جمع‌بندی:

۱- با توجه به میزان رای طرفداران جریان موجود و آراء سنتی و هیجانی، تصور اینکه #عدم_مشارکت در #انتخابات #ریاست_جمهوری به حدی برسد که سبب #مشروعیت زدایی از سیستم شود خیالی واهی و کاملا غیر واقع‌بینانه است.

۲- با توجه به شرایط طراحی شده، عدم #مشارکت منجر به پیروزی جریان موجود با #اکثریت نسبی آراء خواهد شد. وقوع چنین شرایطی دست جریان موجود را برای تبلیغات بازتر و زبان آنها را برای ادعای اینکه اکثریت مردم موافق شرایط فعلی هستند و به #تغییر رای نداده‌اند، درازتر خواهد کرد.

۳- می‌پذیرم که خشم موجب قهر و انفعال و یاس می‌گردد، و طبیعتا توقع اتخاذ تصمیمی بر پایه #منطق و #سیاست از #جامعه_خشمگین، انتظار زیادی است، اما شرایط موجود و آرایش جریانات چنان واضح است که درک آسیب ناشی از این قهر، چندان نیازی به تحلیل‌های منطقی ندارد. این همه بسیج نیروها و امکانات و بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌ها، منابع، رسانه‌ها و تریبون‌ها، شرایط را کاملا شفاف و میزان نگرانی از #مشارکت_بالا را عیان کرده است.

نهایتا اینکه در این اندک زمان باقیمانده برای خودمان، برای نسل آینده و #برای_ایران فرصت ستونی به ستون دیگر را بخریم و با باز نگه‌داشتن دریچه نور و نفس ولو به میزانی اندک، شرایط #بهبود_تدریجی را فراهم آوریم.

#التماس_همراهی
#برای_ایران
#کلورزی #kaloorazi

استدلال دیگری که طرفداران زیادی دارد اینست که هر کس متصدی کرسی #ریاست_جمهوری شود، برای مردم تفاوتی نداشته و در بهبود اوضاع تاثیری نمی‌گذارد. البته گروه‌های مختلفی با ایده‌های متفاوت با این استدلال بر #عدم_مشارکت تاکید دارند.
گروهی بر این باورند که تمام نفراتی که از فیلتر #تایید_صلاحیت گذشته‌اند دست در یک کاسه دارند و تمام این جدل‌ها و جر و بحث‌ها، دعوای زرگری و سیاسی بازی برای جلب مشارکت مردم است. این دیدگاه بیشتر توسط برخی جریان‌های مخالف خارج‌نشین تبلیغ می‌شود. با توجه به شواهد و واقعیات موجود نمیتوان اعتباری منطقی برای این دیدگاه قائل شد. 

عده‌ای دیگر معتقدند #رئیس_جمهور اختیار چندانی نداشته و درنتیجه مرام و مسلک او نمی‌تواند تغییری در روند سیستماتیک جاری کشور ایجاد کند. این تفکر بیشتر توسط جریان‌های خارجی مخالف وجود ایران مستقل و قدرتمند و جریان‌های داخلی مخالف دموکراسی القاء میشود. این جریان‌ها با سوء استفاده از شرایط نامناسب و سرخوردگی‌های اجتماعی ناشی از عملکرد بد سیستم موجود، به ایجاد جو ناامیدی و افسردگی و #انفعال پرداخته و در این راه از خصوصیات کمال‌گرایی و عجول بودن مردم نیز بهره می‌برند. نمونه بارز تاثیر این راهبرد را در انتخابات سال ۱۳۸۴ شاهد بودیم. برای بررسی صحت و سقم این دیدگاه کافیست با کمی انصاف و منطق و بدون احساسات و القائات بیرونی شرایط قبل و بعد از انتخابات سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۹۲ را بررسی و مقایسه کنیم. فضای بسته سیاسی-فرهنگی قبل از دولت #اصلاحات را درنظر بگیرید که اگر #خاتمی برنده #انتخابات نمی‌شد وهمان جریان قبل از او ادامه می‌یافت، اکنون وضعیت به چه شکل بود؟ و یا اگر سال ۱۳۹۲ به جای #روحانی همان جریان فکری #پدیده_هزاره_سوم مستقر می‌ماند، چه وضعیتی برای ما رقم میخورد؟ حتی تصورش هم ترسناک است. بنابراین اگرچه شاید رئیس جمهور نتواند #تغییر فاحشی در روند جاری ایجاد نماید اما می‌تواند با تغییرات کوچک و اصلاحات جزئی سبب #بهبود_تدریجی سیستم شده و یا در بدترین حالت، حداقل از شتاب روند موجود بکاهد.

حواسمان باشد لازمه بقاء #دموکراسی وجود احزاب مخالف در ساختار حکومت است که برای کسب قدرت بیشتر نسبت به رقیب نیازمند جلب آراء مردم بوده و به همین سبب مجبور به تامین بیشتر خواسته‌های مردم باشند. اگر تمام ارکان حکومت برای چند دوره متوالی در اختیار یک جریان باشد به تدریج قدرت مقابله جریان مقابل از بین رفته و احتمال تبدیل شدن به یک حکومت تک حزبی و یا حتی یک حکومت توتالیتر وجود دارد.

خلاصه اینکه خیلی تفاوت می‌کند که چه کسی رئیس جمهور شود.

#برای_ایران

رایج‌ترین استدلال در بین موافقان #عدم_مشارکت، لغو #مشروعیت نظام با عدم مشارکت حداکثری در #انتخابات است. چند نکته مهم را باید به موافقان این استدلال متذکر شد؛ اول اینکه این فرض برای حکومت‌های کاملاً دموکراتیک صادق است که قدرت غالب در اختیار #حزب دارای #اکثریت آراست؛ در حالی که در نظام جمهوری اسلامی فقط بخش‌هایی از بدنه حاکمیت مستقیماً با رای مردم است و در سایر بخش‌های نظام رای مردم بصورت مستقیم تاثیر گذار نیست؛ ضمن اینکه جریانی در ایران وجود دارد که متاسفانه در ساختارهای قدرت نیز نفوذ داشته و قائل به رای مردم نبوده و علی رغم تظاهر به جلب مشارکت، به شدت به دنبال #انفعال و عدم مشارکت غیر خودی ها است. این جریان سودای برقراری حکومت را به جای جمهوری در سر می‌پروراند. عدم مشارکت منجر به افزایش نفوذ و قدرت این جریان شده و آنها را به دستیابی به سودایشان نزدیک‌تر می‌سازد و پایه‌های متزلزل همین مقدار #دموکراسی را سست‌تر می‌کند.
دوم اینکه تفکرات و خواسته‌های بخشی از جامعه ایران با سیستم موجود همخوانی دارد و در نتیجه بر اساس حس تکلیف و برای حمایت از وضع موجود، در تمام انتخابات مشارکت می‌کنند. باتوجه به بافت سنتی و قومیتی موجود نیز بخشی دیگر از جامعه با ایجاد جو هیجانی و یا احساسی به جمع مشارکت کنندگان خواهند پیوست. اگر انتخابات گذشته مجلس را به عنوان یک واقعیت حاصل از گسترده‌ترین عدم مشارکت درنظر بگیریم، میزان مشارکت اختلاف خیلی زیادی با مشارکت در برخی کشورهای دموکراتیک و توسعه یافته ندارد. ضمن اینکه باید این واقعیت را هم درنظر بگیریم که در آن انتخابات به دلیل شرایط موجود جامعه، بیشترین عدم مشارکت صورت گرفته و احتمالا در انتخابات پیش رو با کاهش هیجانات و احساسات، حتی درصورت توافق معترضین بر عدم مشارکت، این میزان مشارکت بیشتر خواهد بود.
نکته آخر اینکه دراین انتخابات  با فرصت پیش آمده ناشی از حضور نماینده‌ای از حزب معترض و مغضوب جریان حاکم و اعلام حمایت بسیاری از جریانات معترض و حتی مخالف از ایشان و با شناختی که از شرایط ایران وجود دارد، بدون شک افزایش آمار مشارکت به نفع مشارالیه، شاخصی مستند و معتبر از میزان #اعتراض به وضع موجود برای تمام تحلیل‌گران داخلی و خارجی خواهد بود.
حواسمان باشد که همسویی برخی جریان‌های داخلی و خارجی در تاکید بر این گزاره که «مشارکت به مثابه تایید روند موجود است»، میتواند #بازی_سیاسی حاصل از نگرانی شدید این جریانات از مشارکت گسترده ناشی از فضای ایجاد شده باشد؛ که به منظور ایجاد انفعال و کاهش مشارکت آرای مخالف و معترض به کار گرفته شده است.
#برای_ایران