این روزها ترکیه در ایران چه می کند؟

توجه: (آگاهم‌ که محتمل است نوشته زیر جانم را در معرض خطر قرار دهد، ولی چه کنم‌ که نمی شود سکوت کرد. یاداوری می شود که در سال‌های پیش، از ناحیه وابستگان همین قبیله مورد تعرض کشنده قرار گرفتم. حکم‌دادگاه موید این مطلب است).

به گمانم سازمان اطلاعات ملی ترکیه (میت)با وجود گسترش ابعاد نفوذ دیرپایش در ایران‌، این روزها در پی تحمیل سه هدف اساسی در این دیار است:

۱- به هر قیمت و با هر ابزاری مانع انجام هر نوع گفتگوی ایران- غرب شود.‌ انجام و استمرار گفتگو و احتمال تبدیل آن به مذاکره، خللی بزرگ در طرح و برنامه ریزی درازمدت ترکیه برای آینده ایران است.‌ چنین خطری باید به هر وسیله ممکن‌ از طریق نفوذی های میت برطرف شود؛

۲- تقویت رویکرد کسانی که خواهان تغییر دکترین هسته ای جمهوری اسلامی هستند؛ به منظور آماده سازی فضای بین المللی جهت تهاجم هوایی به تاسیسات و به ناچار کشاندن ایران به جنگ با اسراییل(اشغالگر) با حربه صادق ۳.
از دیدگاه پرزیدنت اردوغان و با وجود شم بسیار قوی فرصت طلبی کم مانند او، بعید است شرایط مناسب کنونی در جهت تضعیف ایران در سال های آتی مجددا بروز کند؛

۳- درگیر کردن بیش از پیش جمهوری اسلامی در جنگ و مشاجره؛ از جمله در میدان های سوریه، لبنان، اسراییل و میدان های بی کران داخلی، به منظور بهره برداری فرصت طلبانه از آن ها و در نهایت تضعیف همبستگی ملی.

من آن چه شرط بلاِغ است با تو می گویم
تو خواه از سخنم پند گیر، خواه ملال

#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

چگونگی آغاز فروپاشی شوروی

فرایند فروپاشی شوروی با جدا شدن ملت ها و سازمان های قمرش آغاز شد. سال ۱۹۸۸ که اتحاد شوروی و مارکسیسم-لننیسم  نفس های آخرشان را می کشیدند، مردم آلمان خاوری موج‌ گونه تصمیم به فرار گرفتند. سپس نوبت جدایی مجارستان و لهستان فرا رسید. این دو ملت پس از چند سال مبارزه مستمر و پیچیده، سرانجام موفق به برگزاری انتخابات آزاد شدند. در این میان ارتش شوروی به آخرین حرکت خود دست زد. تجاوز به لیتوانی. ولی معلوم‌ بود که این حرکت محکوم‌ و محتوم به شکست بود. سهل است که در همین شرایط ارتش سرخ، افغانستان را نیز از دست داد.

فرآیند جدایی ملت های اقماری از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی تند و تندتر شد. آنگولا. موزامبیک، گینه و ... نیز یکی پس از دیگری از دست رفتند.

مسکو در جایگاه مادر سوسیالیسم طراز لنین، توان اقتصادیش را از دست داده بود. چنان که گورباچف به عنوان آخرین رهبر شوروی هنگام سفر به مجارستان، آب پاکی را بر دستان یانوش کادار آخرین رهبر جمهوری سوسیالیستی مجارستان ریخت و اعلام نمود که دیگر مسکو توانایی ارایه هیچ کمکی به بوداپست ندارد. پیامی که متعاقبا به ورشو نیز رسید.

تا جایی که بیاد می آورم فروپاشی رژیم های استبدادی و دیکتاتوری نظامی ماّب‌، ابتدا از حاشیه و پیرامون آغاز شده و پس از از دست دادن اقمار، به سرعت به مرکز می رسد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

مساله تاریخی ایران

دستکم‌ از هنگام تکوین ایران جدید (۱۵۰۱_صفویه) تا کنون، چشمگیرترین نقش حکومت ها در اعتلا و فتور این کهن ملت و کشور، به جهتگیری آنها مرتبط بوده است:

تصمیم گیری استراتژیک؛ یعنی تشخیص درست یا نادرست دشمنان و دوستان در فضای پیرامونی.

مثلا شاه عباس و نادر شاه با شناخت دقیق پیچیدگی های مناسبات در فضای پیرامونی ایران و البته تغییرات آن، موجبات اقتدار ایران و سرپا و توانا ماندنش شدند. ولی غیر از محمد شاه(به غلط آغا محمدخان) شاهان قاجار از فتحعلیشاه تا احمد شاه، نتوانستند دوست و دشمن ایران و ایرانیان را در فضای پیرامونی درک کنند. بنابراین موجبات فروپاشی آن‌ شدند.
به گمانم پهلوی ها، به ویژه استراتژیست های پهلوی دوم نیز به درک خوب چهار فضای پیرامونی ایران نائل شدند: دولت های متخاصم و توانمند در رده استراتژیک(مانند شوروی)، قدرت ها و سازمان های استراتژیک حامی(ناتو و آمریکا)، دولت های کوچک‌ همراه و نیازمند کمک(عمان و...) و دولت ها و سازمان های ضعیف پیرامونی دشمن.

در واقع تا ۱۳۵۷، برای حدود ۱۵۰ سال استراتژی سیاست خارجی ایران، جلب پشتیبانی یک قدرت دریایی، در برابر قدرت قاره ای بود. با این تفاوت که قجر در فهم و اجرای این استراتژی(دریا_غربگرایی) بس ضعیف و بیمار گونه عمل کرد، ولی پهلوی ها در مقیاس بزرگ و جز دستیازی به اشتباهات کوچک، به موقع و درست عمل کردند.

رویکرد استراتژیک جمهوری اسلامی از همان‌ آغازهای تکوین تا کنون، به رغم تلاش در جهت استقلال و خوداتکایی نظامی و...تا جایی که به جهتگیری کلان سیاست خارجی-دفاعی بر می گردد، حاوی ۷ اشتباه مهلک بوده است:
۱- دور شدن‌ از ایالات متحده همراه و همکار قدیمی و در جایگاه توانمندترین دولت تاریخ بشر؛
۲- درگیر شدن مستقیم و رویاروی با اسرائیل (اشغالگر) در جایگاه کشوری غیر همسایه، به جای تقابل غیر مستقیم؛
۳- نادیده انگاری امیال امپریالیست ی درازمدت ترکیه، به ویژه در دوره پرزیدنت اردوغان در باره قفقاز، شمال باختری ایران و آسیای مرکزی؛
۴- ناچیز انگاری بالندگی شگفت اقتصادی -دفاعی ۶ کشور جنوب خلیج فارس؛
۵- گرایش استراتژیک یکسویه به تهدیدگاه وخیزگاه ۲۱۲ ساله ایران در جایگاه همراه و همکار روسیه متجاوز؛
۶- در پیش گرفتن‌ دوستی و همراهی با طالبان‌ دوم. با این که طالب ها خود را دشمن اصلی و درازمدت تاریخی ایران می دانند؛
۷- جهت‌گیری استراتژیک در جهت جلب حمایت ملت های عرب زبان جنوبی و باختری و نادیده انگاری و عدم‌ تمرکز بر خاور و شمال خاوری.

کوتاه آن که چنان چه جمهوری اسلامی به فوریت در صدد تغییر سیاست خارجی در مقیاس استراتژیک مبتنی بر احیای همکاری با آمریکا، ناتو و اروپا، دست کشیدن از درگیری مستقیم با اسرائیل(اشغالگر)، نیفتد، دچار اشتباه دردناک‌ تاریخی و کمتر قابل‌جبران خواهد افتاد. به گمانم‌ سرنوشت و ته نوشت آتی ایران به این تصمیم‌ استراتژیک وابسته و پیوسته است. ماه های پیش رو ترازویی دقیق در جهت سنجش درستی-نادرستی این تحلیل است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

بر باد رفته

با فرض شرایط کنونی چیره بر سوریه، ممکن‌است تا پایان‌ آذرماه جکومت خاندان اسد دچار فروپاشی شود. تا کنون‌ نیرویی که بتواند جلوی سرعت شگفت تحریرالشام را بگیرد قد علم‌نکرده است.

حزب الله که در حال جمع و جور کردن‌ خود و تمرکز بر آتش بس با اسرائیل(اشغالگر) و حواشی آن است.  از عراق و نیروی پرسر و صدای حشدالشعبی هم‌خبری نیست. سپاه قدس جمهوری اسلامی هم‌به نظر می رسد با اقتدار دوره سپهبد سلیمانی فاصله دارد. کارکرد نیروی هوایی روسیه نیز نسبت به گذشته تقلیل یافته و فاقد نیروی هماهنگ‌ مناسبی در زمین است. ارتش سوریه هم‌ که هیچگاه جنگنده نبوده و بیشتر کاراکتر کودتا را داراست.

با این همه احتمال تکوین‌ دولتی بنیادگرا در شامات بعید به نظر می رسد.‌ گرچه ترکیه چند روز است مهار این قوا را برای مدتی کوتاه تا تسلیم و یا فروپاشی خاندان اسد و علویون‌ رها کرده است، ولی بعید به نظر می رسد پس از پایان‌ یافتن ماموریتشان تحمل استقرار حکومتی بنیادگرا را در همسایگی خود داشته باشد.
با این‌همه، عجالتا تحریرالشام موجبات سرور و شادمانی همه گروه های تکفیری و بنیادگرای عقب مانده شده است. از طالب ها تا حماس و فرمانده ارشدش خالد مشعل. بوکوحرام، بقایای القاعده و داعش این روزها بهترین لحظات را می گذرانند. طالب ها هرگز اندیشه خراسان بزرگ مشتمل بر اشغال نیمه خاوری ایران را رها نکرده اند.‌تحریر الشام ضمن پای بندی به الگوهای داعش نوین نیز در اندیشه تجدید خلافت اموی و عباسی است.
حیات سیاسی خاورمیانه به کدام‌سو کشیده می شود؟! در غیاب آمریکا‌، ناتو و روسیه ی ناتوان، کدامین نیرو سدی چشمگیر در برابر نیروی واپسگرای تحریرالشام و تجدید حیات داعش خواهد بود؟
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

رمز و راز شکست های اخیر

امروز روشن شد که حلب تحت کنترل تحریرالشام قرار گرفته است. پیشتر نیز حزب الله با وجود در جریان بودن نبرد غزه و برخلاف وعده های پیشین مبنی بر بودن و ماندن در کنار حماس تا پیروزی نهایی، تن به آتش بس با دولت اسرائیل(اشغالگر) داد. غزه نیز تحت رهبری بقایای حماس در قالب ویرانه ای سرتاسری به امید آتش بس نفس می کشد. کرانه باختری نیز به گروگانی دائمی می ماند که هرگاه فاشیست های اسرائیلی بخواهند در اختیارشان است. چنان چه بخواهیم موقعیت سه جبهه سوریه، جنوب لبنان و غزه را در یک‌ گزاره جای دهیم، توان نوشت:
محور مقاومت‌ از منظر شاخص های استراتژی، در شرایط پدافندی است

مفهوم‌ و ابعاد اصطلاح کلیدی موقعیت پدافند استراتژیک برای استراتژیست ها گویا است. خلاصه اش این است: تا هنگامی که ملتی، سپاهی و لشگری در موقعیت(و نه وضعیت)‌ پدافندی است، نه تنها نمی توان امیدی به پیروزی اش داشت، سهل است که در شرایط شکست و بلکه فروپاشی و نابودی است.  ولی جرا محور مقاومت‌ از جایگاه آفند به موقعیت پدافند کشیده شد؟

۱- توان‌ ارزی-اعتباری
ملت ها و تشکل های تشکیل دهنده محور مقاومت‌، پول و اعتبار کافی برای آفندی ماندن ندارند؛ سهل است که بیشینه توان آنها گذران زندگی در قالب معیشتی است. به گمان‌ منحنی آفندی- پدافندی و توان ارزی-اعتباری مثلا جمهوری اسلامی با هم در یک راستا قرارگرفته و همخوانی دارند؛

۲- نبود پشتیبانان بزرگ
کارآمدی دفاعی محور مقاومت‌ از جمله حزب الله، حماس، حوثی ها، سپاه قدس، تشکل های عراقی نه تنها ضعیف نیست، که برجسته بوده است؛ ولی این قوا با وجود توانمندی در تاکتیک ها، مغلوبان استراتژی بد فرجام‌ جمهوری اسلامی شده و خواهند شد. برآیند ۴۶ ساله جمهوری اسلامی در سیاست خارجی، واگرایی تند و پرشتاب از مجموعه ملت های توسعه یافته و گرداننده جهان و روی آوردن به اسب های لاغر، کم‌ توان و کم‌بازده در عرصه های سیاسی، نظامی و لجستیک بوده است.‌ بدیهی است که ایران‌ و محور مقاومت‌، در مقیاس کلی و همه جانبه، بدون‌ داشتن پشتیبان تنها قادرند بر نبردهای کربلا-عاشورایی تمرکز نمایند؛
۳- سیاستگذاری های ملی
یکی از اشتباهات شگفت جمهوری اسلامی نادیده انگاری توان‌ دولت های مرکزی و خواسته های اکثریت ملت در تشکیل محور مقاومت‌ بوده است.‌ جمهوری اسلامی با‌ هزینه کردهای کلان حزب الله مجهز کرد، آیا دوسوم‌ دیگر لبنانی ها اعم‌ از اهل تسنن و مارونی ها هم‌ با مواضع حزب الله موافق بوده اند؟! آیا هزینه چند میلیارد دلاری برای تجهیز حشدالشعبی در ضمن همراهی دولت عراق بوده است؟! یا سرمایه‌گذاری سنگین درجهت نگاهداری دولت بعثی بشار اسد، خواسته اکثریت سوری ها را پشت سر دارد؟!
به گمانم ساده لوحی است که تصور شود دولت های عراق و لبنان وجود تشکیلات و ارتش های مسلح خارج از ارتش ملی را که از تهران دستور گیرند تحمل کنند. همین‌ گونه است گرایشات مردم سوریه دایر بر اشغال کشورشان توسط چندین قدرت. به همین دلیل است که آنان‌ به قدرتی اگرچه امپریالیست برای آزادی کشورشان از زیر حکومت به زعم‌ خودشان تهران متوسل می شوند؛
۴- ضعف پشتیبانی داخلی
حتی با وجود چنین فضای نامیمون و ناهمراه پیرامونی، شاید با همراهی قاطبه ملت چالش ها تا حدودی پر کردنی می نمود. ولی شوربختانه از درون هم‌ تقریبا‌ آحاد ملت سرسازگاری با رویکردهای حکومت، از جمله در سیاست خارجی ندارند.

دور از انتظار نیست با وجود بقای شرایط و سازوکار کنونی، یعنی بنیه ضعیف اقتصادی، استمرار نبود پشتیبانی قدرت های بزرگ، استراتژی ملی گرایانه دولت ها و تشکل های عضو محور مقاومت‌ و به ویژه ناهمراهی مردمی با رویکرد محور مقاومت، دیگر دوره پیروزی های بزرگ این محور به پایان رسیده باشد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

از ایروان‌ بیاموزیم

هایستان(ارمنستان) برای بیش از دو سده مستقیم و غیر مستقیم تحت الحمایه روسیه بود؛ تا ۲۰۲۲ ایروان‌ در جهت بقای خود متکی به کرملین ماند. ولی حاصل این وابستگی در جنگ‌ ۲۰۲۰ روشن شد. ایروان همه چیز را به محور آنکارا-باکو باخت.
ولی به رغم مخالفت های ۱۵- ۲۰ درصدی درونی و نیز نفوذ روسیه در ارکان‌ رهبری سیاسی-نظامی ایروان‌ و توانمند بودن روسوفیل ها در تصمیم سازی های ملی، امواج ملی گرایانه‌ مردمی ارمنی بالاخره چیره شد. ارامنه با فرار فراگیر از حیاط خلوت روسیه و تغییر استراتژی دفاعی خود، تا اینجای کار در مدتی کوتاه توانسته اند به بازنگری و باز ساماندهی ارکان ملی و دفاعی، نقش ژئوپلیتیک خود را باز تعریف کرده و با همدلی و همزبانی ملی  به سوی غرب حرکت کنند.
با این که ایروان‌ هنوز تحت فشار شدید از سوی مسکو، آنکارا و باکو برای رویکرد غرب گزینی است و با این که هنوز در نابرابری ژرف نسبت به این تهدید سه ضلعی قرار دارد، ولی عزم ارمنستان  در جهت غربگرایی استوار مانده است.

پشتیبانی ارزنده و برجسته دفاعی فرانسه، هند، آمریکا، یونان، ایتالیا، بلغارستان، بلژیک و ...در زمینه های آموزشی، در دسترس قراردادن جنگنده های نسل نو، پهپادها و توپ های خودکششی و سیستم های سایبری، از ارمنستان کوچک، فقیر، نحیف و زهوار در رفته، قدرتی فراهم آورده که توانایی نه گفتن را کسب کرده و دیگر بعید به نظر می رسد آنکارا جسارت تحمیل شرایطش را به این ببر تازه تولد یافته داشته باشد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

سرنوشت حکومت و حزب الله لبنان

سرنوشت جمهوری اسلامی در واقعیت چندان به تحولات درونی ایران گره نخورده است؛ زیرا هر چقدر هم‌ فشارها بر مردم افزوده شود، زمینه برپایی انقلاب در ایران در شرایط کنونی میسور و متصور نمی نماید. حتی افزایش تحریم ها با احتمال تصویب مکانیسم ماشه و دشوارتر شدن قطعی معیشت ملت و بلکه درماندگی ملی هم بعید است بستر انجام‌ تغییرات استراتژیک درون‌حکومتی شود.

با چشم انداز کنونی، چشم اسفندیار جمهوری اسلامی با سرنوشت حزب الله گره خورده است. در واقع ته نوشت قصه حزب الله طی ماه‌ها و بلکه هفته های پیش روی، خواه و ناخواه همه بازیگران داخلی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.‌ این می تواند آغازی بر پایان یا پایانی برای یک آغاز دیگر باشد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

نگاهی جغرافیایی به لبنان

این روزها لبنان در کانون توجه جهان، منطقه و ایران است. در اهمیت آن همین بس که‌ بود و نبود محور مقاومت‌ به رویکردش بسته است. یعنی تا هنگامی که حزب الله پابرجا است، این محور مانا خواهد ماند، با زوالش بعید است چنین محوری تعیین کننده باشد. در چنین معادله ای جغرافیای لبنان ‌کم تاثیر نخواهد بود. لبنان را ورق بزنیم:

۱- قم گونه
لبنان از دید پهناوری، در جایگاه ۱۶۶ امین کشور جهان، کوچکتر از قم. ۱۰۴۵۲ کیلومتر در برابر حدود ۱۱۲۴۰کیلومتر مربع قم؛

۲- خراسان گونه
جمعیت لبنان بیش از ۶ برابر استان اردبیل و ۱/۵ برابر خراسان رضوی است. با حدود ۹ میلیون جمعیت و تراکم ۸۷۰ تن در کیلومتر مربع، جزو کشورهای با جمعیت متعادل و در برخی نواحی بالا است؛

۳- بوشهر گونه
از منظر توپو گرافی و ناهمواری بی شباهت به استان بوشهر نیست. دارای ۲۵۵ کیلومتر خط ساحلی با مدیترانه است. کرانه هایی پست و هموار و پذیرای بیشترین جمعیت. بقیه لبنان کوهستانی است. دو رشته کوه لبنان خاوری و لبنان باختری که دره سهل البقاع را در میان گرفته اند.
در مجموع لبنان کشوری کوهستانی- تپه ماهوری محسوب می شود. کوههایی با بلندی ۳۰۰۰ متر. آخ ادجاجی، آرد البرج  آرید مقل ساب، الباروک، جبل السعیده، رشته کوه جبل لبنان، کوهستان خاوری لبنان، عفره، قرنه اسودا، کوه الغربی و کوه سنین، در درازای تاریخ برترین دیوار دفاعی این ملت در برابر تهاجمات بوده اند.امروز نیز کوهستانی بودن، به توان دفاعی لبنان افزوده است. البته کوههای لبنان مانند هندوکش سر به فلک کشیده نیستند، ولی همین تو در تویی کوه- تپه، جنگل، شرایط مناسبی در جهت مقاومت‌ در برابر تهاجمات از جنوب، خاور و شمال را برایش فراهم‌ آورده اند؛

۴- گلستان گونه
اقلیم لبنان بی شباهت به گلستان و مازندران نیست؛ در میانگین بارش ها، میزان تبخیر و تعرق سالانه، گونه بارش(برف، باران و...).‌ لبنان واجد اقلیم مدیترانه ای است. هوای سرد و بارانی زمستانی ساحلی و تابستان های.گرم و شرجی. بارش برفی در نواحی مرتفع و تابستان گرم و خشک در دیگر نواحی. واژه لبنان نیز بر گرفته از لبن به معنی سپید است که در گذشته به مناسبت کوههای برفی مشرف به ساحل از سوی دریانوردان به آن اطلاق شده است. هم چنین لبنان دارای جنگل های گسترده سدر است که به عنوان نماد این کشور در پرچمش نمایان شده است. هر چند شمال خاوری این کشور به دلیل کوههای مرتفعی که سدی در برابر ابرهای مدیترانه ای است، خشک و کم‌ بارش و بیابان گونه می باشد؛

۵- آذربایجان‌ غربی گونه
لبنان از دیدگاه دینی-مذهبی بی شباهت به آذربایجان غربی نیست. شیعه، سنی و مارونی، با نسبت ها و درصد های نزدیک به هم، جغرافیای دینی را تشکیل می دهند. با این تفاوت که از دیدگاه زبانی ۹۵٪ لبنان عرب زبان هستند. در واقع عرب های سنی و اعراب شیعی هر کدام حدود ۳۰٪ تا ۳۲٪ و مسیحیان،‌ شامل مارونی های کاتولیک، ارتدکس های یونانی، ملکیت های کاتولیک، مسیحیان ارمنی و مسیحیان انجیلی نیز با حدود ۳۲٪ درصد، عمده جمعیت لبنان را تشکیل می دهند. دروزی ها نیز با بیش از ۵٪ چهارمین گروه مذهبی لبنانند. پراکنش مذهبی مردم‌ لبنان نیز تا ۹۰٪ روشن است. بیشتر شیعیان در استان های لبنان جنوبی، نبطیه و بقاع(بعلبک)‌ مستقرند. در حالی که بیشترین تراکم سنی ها در استان‌ شمالی و بیروت بوده و مارونی ها نیز بیشتر در استان بیروت و نواحی شمالی صیدا متمرکزند. در استان‌ آذربایجان غربی نیز کردهای شافعی افزون بر داشتن اکثریت محض در شهرستان های کوهستانی جنوبی، در بخش های مرکزی و حتی شمالی، در مجموع بیش از ۶۰٪  جمعیت استان را تشکیل می دهند؛

۶- آواره چونان‌ بلوچ
گرچه تا امسال(۲۰۲۴)‌ حدود ۹ میلیون‌ تن در لبنان زندگی می کنند، ولی‌نزدیک به دوبرابر این تعداد لبنانی در جهان‌ پراگنده اند. افزون‌ بر چند میلیون لبنانی برزیلی که بیشترین مهاجر لبنانی را در خود جای داده است، آرژانتین، استرالیا، کانادا، کلمبيا، فرانسه، بریتانیا، ونزوئلا و آمریکا، روی هم‌ رفته میلیون ها لبنانی را در خود جای داده است.
جنگ های پیاپی داخلی فرقه ای، نفوذ و مداخله بیگانگان، اصلی ترین دلایل کوچ‌ دائمی لبنانی ها بوده است؛

۷- تاجر پیشه جونان یزدی
لبنانی ها بازماندگان دریانوردان افسانه ای و نماد کشتی رانی تاریخ و برترین بازرگانان باستانی، فنیقی ها هستند. به همین دلیل هر جا کوچ‌ کرده اند، زمینه ساز  رونق کسب و کار، تولید و تجارت بوده اند. آنان یکی از ملت های پیشرو در گسترش بازرگانی جهانی محسوب می شوند؛
۸- هنری چونان ایرانی
وقتی نانسی عجرم می خواند ناخواسته هوس رقص به سرم‌ می زند؛ یعنی جهانی با او به رقص در می آید. در کنارش بگذارید الیسا، نوار الزغبی، هیفا وهبی، فیروز، راغب علامه....
لبنان از دیدگاه آوازه موسیقایی بی شباهت به ایران دهه های ۲۰ تا ۶۰ خورشیدی نیست. 
ادامه دارد
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

عالم لاهوت یا ناسوت؟!

تنها دلیل و بیشترین دلخوشی و امید در دل مومنان به پیروزی محور مقاومت‌ و نابودی اسرائیل، وعده های مکرر و پیاپی رهبر انقلاب و جمهوری اسلامی آیت الله سید علی خامنه ای است؛  وگرنه بر بنیاد شاخص های نظامی و نیز بر پایه بررسی های استراتژیک، هیچ‌ منطق و محاسبه واقعگرایانه ای دال بر پیروزی و موفقیت جبهه مقاومت در آینده دیدپذیر نیست.

به کدام باید دل بست: عالم لاهوت یا عالم ناسوت؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

جنگ ایران و لوکزامبورگ

بر فرض محال همین فردا دو کشور ایران و لوکزامبورگ‌ به یکدیگر اعلام جنگ‌ کنند، در پایان کدامیک پیروز خواهد بود؟!! بگذارید با کمی راهنمایی شما را در جهت دادن پاسخ یاور باشم:
تنها پهنه استان قم 4/4 برابر و جمعیت آن نیز بیش از 2 برابر لوکزامبورگ است. حتی وسعت و جمعیت بسیاری از 486 شهرستان ایران، بالاتر از این کشور 2586 کیلومتر مربعی و 600 هزار تنی است. البته تا همین سال جاری میلادی، مردم لوکزامبورگ با میانگین درآمد سرانه سالیانه 130/000 دلار، مرفه ترین شهروندان جهان هستند. از 2020، نخستین کشور در جهت مبارزه با آلودگی هوا شناخته شده و در این راستا، همه حمل و نقل شهری را رایگان اعلام کرده است. به زودی دیگر در این کشور پمپ‌ بنزینی دیده نخواهد شد، مگر یکی دو تا برای بازدید موزه ای و اثر تاریخی. جالب آن که در 2016-2017 یک ایرانی رئیس مجلس جوانان این کشور شد. لوکزامبورگ برترین مرکز بانکداری خصوصی در ناحیه یورو است. در عین حال اقتصاد آن بر پایه تولید فولاد، مواد شیمیایی و لاستیک بوده و در شمار برترین ها است.

این توضیحات کوتاه به هیچ وجه برای پاسخ دادن به پرسش بالا کافی نیست. درست است که وسعت ایران 660 برابر و جمعیت ش 150 برابر لوکزامبورگ است و از دیدگاه هزینه و دارا بودن ادوات جنگی مانند موشک ها و حتی اندازه تولید ناخالص داخلی، بسیار برتر از لوکزامبورگ است، ولی بی گمان در نبرد فرضی ایران-لوکزامبورگ، برنده پایانی این کشور کوچک است. چرا؟!!
به یک دلیل ساده و روشن. لوکزامبورگ با 31 کشور توانمند دیگر شریک دفاعی است. او عضو ناتو است. حتی چنان چه لوکزامبورگ مانند ایسلند، دیگر عضو این پیمان، فاقد ارتش هم بود، باز از جمهوری اسلامی شکست نمی خورد.
بله؛ توسعه و پیشرفت غرب در گرو تضمین امنیت یکایک کشورها بوده است. امنیتی درازمدت. شعار عملی هر 32 عضو این پیمان در یک گزاره خلاصه شده است: همه برای یکی، یکی برای همه.
البته این شعار، سال‌های درازی است در خاورمیانه هم جا افتاده و فراگیر شده است، البته با اندکی تفاوت:
همه علیه یکی، یکی علیه همه.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k