هرکه شک کند، مانند موج دریاست که از باد رانده و متلاطم می‌شود.
( یعقوب 1: 6 و7 )

اکثر شک و تردیدها بخاطر ندانستن نیست بلکه ریشه در نخواستن دارد . وقتی بخواهی کاری را انجام بدهی همانقدر دلیل برای " یقین داشتن " داری که وقتی نخواهی انجام بدهی دلیل برای " شک کردن" داری و این مصیبتی بنام بحران شک و تردید ست که نمیگذارد تصمیم بگیریم.

بحران شک و تردید :

سر به صحرای خرابات ندانم بزنم یا نزنم ؟
دل به دریای سماوات ندانم بزنم یا نزنم ؟

به جهانی که مساوات حرام ست در آن
نـعره از بهر مساوات ندانم بزنم یا نزنم ؟

شیخ و زاهد همه جا لاف کرامات زنند
طعنه بر شیخ و کرامات ندانم بزنم یا نزنم؟

به خرافات ببستند دو چشم دل و عقل
دست رد بهر خرافات ندانم بزنم یا نزنم ؟

جوی خون جاری ز تسبیح تو شد واعظ شهر
سر به محراب و مناجات ندانم بزنم یا نزنم ؟

شاکی از شیخ بدان قاضی نااهل چه سود
قـیـد اینگونه شکایات ندانم بزنم یا نزنم ؟

نوش داروی حیاتست می و باده ناب
لب برین باده حاجات ندانم بزنم یا نزنم ؟

توبه از معصیتم اوج کمال ست . ولی
چنگ بر زلف کمالات ندانم بزنم یا نزنم ؟

سرمه چشم و مباهات من ست خاک رفیق
دیده بر خاک مباهات ندانم بزنم یا نزنم ؟

دارفانی به مکافات گرفت خرقه عمر
تکیه بر دار مکافات ندانم بزنم یا نزنم ؟

اندرین بتکده بت شد صنم بت شکنش
تیشه بر ظلم و جنایات ندانم بزنم یا نزنم ؟

بار این قافله با قافله بردند . هنوز
تو درین فکر و خیـالی بزنم یا نزنم ؟

دل واحد بطلب ورنه دو دل هیچ نیافت
چون همه عمر بگفتا بزنم یا نزنم ؟

جلیل سپهر
@jalilsepehr

https://www.instagram.com/reel/DFZzI3QhAmH/?igsh=azh1anNjbndqNWJ4

نمیتوان فراتر از ایمان قدم برداشت :

روزی به دخترم که تازه به دوران نوجوانی رسیده بود و داشت مثل همه نوجوانان اولین قدمهای مخالفت کردن با والدین را تمرین می کرد گفتم مواظب صحبت هایت باش : « داری گنده تر از دهنت حرف میزنی » بلافاصله بدون هیچ مکثی گفت : « گنده تر از گوشم شنیدم که گنده تر از دهنم حرف میزنم »

از جواب سریع و قاطع اش خشکم زد بد جوری ضایع شدم . دیگر نتوانستم به حرفهام ادامه دهم انگار تیر خلاصی را به صحبت هایم زده بود و فهمیدم همیشه هم گنده تر از دهن حرف زدن خودنمایی کردن و خود را بزرگتر نشان دادن نیست گاهی هم گنده تر از گوش مان شنیده ایم که گنده تر از دهان مان حرف میزنیم . درسی که آنروز گرفتم و امیدوارم همه والدین بگیرند این بود که فرزندان ما همان چیزهایی را میگویند که میشنوند و همان رفتاری را میکنند که میبینند .

اگر میخواهیم در دنیای سقوط کرده و گرفتار قدرتهای تاریکی حرفی فراتر از محدودیت انسانی مان بزنیم بایدکلامی فراتر از سخنان ضعیف مان بشنویم. اگر میخواهیم ادعایی بزرگتر از امکانات مان بکنیم باید تجربه ای بزرگتر از محدودیت هایمان در خداوند داشته باشیم. اگر میخواهیم قدمی فراتر از گلیم مان برداریم باید مانند پطرس ایمانی فراتر از باورهای ضعیف مان داشته باشیم . پطرس زمانی جرات کرد پایش را از قایق بیرون بگذارد که اقتدار آرام کننده امواج خروشان را در مسیح تجربه کرده بود .

داود زمانی با جلیات گنده تره از خودش درگیر شدکه قبلا اقتداری گنده تر از خودش را در خداوند دیده بود. او به پادشاه گفت : خدایی که مرا قبلا از دست شیر و خرس رهانیده امروز می تواند مرا از دست جلیات قوی هیکل برهاند.
( اول سوئیل 17 : 37 )

قدرت نمایی در برابر جلیات های زندگی بدون تجربه کردن اقتدار خدا ادعایی خطرناک ست و ما را گرفتار خسارات جبران ناپذیری میکند .

بگذار هر روز در حضور خدا حرفهای گنده تر از گوشهایت بشنوی تا بتوانی حرفهایی گنده تر از دهانت بزنی و قدمهایی وسیعتر از محدودیتت برداری .
" آنکه در ماست بزرگتر آنست که در دنیاست " ( اول یوحنا 4 : 4 )

جلیل سپهر
@jalilsepehr

سپیده ای از عالم اعلی از ما تفقد نمود . ( لوقا 1 : 78 )

میلاد رخ ماه در پیـاله عشق :

مژده آنكس كه بود راستي و راه رسید
چو شهی خالی ز هر منصب و هر جاه رسید

به شراب و قدحش وعده مستی بنمود
ره پنهاني ميخانه به گمــراه رسید

چو ببستند در میکده از روز نخست
بهربگشودن ایـن قبله و درگاه رسید

کس ندانست ز روز ازل این راز نهفت
که به مرغان چمن حيله روباه رسید

ظلم شیخ و دغل زاهد و صبر من و یار
ز سر صبح ازل تا به شبانگاه رسید

گرگ و کفتار و شغالان همه بر گله زدند
بهر اين گـلـه مسيحا به چراگاه رسید

غوره حلوا شدو انگور می بی غش و ناب
تلخي صبر نگر شربتش از راه رسید

غم تنهايي آن يوسف افكنده به چاه
رخت بر بست چو عیسی به سر چاه رسید

نفـس باد صبا داد خبر از گل سرخ
که چنین مرغ چمن بی غم و بی آه رسید

گر ندانی نتوانی به خوشی زیست کنی
راز خوشبختى جان با دل آگـاه رسید

به گدایی در میکده آنكس كه نشست
عاقبت چون من و ما بر حرم شاه رسید

بسـتودنـد مـلائک به چنـین شـب رخ مـاه
بهر مستان به قدح عکس رخ مـاه رسید

شعر از جلیل سپهر

@jalilsepehr

امیدیکهدرآنتعویقباشدباعثبیماریدلاست.
( امثالسلیمان 13 : 12)

براى تغيير شرايط زندگى اميدداشتن به كلماتي مانند ( اگر - اما - شايد ) يا جملاتى مانند ( حالا ببينم چي ميشه - ميگن يكنفر قراره بياد ) چیزیشبیهعملکودکیستکه شير و بيسكويت كنار درخت كريسمس ميگذارد تا پاپانوئلازداخل دودكش شومينه بيايد هدیهاى برايش زير درخت بگذارد شیروبیسکویت را بخورد و با كالسكه و گوزنهايش برود.

درموردتغییرشرایطخودتانراازامیدهایواهی به افرادیکهبهدروغمصلحتیگفتنو تقييه كردن و خدعهنمودنمعتقدند و اينهارا فضيلت ميدانند رها کنید. اينها رسما فرياد ميزنند هدف ما فريب دادن شماست .

اميد داشتن به اين افراد به اندازه اميد داشتن كبوتر به نان و آب مجاني كه در زير دام و تله هاي زيبا گذاشته شده فاجعه آميزست .

تنها طریقرهايي از چنين امیدهایفريبنده اى ایمانآوردنبهاميدي هابى ست كهوعدهدهنده آن امتحان خود را بوسيله انجام وعده هايش پس داده زيرا تنها بوسیلهاعتمادبهاو ميتوان تحققوعدههاى خود را تجربهنمود.

وقتى به زندگی شخصي مسیح نگاه ميكنيم ميبينم براي جذب افراد هرگز به خدعه و تقييه و دروغ مصلحتي متوسل نشد و به تمام وعده هايش عمل كرد و به وعدهدهندهامین معروف شد كلام خدا ميگويد : اعترافامیدخودرا در مسيح محکمنگاهداريدزیرااووعدهدهندهامینست ( عبرانیان 10 : 23 )

لطفا مواظب اميدهايتان باشيد. قرار نيست هيچ بابانوئلي از هيچ دودكشى برايمان هديد بياورد هديه واقعي كريسمس بر در قلب هاى ما ايستاده نه در زير درخت كاج .

جلیلسپهر

@jalilsepehr

شخصی برای تمام فصل ها :

کریسمس جشن تولد پیامبری برای مذهبی خاص یا تولد فیلسوفی برای فلسفه ای خاص یا تولد سیاستمداری برای سیاستی خاص یا قهرمانی برای ملیت و نژاد و رنگی خاص نیست که پیغامش محدود به زمان و مکان و قوم خاصی بشود . او شخصیتی خاص برای تمام فصل هاست .

مسیح پیغامی نیاورد که دستخوش نوآوری ها گردد. او خودش پیغام ست .
مسیح مذهبی نیاورد که با تغییر زمان مذهب دیگری آنرا بخواهدکامل کند .
مسیح کتابی ننوشت که با گذر تاریخ دست بخورد یا دست نخورد .

انجیل خبر خوش داستان زندگی عیسی مسیح زنده است و شخص زنده قابل تحریف شدن و انکار شدن نیست. مسیح رهاننده ای برای همه اسارتها. نجات دهنده ای برای همه گناهان . درمانی برای همه درد ها و دوستی مطمئن و امتحان پس داده ای برای همه فصل هاست .

بنابرین قطار کریسمس زمانی براه افتاد که مسیح بعنوان کلمه خدا به میان ما آمد و زمانی به مقصد میرسد که هر زانویی خم شود و هر زبانی اقرار کند او خداوند نجاتدهنده. پادشاه جلال. شاهزاده صلح و سرور سلامتیست .

شادی و لذت جشن کریسمس آسمانی را نفس به نفس زندگی کنید تا طراحان دنیا شما را به مراسم عـزاداری آدم های قصه هایشان نکشانند.

جلیل سپهر
@jalilsepehr

لحظه خداخافظي :

23 سپتامبر 1994
ساعت 3/5 صبح بود از کوچه های خلوت و خیابانهای ساکت و فروشگاههای بسته و پارک های خالی و خانه هایی که ساکنانش همه در خواب بودند با سکوتی تحمیل شده درحالی که مثل ماتم زده ها به جلوی ماشین خیره شده بودم عبور کردیم .

وقتی به میدان شهیاد رسیدیم اشک سردی که عصاره قلب فشرده شده ام بود گونه هایم را خیس کرد انگار برای اولین بار داشتم مزه تلخ رفتن را حس ميكردم . هواپیما از روی باند فرودگاه مهرآباد حرکت کرد و در همان لحظه از یک شهروند به مهاجری که هنوز مقصدی ندارد تبدیل شدم.

حس مسافری را داشتم که با ارزش ترین وسیله اش جا مانده .
حس فرزندی که مادرش سرپرستی اش را به خانواده دیگری می سپرد
حس نهالی که از ریشه جدا شده تا به تنه دیگری قلمه بزنند
حس پرنده ای که نه بخاطر فصل بلکه بخاطر قصد شکارچی مجبور به ترک آشیانه است
حس همه آنهایی که تمام سهمیه شان از وطن مهاجرتی اجباری به دیاری نامعلوم است.

امروز 23 سپتامبر 2024 سی سال از آن لحظه میگذرد آنچه در این سی سال دوری مرا به ادامه زندگی امیدوار کرد و آشیانه درهم پاشیده ام را دوباره ساخت حضور وفادارانه عیسی مسیح خداوندم بود. خداوندی که ما را در هیچ مکان و زمان و شرایطی فراموش و ترک و رها نمیکند.

او وعده داده که خیمه های افکنده شده همه کسانی که به او توکل کنند را دوباره برپا کرده و دیوارهای درهم شکسته اش را تعمیر و خرابی هایش را بازسازی میکند.
( عاموس 9 : 11 )

من امروز بعد از سی سال شهادت میدهم که خداوند وفادار است. خداوندی که خیمه داود را برپا نمود درهمه 10950 روز این سی سال با امانت برای من و خانواده ام ایستاد و نگذاشت اگر چه خیمه و آشیانه ام فروریخت امید و ایمانم فرو ریزد .

اگر چه مهاجرین اجباری از اسب افتاده اند ولی از اصل نیفتاده اند. اگر چه از خانه پدری دورند ولی مهر خانه پدری از قلبشان دور نیست . اگر چه مانند ظرف شکسته هر تکه دل و فکر و روح و احساس و خاطره هایشان به جایی پرت شده ولی روزی بهم خواهند پیوست .

روزی شاید نه ما ولی نسلهای بعد از ما بدون تردید سربلندی و شکوه و عظمت از دست رفته و آشیانه درهم ریخته شده مام وطن را خواهند دید. آمین

جلیل سپهر
@jalilsepehr

جلال خدا مخصوص خداست :

وقتی موعظه یا هرگونه خدمت موفقی بنام مسیح میکنی و مورد تحسین و تشویق قرار میگیری بلافاصله به خلوت برو زانو بزن و خداوند را پرستش کن و با فروتنی همه جلالی که مردم بتو داده اند را به خداوند بده و او را بعنوان عامل اصلی تشویق ها ستایش کن و جلال خدا را به خدا بده و مانند داود بگو : نه نام مرا ای خداوند . بلکه نام خودت را جلال بده
( مزمور 115 : 1 )

زیرا که :
پیغام او را موعظه کرده ای
روش او را تعلیم داده ای
اقتدار او را بکار برده ای
راههای او را نشان داده ای
بنام او برای بیماران دعا کرده ای
افکار او را به دیگران مشورت داده ای

حتی اگر :
در موعظه هایت هزاران نفر ایمان بیاورند
در فرمان دادنت هزاران روح شریر اخراج شوند
در دعاهایت هزاران بیمار بدون علاج شفا بیابند
در قدرت ایمانت معجزات باور نکردنی اتفاق بیفتد

باز هم تمام جلال را بخداوند بده زیرا بر خود گرفتن جلال خدا خطرناکست. وقتی موسی به خدا گفت جلال خودت را بمن نشان بده خدا گفت انسان نمیتواند جلال خدا را ببیند و تحمل کند
( پیدایش 33 : 18 تا 22 )

خطرناک ترین اتفاقی که می تواند برای یک خادم بیفتد اینست که جلال خدا را به حساب توانایی خودش بگذارد. این کار او را به ورطه غرور روحانی می اندازد و به مرور زمان از خودش بتی میسازد که او را از اوج مسح الهی به عمق دره تکبر و خودشیفتگی مزمن خواهد انداخت. زیرا جلال خدا تنها مخصوص خود خداست .

جلیل سپهر
@jalilsepehr

" ای پسر من بشنو و سخنان مرا قبول کن تا عمرت طولانی شود "( امثال 4 : 10 )

گوش دادن به حرفها و تجربیات پدران به معنی تقلید کردن از آنها یا تکرار روش هایشان نیست. بلکه برای آگاه شدن از پیچ و خم و خطر و مانع و چاله های جاده ای ست که آنها رفته اند و ما تازه میخواهیم برویم .

حتی شنیدن اشتباهات و شکست هایشان هم دارای عمیق ترین درسها برای عبور از جاده ای ست که هنوز برایمان ناشناخته است .

وقتی رحبعام پسر سلیمان به جای پدرش پادشاه شد
پــیـران هم دوره پـــدرش به او گفتند با مخالفانت به نیکویی سخن بگو
جوانان هم دروه خودش به او گفتند بگو انگشت کوچک من از کمر پدرم کلفت تر ست و من یوغ شما را سنگین تر میسازم . ( اول پادشاهان 12 : 6 تا 12 )

ایکاش رحبعام بخاطر اوج پیروزیهای اقتصادی و آوازه حکومتش مغرور نمیشد و به مشورت مشاوران پدرش گوش میکرد و سلطنت داود و سلیمان را بر باد نمیداد و کشور را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم نمیکرد و ملت را به فلاکتی نمی انداخت که بعنوان موافق و مخالف بجان هم افتاده یکدیگر را کافر و منافق و خائن بخوانند و سالها برادرکشی کنند .

ایکاش رحبعام با مخالفانش به تندی سخن نمیگفت و آنها را برضد خودش تحریک نمیکرد تا پای دولتهای خارجی مانند مدیان و موآبیان و عمونیان و ارامیان و کلدانیان و بابلی ها و یونانیان و رومیان به کشور باز شود که حتی در زمان مسیح هم هنوز هیرودیس ها بعنوان حاکمان دست نشانده دولت روم بر مملکتشان سوار بودند و چنانکه در عکس میبینیم سال هفتاد میلادی همه خزاین دولتی و منابع طبیعی و ثروت ملی و وسایل معبد را چپاولگران غارت کرده و با ارقام نجومی بسرعت برق و باد از کشور خارج نمودند .

كاش رحبعام آنچه پدر بزرگش داود و پدرش سلیمان سالها رشته بودند را یک شبه بر باد نميداد .

و ایکاش امروز ما نیز از اشتباهات و تجربیات تلخ دیروز پدرانمان درسی بگیریم تا مجبور به تکرار آن نباشیم .

جلیل سپهر
@jalilsepehr

کاسه ای زیر نیم کاسه :

وعده آزادی مفـت و مـجانی یک آرزوی کودکانه گول زننده . یک وسوسه لذتبخش گمراه کننده . یک اسلحه تزئین شده نابود کننده . یک تلـه پنهان شده اسیر کننده و یک زهـر شیرین مسموم کننده است .

هرگز نسبت به کاسه وعده های خوش نما و دلپذیر بی تفاوت نباشید . بلکه چراغ فهم و درک خود را در بالاترین حد ممکن روشن سازید و شروع کنید به تحقیق و تجسس و تفحص پیرامون وعـده ای که شنیده اید.

همیشه بفکر نیم کاسه های زیر کاسه های مجانی باشید . اغلب کاسه ها تبلیغات جذاب برای جلب نظر افرادند و بعد از مدتی ذات اصلی شان را از زیر نیم کاسه ها نشان خواهند داد و آنوقت دیگر پشیمانی سودی ندارد .

عیسی مسیح نجات از گناهان را مفت و مجانی مهیا نکرد . بلکه آزادی ما به قیمت خون او بر روی صلیب بطور واضح و آشکار و علنی تمام شد .

او از همان ابتدا در مورد زحمت و جفا و تحمل مخالفت ها صحبت کرد و ما تا زمانیکه خواسته های غیر معقول مان را انکار نکنیم . خصوصیات منفی مان را کنار نگذاریم و صلیب هزینه رویاهایمان را برنداریم و خداوندمان را با دل و جان پیروی نکنیم لایق او نخواهیم بود . لطفا مواظب کاسه وعده های مفت و مجانی باشید .

جلیل سپهر
@jalilsepehr