صداٰش نبضِ زندڱیمہ...

يہ روزے يڪے يہ جورے نگاهـٺ ميڪنہ
انگار ڪہ ٺـو بهٺـرين چيز ٺـو دنيايے...
این نگاه‌ها همیشہ از سمـٺ اونیہ ڪه قبل از ٺـو نگاهش و خرج ڪسے نڪرده...
قدرشو بدونید🤍

شما عشـق بے نظیر منے 🤍****

تو طرف من باش ، من عشقمو ثابت میکنم
صد بار برگردم عقب باز انتخابت میکنم"
دورت بگردم🤍

این من و شماٰ نیسٺیم ڪہ ٺصمیم میگیریم براٰے زیارٺ ڪربلا یا روضه و مراسم ، ڪِے بریم و چطورے بریم..
از مدٺهاٰ پیش‌ٺر، با دواٺے مطهر، روے لوحۍ منوّر، اسمِ هر ڪہ مشرف یا دعوٺ میشہ رو آقا ابوفاضل سردارِ ارباب نوشٺن و پاے این طومار مُهـرِ سیدالشهـدا خورده.

مثل امشبے ڪہ شب جمعہ‌سٺ و ملائڪ فرود اومدن بہ زمیـن بین الحـرمین و  بر اساس طوماٰرے ڪہ دسٺشون دادن، محلے براۍ نشسٺن هر زائر مشخص ڪردن و گفٺن:{اینجا قراره فلانے فرزند فلاٰنے بیاد و بنشینہ، زیر قدمش بال و پر باز ڪنید ڪہ محبِ و زائرحسینِ «ع»}

+از شب جمعہ بیست و دوم آذر ماه، بین‌الحرمیـن

پناه آخر دنیاست عباس

روزگاٰر، غریب نیسٺ عزیزم!
ٺو ڪہ با منے،
هیچ ڪسے، هیچ‌ڪجا،
با من غریبہ نیسٺ.
بہ هر ڪجاٰ برویم آنجا خانہ‌ے ماسٺ.
همہ‌ڪس ٺویے،
چراغ‌ِ عشق روشن‌
و آسمان نزدیڪ اسٺ.
ٺنم،
و همہ‌ے وجودم بوے ٺو را میدهد.
ٺو اینجایے؛
شعلہ‌اۍ ڪوچڪ میانِ دلم.
و  روزگار
براۍ ما غریب نیسٺ....

با تو میخندم با بقیه سردم؛