@ResPublica1401

@ResPublica1401

«باید ادامه بدهی
نمی‌توانم ادامه بدهم،
ادامه‌ خواهم داد»

ساموئل بکت، نام‌ناپذیراگر از ۱۴۰۱، از «قیام ژینا»، فقط یک خطاب مانده باشد که همچنان و هنوز ‌فرامی‌خواند، به‌حتم باید همانی باشد که با اداشدن‌اش در آن روزهای شگفتْ به‌ناگهان توجه همگان را به خود جلب کرد تا روی بگردانند و خود را مخاطب ندای آن تشخیص دهند: «سفر چرا؟ بمان و پس بگیر». البته که این خطابْ امروز دیگر آن کشش، قدرتِ اقناع و شورِ مبارزاتی‌ِ سال یک را ندارد و به طرز محسوسی از انرژی کنشگرانه‌ش کاسته شده است (هرچه باشد ما در زمانه‌ی فروکش جنبش زندگی می‌کنیم) اما اتفاقاً موضوعیت آن از هر زمان دیگری بیشتر است: درست در زمانه‌ای که کثرتی از آدم‌های جنبش از «راه آزادی» پا پس می‌کشند – از سر ناامیدی، استیصال، فرسودگی، ترس، خستگی یا هر علت همدلی‌برانگیز یا نابسنده‌ی دیگری – و به ادامه‌ی مسیر شک می‌کنند (از خود می‌پرسند «ارزشش را دارد؟»، «اصلاً شدنی است؟»، «آخرش که چه؟»، «چرا من؟») و ترجیح می‌دهند میدان را به هر دلیلی ترک کنند (عقب می‌کشند، بی‌تفاوت می‌شوند، رها می‌کنند، به کار و زندگی بازمی‌گردند، در یک کلام: ادامه نمی‌دهند)، درست در چنین موقعیتی است که آن خطاب براستی معنای خودش را پیدا می‌کند. در وضعیتی که کمتر کسی ادامه می‌دهد [۱]، خطابِ «ادامه بده» احتمالاً درخورترین نهیبی است که می‌تواند از قلبِ تاریخ برخیزد تا آدم‌ها را فرابخواند، فرابخواندشان که در میدان «بمانید»، که در این راه پایداری کنید، که زخم‌هایتان را بلیسید، که شکست‌هایتان را تیمار کنید، که مصائب را به اتکای دوستان‌تان تاب آورید؛ و ادامه بدهید، حتی اگر ادامه‌دادن ناممکن باشد.

[۱] و کیست که نداند آن اندک آدم‌هایی که ادامه می‌دهند میخ‌های زمین‌اند؟

@ResPublica1401

اما کدام قانون؟

مدتی است که لفظِ «قانون» برای لحظه‌ای هم از دهانِ حکومتی‌ها نمی‌افتد. مثل کودکی که به تازگی یکی، دو کلمه یاد گرفته و ولع دارد که همه‌‌ی چیزهای دور و برش را با همان یکی، دو کلمه‌ی تازه‌آموخته صدا بزند، حکومتی‌ها هم هر کجا که می‌رسند، چه در خیابان باشد چه در دانشگاه، چه در کافه و مدرسه و سینما و بیمارستان باشد چه در کنسرت و استادیوم و همایش و جشنواره و هر کجای دیگر، برای‌مان درباره اینکه «قانون قانون است»، که «همه‌جای دنیا قانون دارد»، که «باید به قانون احترام گذاشت»، که «بدون قانون سنگ روی سنگ بند نمی‌شود» و غیره و غیره حرافی می‌کنند. و خُب، این واقعاً جالب است. اما جالب‌تر اینکه آنها اصلاً نمی‌دانند قانون چیست...

@ResPublica1401

Telegraph

اما کدام قانون؟

مدتی است که لفظِ «قانون» برای لحظه‌ای هم از دهانِ حکومتی‌ها نمی‌افتد. مثل کودکی که به تازگی یکی، دو کلمه یاد گرفته و ولع دارد که همه‌‌ی چیزهای دور و برش را با همان یکی، دو کلمه‌ی تازه‌آموخته صدا بزند، حکومتی‌ها هم هر کجا که می‌رسند، چه در خیابان باشد چه در…

@ResPublica1401

خواندن «پدیدارشناسی روح» هگل، جلسه‌ی بیست‌‌ونهم، شرح‌وبسط پاراگراف‌‌های ۵۷ و ۵۸:

@ResPublica1401

@ResPublica1401

خواندن «پدیدارشناسی روح» هگل، جلسه‌ی بیست‌‌وهشتم، شرح‌وبسط پاراگراف‌‌های ۵۵ و ۵۶:

@ResPublica1401

@ResPublica1401