گاهی وقتا هم بحث به یاد آوردن نیست، بحث فراموش نکردنه، وگرنه که همه می‌تونن چیزها رو دوباره به یاد بیارن، اما انگار که چیزهای دوباره به خاطر اومده، دیگه اون حس قبل خودشونو ندارن، مثل خاطره‌هایی که هزار بار هم که بخوایم تکرارشون کنیم، دیگه اون حس دفعه‌ی اولشون رو برای آدم ندارن و همیشه جای چیز مبهمی داخلشون خالیه، و باید همه چیز رو از اول شروع کرد و ما هم که دیگه خسته‌تر از اونی هستیم که بخوایم چیزی رو دوباره شروع کنیم.

هـنـوز سـوالـی در ذهـنـم بـی‌پـاسـخ مـانـده؛
چـگـونـه مـی‌تـوان وجـود داشـت وقـتـی تـمـامـا مـتـلـاشـی شـده‌ای..

?

ˢⁱⁿᶜᵉ ᵗʰᵉ ᵈᵃʸ ᵗʰᵃᵗ ᵗʰᵉʸ ᵗᵒᵒᵏ ʸᵒᵘ ᵗᵒ ʰᵉˡˡ
ⁱ'ᵐ ʲᵘˢᵗ ˢʷⁱᵐᵐⁱⁿᵍ ⁱⁿ ˡᵃᵏᵉˢ, ⁱⁿ ᵐʸ ᵐⁱⁿᵈ
ᴳˡᵃᵈ ᵗʰᵉʸ ˡᵉᶠᵗ ʸᵒᵘ ⁱⁿ ʰᵉˡˡ
ˢᵗᵃʸ ʳⁱᵍʰᵗ ᵈᵒʷⁿ ᵗʰᵉʳᵉ ⁱⁿ ʰᵉˡˡ
ˢᵒ ᴵ'ˡˡ ˢᵗᵃʸ ʷⁱᵗʰ ᵗʰᵉ ˡᵃᵏᵉˢ ⁱⁿ ᵐʸ ᵐⁱⁿᵈ..

- من که شاهد اندوه او بودم، نخواستم زخم جدیدتری باشم.

نمی‌تونست تشخیص بده آبیه یا سیاه.
نمی‌تونست تشخیص بده غمِ پذیرشه یا نفرتِ انکار..

«گاهی وقت‌ها بدترین جایی که میتونی توش گیر بیفتی ذهنِ خودته..»