در نگاه ملانی کلاین هر نوزادی رشد را در دو سطح تجربه می‌کند، او این دو سطح را «وضعیت» نامید و معتقد بود همهٔ ما بین این دو وضعیت در رفت‌و‌آمد هستیم و این دو وضعیت به‌ صورت خطی در روان ما تعریف نمی‌شوند.
کلاین معتقد بود که در تفسیر بیمار باید  کلیت انتقال در وضعیت روانکاوی در نظر گرفته شود.

👈دو وضعیت معرفی‌شدهٔ کلاین:
۱)موضع پارانوئید-اسکیزوئید
۲)موضع افسرده‌وار

💫«موضع پارانوئید-اسکیزوئید» از ویژگی‌های این وضعیت پاره-اُبژه (part-object) بودن، اضطراب پارانوئید و نخستین حالت اضطراب و آرمانی‌سازی اولیه، ایگوِ تکه‌تکه و نامنسجم،
تفکر منفک و عینی، دوپاره‌سازی،
همانندسازی فرافکنانه، انکار، آرمانی‌سازی است، این وضعیت یک تجربهٔ پیش‌اُدیپی دو‌نفره است و با پرخاشگری، طمع، همه‌توانی، رشک، امید کاذب و خودبینی نیز  مشخص می‌شود.

💫 «موضع افسرده‌وار»
با غمگینی، احساس گناه، ظرفیتِ در ارتباط بودن با دیگری، قدرشناسی، تمایل به ترمیم ، امید واقعی و خلاقیت مرتبط است. ویژگی این وضعیت توانایی تحمل حسادت به‌جای حمله و تخریب دیگری است. دوسوگرایی به‌جای دوپاره‌سازی، تجربهٔ همزمان تنفر به همراه عشق، انسجام بیشتر ایگو، کشف واقعیت روانی خود، تمایز میان فانتزی و واقعیت، تثبیت واقعیت‌سنجی،ظرفیت عشق‌ورزی و احترام به دیگری، مسئولیت‌پذیری و کنترل تکانه‌های خود در این زمان تفکر رشدیافته‌تری است. همچنین بستر تعارضات اُدیپی سه‌نفره است. تکلیف رشدی جدید ایگو سوگواری است. تحمل تفاوت، نقص و جدایی شکل می‌گیرد و اضطراب افسرده‌وار در این وضعیت اتفاق می‌افتد. تشدید فرایندهای درون‌فکنانه و کاهش مکانیزم‌های فرافکنانه و کل-اُبژه بودن (Whole-object) از ویژگی‌های این وضعیت است.

چرا میگوییم «انتقال» در روانکاوی؟

به این علت که اصول روانکاوی طوری هست که فرد باید بفهمد که مخاطبش "فردِ روانکاو نیست" بلکه ورای شخصِ روانکاو موجود دیگریهست که عنصر اصلی حیات نفسانی او را تشکیل میدهد.

از نظر فروید، زهرآگینِ غارتگر ما چگونه به یکی از بزرگترین لذات ما بدل شده است؟
چه شده است که از تصویر خودمان بعنوان آبژه، بعنوان آبژه‌های متفاوت و سانسور، اینگونه لذت می‌بریم؟
این اشتیاق به محدودیت، به‌ خفیف‌شدن، به خودنکوهیِ بی‌رحمانه و کین‌توزانه از کجا آمده؟
پاسخ فروید به طرزِ گمراه‌کننده‌ای ساده است؛ ما از فقدان عشق می‌ترسیم، ترس از فقدانِ عشق یعنی منع‌کردنِ بعضی اشکال عشق یعنی عشقِ محرم‌خواهانه، عشق بین نژادهای متفاوت، عشق به همجنس، یا روابط جنسی منحرفانه و از این دست.
این سانسورها و قضاوتها ترغیبمان میکنند باور کنیم که لذتهای ممنوعه‌یِ متخلفانه واقعا همان چیزی هستند که در تمنایشان هستیم.

آدام فیلیپس

همدلی همان‌قدر که میتواند در خدمت رابطه‌یِ متقابل باشد، ممکن است درخدمت سلطه هم باشد.
درحالت اول، همدلی موجب هم‌یاری و اتحاد میشود.
درحالت دوم، همدلی موجب اشکال ظریف بازی خوردن از دیگران میشود.

سرژ تیسرون

علامتِ سلطه، یک احساس ناخوشیِ عمیق و دائمی است.
سلطه فرد بر خودش میتواند مقطعی باشد، مثل شخصی که تحت سلطه‌یِ مواد مخدر( که متاسفانه امروزه در جامعه ما مثلاً بعنوان تفریح ازش استفاده میکنند)، دارو، بیماری یا هیجان خاص مثل خشم، آزردگی و ناامیدی، بی‌رمقی، خستگیِ بی‌دلیل، بدن‌درد و حتی گاهی عشق و نفرت و درنهایت فضای مجازی و... است. البته این موارد میتواند بشکل سلطه دائمی هم قرار بگیرد.
از سوی دیگر، سلطه‌یِ یک شخص روی فرد دیگر هم بعنوان موضع قدرت شناخته میشود.

هرگاه آدمی وجود و روحش را انکار کند و یا بیش از حد تحتِ سلطه‌یِ دیگری باشد، و فضایی تنگ و خفقان را تحمّل کند، نتوانسته برای خودش و در ارتباط با دیگران زندگی کند. بنابراین مورد بدرفتاری حتی با خودش قرار میگیرد.
سلطه همیشه از طریقِ دیگری بر فرد اعمال نمیشود، گاهی سلطه از خودِ فرد بر خودش اعمال میشود.

après coup واپس‌نگری به فرانسه میشود
این واژه‌یِ لکانی، واژه‌ای است که روانکاوان فرانسوی آن را برای ترجمه واژه فرویدی که در ویرایش استاندارد ادیشن deferred action به کار می‌برند.
این واژه بر روشی دلالت دارد که رخدادهای زمان حال، رخدادهای گذشته را در روان بصورت پسین تحت تاثیر قرار می‌دهد، چراکه گذشته در روان تنها بصورت مجموعه‌ای از خاطرات وجود دارد که پیوسته در پرتو تجربه زمان حال بازسازی و باز تعبیر می‌شوند.
آنچه برای روانکاوی اهمیت دارد نه توالی واقعی رخدادهای گذشته آنگونه که بوده است، بلکه روشی است که این رخدادها اکنون در حافظه موجودند و همچنین شیوه‌ای که بیمار آنها را گزارش می‌کند.
از این رو وقتی لکان اظهار می‌دارد هدف روانکاوی "بازسازی کامل سوژه است" (S1,12), روشن می‌سازد که منظورش از واژه‌یِ "تاریخچه" صرفاً توالی واقعی رخدادهای گذشته نیست، بلکه "سنتز زمان حال گذشته" است(S1, 36).
"تاریخچه گذشته نیست، تاریخچه تا انجا مربوط به گذشته است که در زمان حال به تاریخ درآمده باشد"(S1,12).

"دیلن اونز"

کودکان چگونه تلاش می‌کنند با غیبت مادر کنار بیایند؟
غیبت مادر ممکن است با حضورِ خلق افسرده یا هرنوع حالتی که بر کیفیتِ توجه او بر کودکش اثر بگذارد، اتفاق بیافتد.
نزد وینیکات، کودکی که مادری بشدت افسرده دارد ممکن است "حس کند دائماً درحال رها شدن است".
چراکه کودک از مسیر رشدی خود منحرف شده و حس میکند مادرِ دست‌نیافتنی خود را به قیمت سرزندگی و خودجوشی خود، زنده نگه دارد. نمونه این مسئله شیطنت بسیار زیاد و یا بیش فعالی نزد کودکان است.
چنین کودکی ممکن است از طریق زنده نگه داشتن مادر برای خود زندگی بسازد. و در تلاشند تا مادر را با رفتارهای تکانشی خود از خلق افسرده بیرون بکشند.

آدام فیلیپس به ما می‌گوید که یکی از مهمترین اهداف روانکاوی در این است که روانکاو و بیمار را قادر کند تا از معاشرت با یکدیگر لذت ببرند.
درنهایت آنچه در روانکاوی تحلیل می‌شود این است که چه موانعی در سر این راه وجود دارد که افراد نمی‌توانند از معاشرت لذت ببرند، همین.

درنهایت گرین میگوید:
فرد از هرچه هم که بتواند خود را خلاص کند، از طبیعت و ماهیت مفروض خود نمی‌تواند.