از آدمى كه هيچ وقت هيچ اشتباهى نكرده بترس. یعنی تو زندگیش هيچوقت كار جديدى رو امتحان نكرده. یعنی این همه مدت از زندگیش گذشته ولی هنوز‌ که هنوزه داره طبق جریان جامعه جلو میره. یعنی تا حالا هیچ وقت نشده خواسته‌ای داشته باشه که اونو از بقیه افراد متمایز کنه. یعنی نشده بخاطر امتحان کردن یه راه جدید که مرسوم نیست سرزنش بشه. یعنی تا حالا نجنگیده. داد و فریاد نزده تا به خواسته‌اش برسه. همیشه همون بچه‌‌ای بوده که زدن تو سرش و بهش راه دادن تا کار انجام بده. راه دادن! راه پیدا نکرده! راه‌حل نساخته! از خودش چیزی نداره! انقدر دیدم آدمایی که به جای تشویق! خودشون رو بخاطر اشتباهاتشون سرزنش میکنن!! فکر‌ میکنن‌ اشتباه کردن، اشتباهه! غلطه. زشته. اشتباه نکردن، درسته! خوبه! اشتباه نمیکنن تا تشویق بشن. تا بقیه بیان و ازشون تعریف کنن. حالا حرف من چیه، من چی یاد گرفتم؟ به زندگیم‌ اشتباه می‌پاشم به مقدار لازم. بقیه نیمه خالی لیوانو میبینن و میگن ممکنه تا آخر عمرم تاوان اون اشتباه رو پس بدم، ممکنه پشیمونیش تا ابد بمونه برام. ولی من نیمه پر لیوانو تماشا میکنم، در عوض.. اونقدری از اون اشتباهم درس میگیرم که دیگه هیچ وقت تکرارش نمی‌کنم. هر مسیری که بدونم مربوط به اون راه میشه رو با احتیاط بیشتری میرم. ولی تو چی؟ اشتباهی نکردی، درسی هم نگرفتی، نه از آدما، نه از زندگیت. میدونی کدوم راه درسته؟ کدوم یکی غلطه؟ یه جایی گیر کنی میتونی از پسش بر بیای؟ نه. ولی من با اشتباه گلاویز شدم، درگیر شدم، اون زد و من فقط ضربه خوردم، اوایل نتونستم هيچ دفاعی کنم، هر چقدرم تلاش کردم اوضاع رو درست کنم‌ نشد که نشد. وقتایی که میخواست بد بشه، بد میشد، چه من میخواستم چه نمیخواستم. ولی در عوضِ تمام اون اتفاقات یه چیزی گرفتم.. اونم تجربه بود. همین کلمه پنج حرفی ساده به مرور زمان مدام بیشتر و بیشتر میشه و اشتباهات منو کمتر و کمتر می‌کنه. همینه که تو دهه ۳۰ تا ۴۰ سالگی مارو از هم تمایز میده. تو دهه ۲۰ سالگی که همه اشتباه میکنن، بایدم بکنن، اما ببینم از اینجا به بعد کی بیشتر دووم میاره.
-نسوری

هرچقدر جلوتر میرم بیشتر میفهمم که Private نگه داشتن زندگی چقدر مهمه. لازم نیست همه بدونن توی زندگیت چخبره، پس جلوی دهنتو بگیر.

هیچکس نمیفهمه، بعضی‌ها چه عذابی رو تحمل میکنن تا آروم به نظر برسن.

_NEW✨️

دلت نگیره‌ خب!؟
پاشو، خودتو بتکون
رشد کن و ریشه بده 🌱.

این بی‌کلام مال توئه.

خودت رو اذیت نکن. نترس. فکر هم نکن. تهش بالآخره یک چیزی می‌شه دیگه. درست می‌شه. بهتر می‌شه. یک کاری می‌کنی. غصه‌ی الکی نخور؛ فایده نداره. فکر کردن و اذیت شدن و ترسیدن و غصه خوردن هیچ فایده‌ای نداره. قدم بزن. بهتر می‌شی. تو تنها کسی نیستی که از موضوعی رنج می‌بری. همه‌ی آدما در همین لحظه از موضوعی رنج می‌برن.

تو حق نداری کسی رو قضاوت کنی که کل زندگیش رو ندیدی، روزای سختش رو حس نکردی، از نزدیک شاهد هیچی نبودی. تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی. تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته. شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته، ولی «قضاوت» بدترین تصمیمیه که تو گرفتی.

از شکستن نترس؛ این تجربه‌هاته که بهت عمق می‌ده.

از شکستن نترس؛ این تجربه‌هاته که بهت عمق می‌ده.

تلاش کن تا زندگیت بشه
یه سبک زندگی.

#ذهنی_زیباتر_از_چهره