر) می آورد.

با این حال، زیبایی این کتاب به این است که وقتی نام هیتلر  و استالین را حذف می کنیم و نام هر دیکتاتور دیگری را می گذاریم می بینیم چقدر تحلیل تازه است، گویا اشپربر آن را همین دیروز و برای تحلیل رفتار دیکتاتورهای این زمانه نوشته است.
اشپربر معتقد است اعتیاد به دشمن تراشی و ایده «دشمن انگاری هر کس با ما نیست» از سوی جباران محصول ترس عمیقی است که در وجود آنها نهفته است.

دیکتاتورها بر امواج ناآگاهی سوار می شوند.
??...
?@TalareAndisheH

?مستند علمی :
"آیا جهان بیشتر از 3 بعد دارد؟"
  قسمت 4
این قسمت : تفاوت ابعاد، سرن

آیا سفر به درون ابعاد دیگر امکان پذیر است؟
??....
?@TalareAndisheH

?**نامه آبراهام_لینکلن به معلم پسرش !

به پسرم درس بدهید؛
او باید بداند که همهٔ مردم عادل و صادق نیستند، اما به پسرم بیاموزید که به ازای هر شیاد، انسان صدیقی هم وجود دارد.
به او بگویید، به ازای هر سیاستمدار خودخواه، رهبر جوانمردی هم یافت می‌شود.
به او بیاموزید که در ازای هر دشمن، دوستی هم هست.
می‌دانم وقت می‌گیرد، اما به او بیاموزید اگر با کار و زحمت، یک دلار کسب کند، بهتر از آن است که جایی روی زمین پنج دلار بیابد.
به او بیاموزید که از باختن پند بگیرد؛ از پیروز شدن لذت ببرد.
?*?...
?*@TalareAndisheH