مهم نیست بیاین یه کم لپ ببینیم

فقط یه دوران کوتاهی تو بهاره که هم هوا خوبه و اذیت نمیشی هم افسرده کننده نیست

لعنت به پاییز و زمستون. و تابستون

باز دوباره برگشتم به اون حالتی که محله و اطراف خونمون به شدت برام دلگیره. با داداشم کومان دیدیم و کلی خندیدیم، بعد ویدیوهای مسخره بازی که با دوستاش گرفتنو نشونم داد و همه چی اوکی بود تا رسیدیم به اونا که پایین جلو در ساختمون گرفته بودن. یهو دلم به شدت گرفت و حالم بد شد

نمیدونم درک میکنی چی میگم یا نه ولی
مودم اینجوریه که یهو به خودم میام میبینم
باز دارم برای چیزی که قبلا چندبار کامل
پذیرفتم و کنار اومدم باهاش غصه میخورم.

دیگه نمیشینم اورثینک کنم که عه چرا آخه مگه من چیکار کردم و حیف و فلان. حتی شما دوست عزیز

جدی پلن اینه از این به بعد. هر کی یه قدم اومد جلو منم یه قدم میرم جلو
هر کی یه قدم دور شد به درک، بره بمیره، من صد قدم ازش دور میشم که دیگه بخوادم نتونه برگرده

به درک که هیشکی منو دوست نداره عوض منم هیشکیو دوست نمیدارم و از همه متنفر خواهم بود