من آن روزی که چون شبنم عزیز این چمن بودم
تو ای باد سحرگاهی کجا در بوستان بودی؟

کنون خار سر دیوار دامن می کشد از تو
خوشا روزی که صائب شبنم این بوستان بودی

#صائب_تبریزی

@saeb_org

بجز دلت که زبان با دلم یکی دارد

عیار شوق مرا هیچ کس نمی داند

#صائب_تبریزی

@saeb_org

نیست از دوزخم اندیشه که از شرم گناه

هر سر مو به تنم ابر گهربار شده است

#صائب_تبریزی

@saeb_org

هر که چون صائب کند قطع طمع از روزگار

در مذاقش لطف گردون و جفای او یکی است

#صائب_تبریزی

@saeb_org

معاشرانِ سبک‌سیر از جهان رفتند

به غیرِ آبِ روان هیچ‌کس به باغ نماند...

#صائب_تبریزی

@saeb_org

از غرور بی‌نیازی بارها بال هما

بر سر من سایه افکنده است و سر پیچیده‌ام

#صائب_تبریزی

@saeb_org

از وصل تسلی نشدن لازم عشق است

آرام نگیرد دل دریا ز تپیدن

#صائب_تبریزی

@saeb_org

قربان آن غارتگرم کان دل نه تنها می برد
تاراج جان هم می کند، دین هم به یغما می برد

ای دل طبیب عشق او، دارد دوائی بوالعجب
آسوده را غم می دهد صبر از شکیبا می برد

#شیخ_بهایی

@saeb_org

آب روان عمر ز استاده خوشترست

آزرده از گذشتن این کاروان مباش

#صائب_تبریزی

@saeb_org

تا ز خود بیرون نیایی خویش را نتوان شناخت

عیب تیر کج در آغوش کمان معلوم نیست

#صائب_تبریزی

@saeb_org