to live in someone’s blood.

چراغ به طنابی چنگ می‌اندازد که مشتاق‌تر از هربار، برای قصاصش پیش‌قدم شده.
تمسخر از لبانش حتی به فاصله‌ی نفسی کنار نمی‌رود. درحین مرگ نیشخند می‌زند و گردنش را بالا می‌گیرد، شاید که دیرتر بمیرد.
برایت سیب پوست می‌کنم. می‌گویی: «غم پاییز فراموشی می‌آورد» سیب از شرم کلماتت سرخ می‌شود، خال روی سینه‌ات، خون می‌گرید. نمی‌توانم نگاهت کنم، چاقو آغوش رگ‌هایت را ترجیح می‌دهد.
سخن از دهانم فرار می‌کند و طناب پوست گردنم را می‌خراشد. بالا را می‌نگرم. چراغ قبل از مُردن با تنفر سوسو می‌زند.

? ; این پیام رو فوروارد کنید، نیت (بله یا خیر) کنید تا براتون فال تاروت تک‌کارتی بگیرم و یه‌ توضیح کوتاه هم درموردش بهتون بگم.
Lim:1940 “جوین نباشید نمی‌ذارم”

واقعا نمیشه عاشق ارشین نبود,cause she is 100/100 in everything

امشب از آسمان دیدگانت ستاره است که بر دفتر شعرم می‌بارد و این اختر باران، خون را بر خانه‌ی کاغذی‌مان، می‌پاشاند. دیگر اشک را باور ندارم، از زمانی که دروغ مسیر گونه‌هایت را یاد گرفت و اگر آغاز دوست داشتن، یافتن فریبی بی‌انتها باشد، منم که از بازی عشق، انصراف می‌دهم.
می‌خواستم در روح همیشه سفیدت گم شوم ولی با گذشت چندی بیش از شمار پلک‌هایم، خودم را دور از آغوش تو، مرده، باختم.
حال بگذار در آخرین لحظات زندگانی این چنین برایت بنگارم که انگار کسی به جز ما دمش را باز نمی‌دمد، ولی خب، آینه هربار به من یادآور می‌شود که به جز ما، اویی باقی‌ست.