‏اون موقع که همه از موی بلند مینوشتن، من عاشقِ تو
با اون موی کوتاهت شدم.

‏سیگار صورتی که پلی میشه انگار میوفتم توی یک گودال عمیق، گیر میکنم بین نورهای آبی، K و LSD، سردرد صبح جمعه، زیر فشار گذشته قلبم میگیره اما همچنان زیر لب زمزمه میکنم اینجا باز دم صبحیم و سیگار صورتی.

من میبوسمت جلوی هرکسی که فکر میکنی از من خوشش میاد.

تو رفته‌ای،
تو از دست رفته‌ای،
و هربار از خیابان برمی‌گردم،
خاک گورستان روی کفش‌هایم مانده‌است.

اسمم را فراموش می‌کنی؛
ولی با حافظه‌ی لب‌هایت
چه خواهی‌کرد؟
و از من به کجا خواهی‌ رفت؟
وقتی پوستت آغشته‌ی من است؟

غروب‌ها به خانه‌ات برگرد
به قلب تاریکم.

فكر می كنم يكى از بهترين حساى دنيا اينه كه يه نفر خيلى واضح بهت نشون بده كه چقدر براش مهمى.

اگه چنلُ چک میکنی، میخوام بگم که مراقب خودت باش.

خاطرات تو از یادِ من نمیره
کسی دیگه عشقو یادِ من نمیده...

یه روز یه جایی دستتو می‌گیرم می‌چسبونمت سینه دیوار و بهت می‌گم
حق نداشتی بهم حسی بدی که حس کنم خوب و کافی‌ام؛
حق نداشتی دوسم داشته باشی وقتی دوست داشتنی نبودم؛
حق نداشتی کاری کنی خودم و دوست داشته باشم به زور؛
وقتی متنفر بودم از خودم، وقتی بلد بودم با تنهاییم زندگی کنم.
حق نداشتی اره، چون هرچیزی که بهم می‌گفتی رو روز اخر خلافش و به زبون اوردی...
چه اصراری بود بهم حسی بدی که احساس کنم کافی‌ام؟!
چه اصراری بود کاری باهام بکنی تا دوباره یادم بره چجوری باید با تنهاییم زندگیم رو بگذرونم؟!
که بعدش بشینم رو زمین و اشکام و خودم پاک کنم و به خودم بگم چرا فکر کردم تو همونی هستی که دوستم داری!
و بری برای همیشه.

درسته پروفتو هاید میکنی ک دیگه نبینمت، با گالریم ک پر از عکسای توعه میخوای چیکار کنی؟

نه خواب داریم، نه زندگی
این چه وضعیتیه