«یا‌ابا‌عبدالله‌،‌آقای‌من..»

کسی که خاک درت دوست‌تر ز جان دارد
چگونه جای دگر باشدش قرار و سکون؟

همش گرفتاری
همش اضطراب
همینه دنیام
بدون کربلا..

همونجایی که آقای ستوده می‌خونن:
سخته دوری از محبوبت
دوری از روزای خوبت..

کوچه‌ پس کوچه‌های اطرف حرم قدم می‌زنم و پرت میشم به نجف‌. با چندتایی مدح مولا که گذاشته‌بودم برای روز مبادا خودمو نجات میدم. چیزی که همیشه تو دربه‌دری جواب بوده. شونه‌هام میسوزه، این کوله همیشه تو خستگی‌های خوشمزه همراهم بوده، این کفش‌ها هم. میبینی؟ آدم دنبال…

زندگی خیلی بی‌رحم‌تر از اونیه که ملاحظه موقعیت‌ها رو بکنه، ظهر جمعه دقیقا حین درست کردن سالاد شیرازی یه واقعیت‌هایی کوبیده میشه تو صورتت یه چیزایی یادآوری میشه یه غمایی به دل هوار میشه که مجبوری بغضتو نگه داری و موقع ریز کردن پیاز یکمی از این دل پُرت رو خالی کنی تا کسی کاریت نداشته‌باشه. الحمدالله که اشک هست، الحمدالله که سجده‌های بعد نماز هست.. یه حرفایی یه حسایی فقط اشک میشه.

زیر‌صدای‌اشک‌های‌روان‌این‌روز‌و‌شب‌ها.
@sinein_f

در دلم چیزی ویران شده، چیزی که نمی‌دانم چیست و اضطراب و دل‌شوره مثل مِهی در ته درّه‌ای بی‌آفتاب جایش را گرفته است؛ باید خودم را بالا بکشم به‌ سوی روشنایی سبز و چشم‌اندازهای دور...
-شاهرخ‌مسکوب