«شاعر شعر‌های تمام نشده‌ام. تو رفته بودی، برای چه کسی می‌سرودم؟!»

«غم شریف، سلام به تو...»

لیلا دلم تنگ شده! می‌پرسی برای چه؟! می‌گویم برای چیزی که هرگز زندگیش نکردم اما احساسش چرا. دلم تنگ شده؛ برای انار‌های قرمز و سیب‌های سبز در حوض کوچک و آبی. برای حافظ کهنه‌ و قدیمی آقاجان که آرام روی طاقچه خوابیده و یک اسکناس عیدی بین صفحاتش جا مانده. دلم تنگ شده برای خواب روی تنها کاناپه‌ی نارنجی و آن تنگ ماهی قرمز کوچک. می‌خواهم چشم ببندم، دوباره به شانزده سالگی بروم؛ تصور کنم، رویا ببافم، غرق بشوم در دنیای چند متری و دیوانه‌ام. دنیای دور افتاده‌ام که تمام اینها را در خودش جا داده بود. تمام این آرزوهای دور و مهجور.

https://t.me/HarfinoBot?start=1ab2863cec02b16
کلمه برای نوشتن؟!

«دریغ اگر من و تو به جای این گله‌ها پناه هم نشویم.»
@balootakam

«روز چهارم» لبخند میزنم. به قول امروزی‌ها الکی و فیلمی. لبخندم تبدیل به یک خنده‌ی هیستریک‌وار می‌شود، گربه از زیر دستم فرار می‌کند و می‌رود آنطرف‌تر به حالت نشسته مظلوم خیره‌ام می‌ماند‌. نفسم را بیرون می‌دهم و یک دانه برف آهسته روی ابرویم می‌نشیند. تو هم…

بهترین‌های تلگرام در یک پوشه•
زیباترین چنل‌هایی که می‌تونید برای پاییز داشته باشید!

[می‌دونم که یه وقتایی دلت میگیره از کارم
روزایی که حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم]
@balootakam

یکبار زیر همان سپیداری که نامش را اکنون به یاد نمی‌آورم، سر بر زانویم گذاشته بودی و به آسمان نگاه می‌کردی. کمی خم شدم تا لب‌هایم را به پلک‌هایت پیوند بزنم؛ موهایم به روی صورتت ریخت و عمیق نفس کشیدی. گفتی بوی دریا می‌دهند و نگاهم را که روانه‌ی چشم‌هایت کردم، آفتاب را به خاطر آوردی. خواستم برخیزم؛ نگذاشتی. گفتی:« موهایت خانه‌ی من است پس بی پناهم نکن». همانجا ماندم، برایت از کوچک‌ترین نهنگی گفتم که در خیالاتم به دنبال جفت خویش می‌گشت و بعد لب‌هایت را بوسیدم و سر به پیشانی‌ات گذاشتم. چشم بستم و با لبخند موهایم را به حضورت بخشیدم، خوابیدم، در خواب رقصیدم و خندیدم و بعد وقتی که پناه تو بودم مُردم.

این پیام رو فوروارد کنین، بهتون بگم
اگه نامه بودین چه نامه‌ای می‌شدین...?*?
و اگه دوست داشتین بمونین اینجا?***