کاش میشد مکالممون هیچوقت تموم نشه

کاش میشد مکالممون هیچوقت تموم نشه

منو تو باید الان تو جاده باشیم با اهنگای میتسکی و سیگار بکشیم

تو برگشتی
همانند کابوس های هر شبم،
تو برگشتی تا روحم را ذره ذره به کام مرگ بکشانی
شیشه های خورده را به قلبم فشار دهی
تاریکی را به زندگی ام اضافه کنی
تو برگشتی تا مرا همانند خرابه ای، ویران کنی
تو برگشته بودی تا مثل همان زاغ کوچک له کنی
مثل همان گلدان شکسته،
یاس های پژمرده،
توت فرنگی های کپک زده،
تو برگشتی تا جانم را بگیری
همچون مهمان ناخوانده ای که منتظر باز شدن در بود
و من با کمال میل و آغوشی باز، در را باز کردم و پذیرفتمت.